Monataj arkivoj: Decembro 2012

Nia tago venos

Anta? kristnasko foje aperas specialaj kantoj, kiuj kaptas mian atenton. Mi ne skribis ion pri la tiuspeca kanto de 2011, ?ar tiam mi estis tro amara kaj rakonti ion en tiu humuro ne estas tre interese. Sed nun mi trovis plian aliron al tiu kanto. Post la morto de Amy Winehouse (kaj ?ia membri?o en la fifama klubo 27), aperis ?ia versio de “Our Day Will Come”.

Amy Winehouse: Our Day Will Come (2011)

Milda regeokanto kun belega kantado – kion deziri plu? Krome la kanto estas ekzemplo, kiel muziko povas funkcii je du niveloj: Unuflanke la kanto havas etoson, kiu invitas al revado. Aliflanke anka? cinikaj personoj povas ?ati tiun version, ?ar tutcerte la tago por Amy Winehouse ne plu venos – kaj nur naivuloj ne rimarkas tion! ?uste pro tiu duobla signifo mi tre ?atis la kanton en 2011.

Cetere la originalo estas el la jaro 1963 kaj de Ruby & The Romantics. Anka? ?i tre pla?as al mi, sen ke ?i havas cinikan kromsignifon (por ?i mi ne bezonas tion).

Ruby & The Romantics: Our Day Will Come (1963)

Sed nun mi hazarde trovis pli fruan reludversion ol tiun de Amy Winehouse. ?i same estas regeo-kanto, kio montras, ke la versio, kiu aperis en 2011, muzike ne alportas ion novan.

The Heptones: Our Day Will Come

Tiun reludversion mi povas a?skulti sen iu amareco. Kaj tio estas la decida diferenco. Nun indas mencii la kanton en mia muzika taglibro. Kvankam mi rigardas al 2012 sufi?e kritikeme, mi tamen preferas fini la jaron per iu paca.

Cetere Marillion anta? kelkaj tagoj menciis muzikon, kiun unu de la muzikistoj verkis speciale por videoj faritaj en la spaco. Jen belegaj bildoj kun ambjento:
Marillion soundtrack for space

Loading…


Per tio mi finas mian taglibron por tiu ?i jaro. Espereble en la venonta jaro mi trovos pli multan tempon kaj revenos al regula skribado!

Movi?u, movi?u

2012 neniel estis facila por mi. Malgra? ?io, mi povas tamen esti kontenta pri kelkaj muzikaj sukcesoj: Mia kolekto de samplobazita muziko estas denove en la reto kaj mi pluverkas, mi kantas en ?oro, mi kura?as finfine kanti dum karaokeo la kantojn, kiujn mi ?iam volis elprovi, mi trovis diskon, kiun mi longe ser?is kaj mi da?re de tempo al tempo pruvas mian brilan muzikan memoron. Kelkajn aliajn muzikajn kulminojn (precipe lige al Esperanto-renkonti?oj) mi ankora? ne menciis, sed unu afero aparte meritas detalan pritraktadon.

Ekde kelkaj monatoj, mi regule muzikas en Münster, mia hejmurbo! Mi memoras, kiom grava por mi estis mia unua D?umado en Münster. La penso estas: Se mi faras ion mal?uste dum feriumado en alia loko, ne tiom gravas, ?ar mi plej ver?ajne ne tiom balda? revenos. Sed en mia propra urbo mi ne havas la eblan bonuson de “ekzotika” a? “interesa” eksterlandano – kaj se mi ?i tie fu?as, ver?ajne mi revidos kelkajn homojn, kiuj ?eestis mian malsukceson. Do hejma aktiveco ?iam kunportas pli altan riskon; kaj mi tre ?ojas, ke mi ?ijare finfine denove riskis ion.

En junio mi legis en la urba magazino Na dann, ke balda? okazas io simila al vespero de malferma scenejo. Dum la evento GrooveGipfel (“gruvokulmino”) muzikgrupo kun bazaj instrumentoj (drumo, baso, gitaro kaj klavaro) ludas kaj aliaj personoj povas kunludi a? kanti. La aran?o okazas ?iun trian merkredon monate en la trinkejo “Heile Welt”.

La 20an de junio, mi iris tien la unuan fojon. Mi konis neniun. La publiko konsistis el personoj, kiuj aspektis kiel kulturemuloj. Multaj havis jam grizajn harojn kaj pli ol 40, eble e? pli ol 50 jarojn. La bando ludis bonegan varion el rokmuziko, bluso kaj ?azo. Mi neniel vidis, kiel mi povus aldoni?i, precipe ne je tiu nivelo.

Sed tiam dum unu muzika pa?zo mi ekbabilis kun kelkaj gastoj kaj ni venis al la temo “Itala muziko”. Kiam la klavaristino rimarkis, ke mi kapablas kanti “Carbonara” de Spliff, ?i tuj insistis, ke mi prezentu tion dum la lasta parto de la vespero. Mi neniam kantis ?in anta?e sursceneje, sed i?is grandega sukceso. Sekve mi kantis “Ska-virino” de Esperanto Desperado kaj “La Bamba” (amba? kantoj bezonas nur tri akordojn, do ne estas tro malfacilaj por spontanea reludado).

Anta?e estis aperinta malanta? la mikrofono ?arma kantistino kun belega vo?o, kaj anka? pro tio mi pensis, ke mi ne povus esti utila al la sukceso de la vespero. Sed kiam mi forlasis la scenejon post miaj tri kantoj, ?i diris al mi, ke mi kreis bonegan etoson. Anka? la aliaj muzikistoj ?ojis pri mia partopreno.

Tiu unu vespero vere ?an?is ion en mi. Al mi ?ajnis kvaza? sperto el filmo, kie la protagonisto je la komenco revas pri tio, ludi en muzikgrupo, venas al loko, kie neniu konas lin – kaj poste subite vere staras sur la scenejo kaj distras la homojn!

La 18an de julio, mi denove prezentis “Ska-virino”, sed anka? mian propran hiphopan kanton “La premiero”. ?enerale la ideo de tiu evento estas, sen longa provludado prezenti ion. Tial kompreneble konvenas repado, ?ar ?i ne dependas de la melodio de la muziko, sed nur de ties rapideco. Krome la bando mem ne bezonas koni iun certan kanton, sed povas unue konsenti pri iu muzika temo a? ripetfrazo kaj la kantisto simple ekas poste.

La 15an de a?gusto mi denove elprovis ion novan. La bando ludis la muzikon de Chic: Good Times, kiu poste reuzi?is por dekoj da muzika?oj. En la refreno mi kantis partojn de tri el tiuj kantoj: “Good Times”, “Last Night A DJ Saved My Life” kaj “Another One Bites The Dust” de Queen. En la strofoj mi repis la tekston de “Alpenrap” de Erste Allgemeine Verunsicherung (EAV). Tiu kanto havas iomete alian basmelodion, sed mi jam ekde iom da tempo opiniis, ke la teksto bonege kongruus al la konata bastemo, kaj nun estis okazo por elprovi (kaj konfirmi) tion. Poste mi repis “L’ombelico del mondo” de Jovanotti, e? se ne komplete, al alia melodio. Fine mi denove prezentis mian kanton “La premiero”.

La 19an de septembro, la estrino de la trinkejo petis min, denove kanti. Ankora? tri monatojn anta?e, mi estis konanta neniun, kaj nun la homoj jam alkutimi?is al mi. ?ajnis kiel miraklo al mi. ?ifoje ?eestis e? tri kantistinoj. Unu estis tiu, kiun mi estis renkontinta dum la unua fojo (kaj, se mi ?uste memoras, revidinta almena? unufoje). La duan la? mia memoro mi jam renkontis pli frue dum unu fojo; kun ?i mi jam estis babilanta. (Rilate al la sekvaj fojoj mi ne komplete memoras, kiu el la tri kantistinoj ?eestis, kaj ne notos ?ies partoprenon aparte.) Krom mia kanto “La premiero” mi kantis la frazon “Looking at it, not seeing it” el la kanto House de Marillion. Sed la vera kulmino estis la kanto “September” de Earth, Wind & Fire. Mi tute ne konis la tekston anta?e, sed spontanee prezentis ?in kun la tri kantistinoj.

La 17an de oktobro, mi prezentis mian propran kanton “Al la liberec’“, dum la bando ludis regeo-muzikon. Poste homoj demandis min, en kiu lingvo tiu kanto estis. ?enerale mi ?is tiam mi ?iam tre retenis min rilate al mencio de Esperanto, ?ar mi unue volis, ke la homoj ekkonu min. Sed tiam estis bona okazo por rakonti iomete. Dum eksonis rapida ska-muziko, mi kantis “Ein neues Jahr (Es geht voran)” de Fehlfarben. Kelkaj homoj en la publiko aparte ?ojis, kiam ili rekonis tiun kanton. Krome mi prezentis unu strofon de “Ne multe pli (kaj tiel plu)” de Stephan Schneider. Por pli ne sufi?is la tempo, ?ar la grupo jam finis la kanton. Mi simple tro malfrue komencis la kantadon.

Stephan Schneider (Stefo): Ne multe pli (kaj tiel plu)

Sed la muzikistoj ankora? ludis la melodion de “Word Up” de Cameo. Kaj anka? al tiu muziko mi repis la tekston de Alpenrap. Kelkaj gastoj unue demandis sin, ?u estis kanto de Falco (la alia grava muzikisto el A?strujo, krom la grupo EAV).

La 21an de novembro, la tria kantistino prezentis tri preparitajn kantojn. Mi iomete kunkantis, kio tre pla?is al mi, ?ar komuna kantado estas malfacila kaj pli interesa. Mia persona momento de brileco alvenis, kiam mi kantis “Smijem se” de Jinx al melodio, kiu estis sufi?e simila al la origina kanto. Cetere tiam la kantistino transprenis sentekstan akompanan kantadon en la refreno. Estis la unua fojo, ke mi kantis en la kroata sursceneje! Post la vespero, kelkaj el la muzikistoj demandis min pri mia muzika malanta?o kaj denove diris, ke ili ege ?ojas pri mia partopreno.

La 19an de decembro, mi estis kunportinta kelkajn tekstojn de Jovanotti. Tuj anta?e, mi estis hejme provrepinta diversajn tekstojn de la albumo Capo Horn, sed nenio vere bone funkciis. Tial mi kunprenis du tekstojn de la kolekto “Lorenzo Raccolta 1990-95”. Mi prezentis la kanton “Muoviti muoviti”, kiun mi ?iam tre ?atis pro ?ia vigleco. Mi devas konfesi, ke la repadon de la unua strofo mi sufi?e fu?is, sed neniu rimarkis tion. Poste mi simple limigis min al rekantado de la refreno kaj la komenco de la unua strofo (kiu ripeti?as en la originalo ?iel ajn). Tamen la muziko gajnis etoson kaj poste la publiko estis ege entuziasma. La reagoj estis tiom pozitivaj, ke mi evidente estas sur la ?usta pado kaj da?rigu tion en la sekva jaro. La tria kantistino (la? la sinsekvo, en kiu mi ekkonis ilin) denove kantis tre bele kaj bonege harmoniis kun la muzikgrupo. En unu el ?iaj kantoj mi transprenis akompanan kantadon. Aldone mi finfine elprovis la djembon, kiun mi estis a?etinta dum vizito al Berlino, pri kiu mi ankora? ne skribis. Mi estis kunportinta la tamburon jam por la unua fojo de la gruvokulmino, sed tiam tute ne elpakis ?in. Nun mi simple iomete subtenis la ritmon de kelkaj kantoj, precipe kiam la publiko frapis la manojn. Cetere kvara, tute nova, kantistino aperis.

Intertempe mi estas regula partoprenanto de tiu monata evento kaj jam elprovis plurajn novajn kantojn. Mi konas la muzikistojn kaj la estrinon de la trinkejo kaj homoj ?iam ?oje salutas min, kaj mi envenas. Mi ekkonis plurajn belajn virinojn pro mia kantado kaj ili ?atas ?in – kaj tio des pli valoras, ?ar ili mem kapablas kanti. Mi trovis vojon, realigi mian revon pri muzikado en mia propra urbo kadre de mia ?iutaga vivo. Tio estas fortega pa?o al pli bona vivo.

Kiu cetere pensintus, ke mi iam denove rikoltus muzikan sukceson per repado kaj mia kono de la itala? Mi opiniis, ke tiu ?apitro jam estis fermita en mia vivo. ?ajne nenion mi faris por nenio, kaj nenio estas forgesita.

Mi kantis en ses diversaj lingvoj, nome la germana, Esperanto, angla, itala, hispana, kroata. Por la avera?a esperantisto, tio ankora? estas modesta listo, sed mia repertuaro ankora? ne el?erpi?is kaj restas aferoj por fari en la estonteco.

Jen kiel vi verkas amkanton

En novembro mi trovis brilan videon. ?i pritraktas la demandon, ?u iam el?erpi?os nova muziko (?ar ?iu ebla sonkombino jam estas uzita).

Will We Ever Run Out of New Music?

Anka? la priskribo estas ekzemplodona: Tie estas menciitaj multegaj fontoj. Tra tiuj indikoj mi trovis la muzikgrupon “The Axis of Awesome” – a? retrovis, ?ar mi vage memoris ilin. Fakte jam anta? tri jaroj skribis pri kvar akordoj, kiuj aperas en multegaj kantoj, kaj kiel The Axis of Awesome montras tion. Intertempe ekzistas oficiala video de tiu kanto, kiu enhavas dekojn da kantoj.

The Axis of Awesome: 4 Chords

Sed nun mi malkovris, kiajn brilajn kantoparodiojn la muzikistoj verkis! Ekzemple ili surbendigis “la tipan amkanton” kiu sonas kiel preska? ?iu embarasa “romantika” popmuziko, kiu publiki?is ekde la 1990aj jaroj.

The Axis of Awesome: How To Write A Lovesong

Plie ili parodiis la diskotekan muzikon de la 1970aj jaroj. Krome la kanto memorigas min pri “Sexual Healing” de Marvin Gaye el la jaro 1982.

The Axis of Awesome: Sexual Harassment

Sed la membroj de “The Axis of Awesome” primokas anka? la nuntempon. La temo “kli?aj kluboj kaj ilia malbona muziko” vere meritas tion. Tiuj uloj ?ajnas kapablas ?ion trafe esprimi!

The Axis of Awesome: In The Club Tonight

Tio estas la fino de la mondo, kiel ni konas ?in

Hodia? estas iu ?an?o en la malnova kalendaro de la Majaoj, pro kiu homoj pensas, ke la mondo fini?as – same kiel dum silvestro 1999/2000. Dum kelkaj tagoj mi vage pripensis, kompili liston da kantoj ta?gaj por la pereo de la mondo, sed hodia? mi rimarkis, ke mi jam faris tion okaze de mia 30a naski?tago. Nur unu nove venis al mia kapo: “Tag der Rache” (tago de la ven?o) de Subway to Sally. La refreno “dies irae” (“tago de la kolero”) estas en la latina, venas el la mezepoko kaj vere rakontas pri la fino de la mondo – same kiel la strofoj.

Subway to Sally: Tag der Rache

Sed mi ne volas pasigi la tagon nur per tiaj sentoj. Tial mi menciu alian kanton de la sama grupo, nome Minne, pri kiu mi jam skribis anta? kelkaj jaroj. Intertempe mi trovis koncertan version kun tria strofo, pri kies ekzisto mi tute ne sciis anta?e. Mi da?re ?ategas la melankolion kaj romantikecon de tiu kanto.

Subway to Sally: Minne

Okaze ke mi eraras kaj la mondo tamen fini?as hodia?, mi povas tute sentime malka?i teruran sekreton, kiun mi jam eltrovis anta? multaj jaroj: “Looking For Freedom” ne estas kanto origine de David Hasselhoff! Hejme ?e miaj gepatroj estas vinildisko kun surbendigo el la malfruaj 1970aj jaroj. Do la kanto estas proksimume unu jardekon pli malnova ol la plej multaj personoj supozas.

Marc Seaberg: Looking For Freedom

Jen plia ekzemplo por la fenomeno, ke la reludversio i?as pli konata ol la originalo. Cetere krome ekzistas “Auf der Straße nach Süden” (“Sur la strato al la sudo”), germanlingva versio de la sama kanto.

Marcia dancas

?ijare mi ne nur akiris diskon, kiun mi estis ser?anta dum pli ol dek jaroj, sed anka? denove montris, ke mi havas impresan muzikan memoron, precipe kiam temas pri retrovado de kantoj. ?io komenci?is dum la 47a Internacia Seminario (IS) 2003/04 en Naumburg/Saale. Dum unu el la lastaj noktoj, Flavie Audibert dancis tre pasie en la diskoteko al iu franclingva kanto. Mi nur memoris, ke kantis virino kaj en mia kapo restis melodio de iu instrumento en la refreno (plej proksima priskribo: klavaro kun sono simila al latunaj blovinstrumentoj).

Neniam poste mi a?skultis la kanton. Sed kiam mi estis en Berlino en majo, dum Wii-ludado de “Just dance 3”, la konata melodio eksonis. Kelkaj sekundoj sufi?is por rekoni la kanton.

Les Rita Mitsouko: Marcia Baïla

Hejme mi tuj ser?is videon de la kanto kaj informojn pri ?i kaj la grupo. “Marcia Baïla” estis grandega sukceso en Francujo en 1985, kvaza? “somera furora?o”. Per la kanto Les Rita Mitsouko memorigas pri amikino, kiu estis dancistino, sed mortis pro kancero.

Mi pensas, ke la tempo agis tre favore al tiu kanto. ?i sonas da?re sufi?e fre?e kaj spice kaj invitas al dancado. Kaj mi tre ?ojas, ke mi kapablis solvi tiun personan muzikan misteron en 2012!

Dum tagoj kiel tiuj ?i

Die Toten Hosen, apud Die Ärzte la plej grava germanlingva punkrokgrupo, festis ?ijare sian 30-jaran jubileon. La kanto “Tage wie diese” (“Tagoj kiel tiuj ?i”) publiki?is por festi tion.

Die Toten Hosen: Tage wie diese

Poste ?i i?is unu de la kantoj, kiuj akompanis la piedpilkan E?ropan ?ampionadon. Same kiel dum la piedpilka monda ?ampionado anta? du jaroj, kompreneble iam e? la plej bona kanto ?enas post nenombrebla ripetado.

Sed en a?gusto matene mi subite a?skultis novan version en la hispana en la radio. Kio okazis? Die Toten Hosen simple surbendigis la kanton ankora?foje, interalie ?ar ili volis turnei denove en Sudameriko!

Die Toten Hosen: Dias como estos

La hispanlingva versio donas iom da fre?eco al kanto, kiun oni tro ofte a?skultigis (almena? en Germanujo). Cetere refoje Soundcloud utilis por trovi muzika?on en la reto!

Oni povas ?an?i tiom multajn aferojn

La jaro fini?as kaj mi refoje demandas min, kion mi sukcesis fari. Fakte aldonindas al la listo de atingoj akiro de tre speciala disko. Mi ser?is ?in dum pli ol dek jaroj!

Temas pri “Hon ser inte mig” de Peter Jöback. Kial tiu disketo estas tiom grava, mi jam skribis anta? jaroj (kaj pri la versio de la sama kanto en kvin aliaj lingvoj).

La diskon mi ne trovis tra miaj kutimaj kanaloj, sed hazarde ?e discogs.com kiam mi denove ser?is ?enerale en la reto. ?ajne mi estis ?e la ?usta loko dum la ?usta tempo!

La franclingvan originalon de Jean-Jacques-Goldman, “Elle ne me voit pas”, mi ege ?atas. Ne pri nenio ?i trovis lokon sur mia memkompilita disko kun malrapidaj kantoj. La listo de tradukoj estas tre impresa, kaj kial ne aldoni Esperanto-version?

Sed tio estas unu el miaj plej longjaraj revoj. Jam venis kura?igo dum la KEF 2000 (Kultura Esperanto-Festivalo) kaj kelkaj tradukideoj en son?oj. Ekzistas noticoj, sed mi neniam trovis e? partan rezulton, kiu vere kontentigis min.

Almena? ekde tiu ?i jaro mi posedas anka? la version en la sveda. Beda?rinde tio ekis novan deziron: Kial ne a?eti anka? diskon kun la kanto en la pola? ?i nomi?as “Ona nie widzi mnie” kaj ?in kantas Tomasz Wachnowski (anka? konata kiel Tomek Wachnowski). En la reto legeblas la teksto – kaj jen du videoj, unu ?e Youtube kaj la dua ?e Pola TTT-ejo.

Vendante meblojn al studentoj kaj divorcitaj viroj

En majo mi estis denove en Berlino. Pri la kialo mi devos skribi alian fojon, kaj fakte mi ne rakontis pri unu anta?a kaj unu posta vizito de Berlino pro grandaj Esperanto-renkonti?oj, kiujn mi ankora? ne pritraktis en mia muzika taglibro. La decida afero estas, ke mi renkontis plurajn esperantistojn. Unu vesperon, dum kiu okazis multa stultumado, Chuck Smith prezentis al mi amuzan kanton pri IKEA, la fama Sveda mebloentrepreno.

Jonathan Coulton: IKEA

Kompreneble necesas perdi kelkajn kritikajn vortojn pri IKEA. Dum la tempo de la Germana Demokratia Respubliko, la politikaj kaptitoj en GDR devis produkti IKEA-meblojn. La malalta prezo de la mebloj en okcidentaj industrilandoj do dum la jena tempo havis sian originon en ekspluatado de diktaturo-viktimoj.

Sed nun mi finu per la serioza parto de la enskribo kaj revenu al la amuzaj kantoj pri Svedujo. Unu estas parodio, kiu fontas sur vortludo en la germana. Sed unue mi menciu la originalon:

Nino de Angelo: Jenseits von Eden

“Jenseits von Eden” (“Transe de Edeno”) estas la germanlingva titolo de libro de John Steinbeck. La originalo nomi?as “East of Eden”, do “Oriente de Eden”. Origine tio estas biblio-cita?o. La parodio havas la titolon “Jenseits von Schweden”, do “Transe de Svedujo”.

Uschi Ischmeier: Jenseits von Schweden

Kaj nun la vera kurioza?o venas: Die Ärzte surbendigis reludversion por la albumo kun la nomo Die Ärzte! Necesas scii, ke la grupo preska? neniam faris reludversiojn por siaj albumoj.

Die Ärzte: Jenseits von Eden

Sed Die Ärzte almena? mem kontribuis al la temo de tiu ?i enskribo. Ili verkis kanton pri Svedujo, kies teksto tamen pensigas pri lando en la sudo. ?is hodia? mi opinias, ke la muzikistoj volas parodii kantojn, kiuj surface rakontas pri fremda lando, sen ke la a?toro a? kantisto vere estis tie – a? simple ignoras la problemojn de la lando kaj ?ajnigas, ke ?io estas en ordo tie.

Die Ärzte: Jag älskar Sverige (svensk översättning)

?iu eta afero, kiun ?i faras, estas magia

Post skribado pri diversaj reludversioj de la sama kanto, nun venis la vico por mencii serion, kie sendependaj muzikgrupoj reludas po unu faman kanton. Mi malkovris tion hazarde en oktobro.

La unua kanto, kiu kaptis mian atenton, estas “The Power Of Love”, origine de Huey Lewis & The News. Mi jam tre ?atis la reludversion de Barry Hay. The Hold Steady ?enerale liveras bonan rezulton, precipe la gitarludado estas belega kaj donas fre?econ al la kanto. Sed la kantadon mi ne ?atas.

The Hold Steady covers Huey Lewis & The News: The Power Of Love

Don’t You Want Me” de The Human League estas origine popmuzika?o ta?ga por la diskoteko. La artistoj de la reludversio ?an?as ?in al trankvila balado kaj la kantadon transprenas du viroj.

Rocky Votolato and Matt Pond PA cover The Human League: Don’t You Want Me

Low prezentas la kanton “Africa” de Toto. La grupo montras brilan plurvo?an kantadon kaj ?iun dedi?on, kvankam la muzikistoj konfesas, ke ili tute ne ?atas la kanton.

Low covers Toto: Africa

Mia lastatempa malka?o estas reludversio de “Every Little Thing She Does Is Magic”, origine de The Police. Memoryhouse ?enerale faras tre bonan laboron. Ili ludas trankvile kaj kvaza? eksplodas dum la refreno. La kantistino nur eraras pri la ponto, kiu origine venas post la dua refreno (en la reludversio post la unua), ?ar ?i provas kanti ?in la? la melodio de la strofoj.

Memoryhouse covers The Police: Every Little Thing She Does Is Magic

Fakte tiu reludado stile memorigas min pri frua versio de la kanto, kiun Sting surbendigis en a?tuno 1976 kaj kiu poste eldoni?is sur albumo de Strontium 90. Tie la vicordo de la du strofoj estas inversa.

Strontium 90: Every Little Thing She Does Is Magic

Pri tiu albumo cetere ekzistas alia anekdoto: La Japana eldono havis du aldonajn kantojn. Sed en 2011 aperis reeldono, kiu anka? enhavis tiujn du kantojn. Tial mi a?etis ?in pasintjare en novembro kaj nun ege ?ojas. La malnova versio cetere ne perdas sian valoron, ?ar nur ?ia KD-libreto enhavas tekston pri la grupo Strontium 90.

Sub mia dikfingro

Dum mia tempo en lernejo, rokmuziko regule i?is parto de la lernado. La lernolibroj de la angla lingvo uzis diversajn rok- kaj popmuzika?ojn. Tute ne estis iu konflikto inter klasika muziko kaj rokmuziko, e? male: Instruistoj uzis rokmuzika?ojn por orkestra muzikado, kaj la sama instruisto, kiu dum unu leciono povis paroli pri klasika kompona?o, dum alia fojo entuziasme pritraktis rokmuzikon. Unu kanto, kiun mi aparte memoras el tiu tempo, ?ar ni ofte a?skultis ?in kadre de rokmuzika edukado, estas “Under My Thumb” de The Rolling Stones. Ial ?i ?ijare denove venis al mia menso – kaj ne plu volas eniri miajn orelojn dum minimume duona jaro.

The Rolling Stones: Under My Thumb (1966)

La unua interesa fakto pri tiu kanto estas, ke ?i neniam estis disketo (almena? ne en la okcidentaj industrilandoj), sed tamen i?is tre populara kaj klasika?o. Kio agrable surprizis min dum la ?ijara a?skultado estis la fajneco de la muzika aran?ado: A?skulteblas marimbo en la malanta?o. ?in ludis Brian Jones, kutime la ?efa gitaristo de The Rolling Stones ?is li i?is membro en la fifama klubo 27.

La unuaj reludversioj aperis balda?. En la sama jaro kiel la originalo aperis la versio de Dej Shannon. La plej granda sukceso de tiu muzikisto estis la kanto Runaway (nr-o 1 en Usono en 1961). Lia vo?o tre pla?as al mi; krom tio rimarkindas, ke la muziko tre similas al tiu de la origina versio.

Del Shannon: Unter My Thumb (1966)

Blind Faith reludis la kanton en 1969. La kantisto, kiu anka? ludas la elektran orgenon, cetere estas Steve Winwood. Poste li interalie havis grandegan sukceson per la kanto “Valerie” en 1982 kaj 1987. Denove mi tre ?atas la kantadon de la reludversio. Muzike ?i ne estas tiom interesa, ?ar la grupo ludas ?in iom tro malrapide la? mia gusto kaj la marimbon anstata?as gitaro – iomete senfantazie.

Blind Faith: Under My Thumb (koncerto en 1969)

“Under My Thumb” reludi?is poste en pluraj ?tonrokaj kaj metalrokaj versioj. Unu roka sed ne tro peza ekzemplo estas tiu de Pentagram. ?i tie la elektra sologitaro konvinkas min.

Pentagram: Under My Thumb (1973)

La sekva versio estas multe pli rapida ol la originalo kaj bone redonas la sonon de la fruaj 1980aj jaroj, kiam la rokmuziko denove revenis al pli kurta kaj rekta stilo, anta? ol droni?i en klavaroj kaj sinteziloj je la fino de la jardeko. Malpla?as mi nur, ke la kantisto ne same emfazas la linion “Under My Thumb”.

Doll by Doll: Under My Thumb (1982)

La tipan sonon de popmuziko el la 1980aj jaroj trafas Vision. ?i e? memorigas iomete pri Depeche Mode!

Vision: Under My Thumb (1987)

La plej interesan aran?adon prezentas reludversio el la jaro 1994. Tie ludas tuta orkestro! Se eblas ludi klasikan muzikon moderne, kial ne anka? inverse?

Michael Hutchence (de INXS): Under My Thumb (1994)