Arkivoj de etikedoj: die toten hosen

Dum tagoj kiel tiuj ?i

Die Toten Hosen, apud Die Ärzte la plej grava germanlingva punkrokgrupo, festis ?ijare sian 30-jaran jubileon. La kanto “Tage wie diese” (“Tagoj kiel tiuj ?i”) publiki?is por festi tion.

Die Toten Hosen: Tage wie diese

Poste ?i i?is unu de la kantoj, kiuj akompanis la piedpilkan E?ropan ?ampionadon. Same kiel dum la piedpilka monda ?ampionado anta? du jaroj, kompreneble iam e? la plej bona kanto ?enas post nenombrebla ripetado.

Sed en a?gusto matene mi subite a?skultis novan version en la hispana en la radio. Kio okazis? Die Toten Hosen simple surbendigis la kanton ankora?foje, interalie ?ar ili volis turnei denove en Sudameriko!

Die Toten Hosen: Dias como estos

La hispanlingva versio donas iom da fre?eco al kanto, kiun oni tro ofte a?skultigis (almena? en Germanujo). Cetere refoje Soundcloud utilis por trovi muzika?on en la reto!

Tiom bela tag’

La du plej gravaj germanlingvaj punkrokgrupoj, Die Ärzte kaj Die Toten Hosen, havas interesan rilaton unu al la alia, kiun oni foje komparas al tiu inter “The Beatles” kaj “The Rolling Stones”. Plej interese, ke dum “Die Ärzte” ofte mencias, ke ilin influis “The Beatles”, “Die Toten Hosen” ludis kiel antaŭgrupo por “The Rolling Stones”. Kaj se oni demandus min “Ĉu Ärzte aŭ Toten Hosen?”, mi elektus la unuan, same kiel ĉe la demando “Ĉu Beatles aŭ Rolling Stones?“. Ĝis hodiaŭ mi posedas nur du albumojn de “Die Toten Hosen”. Unu el ili, Damenwahl, mi aĉetis kiam mi kompilis diskon por mia unua vojaĝo al Rusujo.

Jam jarojn antaŭe mi akiris la albumon “Kauf MICH!“. Ĝi aperis en la jaro 1993, same kiel la albumo “Die Bestie in Menschengestalt” de “Die Ärzte”. Fakte de ambaŭ albumoj mi metis po unu kanton al mia kvara versio de kompilo kun germanlingva muziko.

Iom ĝenis min eltrovi, ke la trakolimoj de “Kauf mich!” ne komplete kongruas al la komencoj kaj finoj de kantoj. Tial mi devis ripari tion mane kiam mi MP3-igis kelkajn kantojn.

La albumo bone montras, kial mi preferas “Die Ärzte”. “Die Toten Hosen” havas nur unu ĉefan kantiston, kiu krome montras malmultan varion en la voĉo. Anstataŭ alta kantado li ofte prezentas kriadon. (Jen denove io, kio memorigas min pri la diferenco inter “The Beatles” kaj “The Rolling Stones”.) Necesas aldoni, ke la kantisto de Die Toten Hosen tamen bone solvis tion ĉe la pli frua sukceso “Hier kommt Alex” kaj li bone kantis je la posta verko “Nur zu Besuch“. Alia kritikpunkto estas ke ĉiam eksonas la samaj instrumentoj – kaj same. La nura vario konsistas en la infana ĥoro ĉe “Wünsch Dir was”, kiu mirakle estas eĉ bona kaj ne ĝena.

La kantoj temas pri konsumkritiko aŭ estas direktitaj kontraŭ novnaziuloj. Krome oni trovos unu romantikan pecon kaj kelkajn malseriozajn. Se oni komparas la politikan kanton “Sascha, ein aufrechter Deutscher”, ĝi klare perdas kontraŭ la furora “Schrei nach Liebe“, kiun “Die Ärzte” publikigis sur sia albumo “Schrei nach Liebe”, do dum la sama tempo kaj pri la sama temo.

Aliflanke la kanto “Deine Schuld“, kiu aperis sur la “Die Ärzte”-albumo “Geräusch” en 2003, similas al “Wünsch Dir was”. Ie mi legis, ke Farin Urlaub (kantisto kaj gitaristo de “Die Ärzte”) ŝerce komentis, ke “Deine Schuld” estas la plej bona kanto de “Die Toten Hosen”, kiun ili ne skribis (aŭ simile).

“Gute Reise” de “Die Toten Hosen” el la albumo “Kauf mich!” memorigas min pri la kanto “Mysteryland” de Die Ärzte. Ambaŭ kantoj havas similan sonon kaj la tekstoj enhavas similajn bildojn pri vojaĝo, strangaj aferoj kaj alia lando. (La due menciitan kanton mi tradukis al Esperanto. La traduko nomiĝas Misteroland’.)

Fine de “Kauf mich!” troviĝas ankoraŭ sekreta kanto. Tie okazas finfine alta kantado kaj bona malantaŭa kantado.

Entute mi vere ŝatas la kantojn “Wünsch Dir was” kaj “Hot-Clip-Video-Club”. Krome meze bonaj estas “Gute Reise” kaj “Der letzte Tag”. Por albumo de “Die Ärzte” tio estus magra rezulto, sed por verko de “Die Toten Hosen” tio ŝajnas normala.

Diskoteko en Moskvo

Dum kelkaj semajnoj mi nenion skribis, ĉar mi estis for. Mi sukcesis realigi miajn feriajn planojn. Mi vojaĝis al Rusio!

Pliajn detalojn pri la restado en eksterlando mi rakontos poste. Unue necesas mencii la muzikajn preparojn, kiuj ne estis malmultaj. Al la listo de la landoj, en kiuj mi estis, finfine aldoniĝis plia – tion ja necesis dece honori per propra kompaktdisko!

Kunar turneas tra Rusio – la disko
nr-o daŭro artisto kanto
01 1:17 Billy Joel Odoya
02 3:26 Ivan Rebroff Kosaken müssen reiten
03 4:29 Dschinghis Khan Moskau
04 5:51 Boney M. Rasputin
05 2:42 The Beatles Back In The U.S.S.R.
06 3:47 de Ksenia Libera Kosmo estas kun ni
07 2:58 JoMo & Liberecanoj Ĉeboksaro
08 3:25 The Vibrators Disco In Moscow
09 0:02 Red Alert 2 Crazy Ivan
10 3:34 Ivan Rebroff Mein Russland, Du bist schön
11 2:57 Ĵanna Aguzarova Izbrannoje (11)
12 3:10 Klee Nicht immer aber jetzt (Russisch)
13 0:03 Indiana Jones und der Turm von Babel Fine Jacket
14 2:42 Ivan Rebroff Poljuschko-polje
15 0:37 Die Toten Hosen Sojus Nerushimai Republic
16 3:22 Die Toten Hosen Disco in Moskau
17 3:54 Funny van Dannen Vladimir Putins Cousine
18 2:49 JoMo La Ĉuvaŝa arto
19 2:36 Ivan Rebroff Moskauer Nächte
20 2:32 Matt Monro From Russia With Love
21 3:39 Harry Rabinowitz and Orchestra From Russia With Love
22 3:56 Sting Russians
23 4:06 Billy Joel Leningrad
24 2:43 Billy Joel Back In The U.S.S.R.
25 4:36 Leningrad Cowboys Sweet Home Alabama
26 3:01 Ivan Rebroff Wolgaschlepper

Tiel okazis, ke mi akiris kvin diskojn en unu semajno. La 3an de julio, mi aĉetis tri diskojn samtempe, kaj eĉ ĉiuj de la sama artisto, nome Billy Joel! En vendejo de uzitaj diskoj, mi trovis la kompaktdiskojn, kiujn mi serĉis. Jam estis duona horo antaŭ la fermo de la vendejoj, tamen la dungitino afable servis min, ebligante al mi aŭskulti ĉiujn tri diskojn. Tiom bona traktado multe pli aĉetemigas min ol varbado! Du el la albumoj utilis por mia kompila disko. La alian mi volis, ĉar ĝi enhavas la originan version de “Upfront Girl”, de kiu mi verkis parodion.

Du tagojn poste, mi aĉetis denove du diskojn. Ambaŭ estis jam en uzita stato kaj mi trovis ilin en miaj preferaj magazenoj. Tamen la interreto subtenis mian serĉadon. Mi vage memoris, ke “Die Toten Hosen” en siaj fruaj jaroj faris kanton pri “diskoteko en Moskvo”. Tra la germanlingva Vikipedio mi eksciis la nomon de la albumo. Krome la artikolo malkaŝis, ke temas pri reludversio. La anglalingvan originalon ludis “The Vibrators”. Kun tiu informo mi turnis min al amazon.de, kiu montris plurajn diskojn, kiuj enhavas la originan kanton. Tiel mi ekzakte sciis, kion serĉi, kaj tuj trovis ilin! Bonŝanco foje bezonatas.

La 17an de julio, mi aĉetis diskon kun la plej grandaj sukcesoj de Boney M., kvankam ne estis la kompilo kiun mi estis serĉinta. En recenzoj ĉe amazon.de, oni rekomendis alian albumon, sed mi jen denove aĉetis uzitan diskon kontraĉ malmulta mono. Do ne eblis plendi.

Fine de julio mi mendis la albumon “Happy Together” de Leningrad Cowboys kun la Alexandrov-ensemblo de la Ruĝa armeo. Mia bofrato jam estis sendinta al mi MP3-dosieron de la kanto, kiun mi volis, sed kiam eblas akiri originalon, mi faras tion. Do entute mi aĉetis ses novajn diskojn nur por mia vojaĝa KD!

La titololisto denove montras, kiom multe influas min muzikrekomendoj de amikoj. “Kosaken müssen reiten” mi ekkonis antaŭ multaj jaroj tra DĴ Njokki, kiu surmetis ĝin dum IS-diskotekoj. Mia bofrato atentigis min pri malmultekosta disko de Ivan Rebroff en supermerkato dum mia studado.

Li ankaŭ montris al mi la diskon de la Leningrad Cowboys, kies kunlaboro kun Rusa ĥoro sendube apartenas al la kvin plej frenezaj diskoj en mia kolekto. Pri ili indas skribi alifoje pli detale. Krome mia bofrato konvinkis min pri “Rasputin”. Antaŭe mi tute ne konis ĝin, sed video ĉe youtube.com forigis ĉiujn dubojn, ke ĝi devas esti sur la KD.

Unu kanto, kies titolon kaj artiston mi ne scias, troviĝas origine sur KD kiun sendis al mi Ksenia Libera. Kolegino de mi, kies gepatra lingvo estas la rusa, donis al mi albumon de Ĵanna Aguzarova. Fakte ankaŭ de tiu kanto mi ne konas la nomon, nur la pozicion sur la disko, kiu nomiĝas “Izbrannoje”. La kanto, kiun mi elektis, pro sia baso memorigas min pri malnovaj “Die Ärzte“-kantoj de la albumo “Im Schatten der Ärzte“, precipe la kanto “Alles“.

Mia bona amiko Till, kiu donis al mi valorajn konsilojn rilate al la organizado de mia vojaĝo, tuj nomis la kanton “Leningrad” kiel gravan kandidaton por mia kompilo. Ke la kanto estas de Billy Joel, mi mem divenis. La kanto de Funny van Dannen troviĝas sur la albumo “Groooveman”, kiun Till kaj mi aĉetis meze de novembro 2002, kiam ĝi estis aktuala. Unu tagon poste ni veturis al koncerto de tiu artisto en Hanovro.

Malgraŭ la germanlingva titolo, “Moskauer Nächte” reale estas “???????????? ??????”, kanto kies teksto estas en la rusa. n_true antaŭ kvar jaroj demandis min pri Esperanto-versio, kiun mi kompreneble konas: “Apudmoskvaj vesperoj”.

La du mallongaj frazoj, kiujn mi enmetis, venas de komputilaj ludoj. La freneza Ivan diras “Estas tro trankvila ĉi tie!”. Komandi kaj konkeri – ruĝa alarmo 2 mi ekkonis tra mia bona amiko Till. La alia frazo pli malpli signifas “Kiom bela ŝaketo!”. Ĝi estas longjara ŝerco el multaj Indiana-Jones-ludoj. Estis mia bona amiko Holger, kiu montris al mi la ludon “Indiana Jones kaj la turo de Babel“.

La viva versio de “Back In The U.S.S.R.” havas aparte interesan historion: Ĝin Billy Joel surbendigis dum turneo en Sovetunio en 1987! Li koncertis en Moskvo kaj Leningrado. La kanton “Leningrad” li verkis pro siaj spertoj dum tiu tempo.

Eĉ ekzistas kelkaj kantoj, kiuj ne eniris la finan titololiston. La kialoj iom varias: “Wind of Change” de The Scorpions jam troviĝas sur mia “K2-disko”. “Ruĉki” kaj kelkaj aliaj ruslingvaj kantoj jam estas sur antaĉaj diskoj, kiujn mi kompilis. “Go West” de The Pet Shop Boys ankaŭ jam troviĝis sur alia disko, kiun mi kunportis. La filmmuziko de “Doktoro Ĵivago” kompreneble bone kongruas al la kliŝa elekto, kiun mi faris. Tamen mi nek konas la libron, nek la filmon, kaj ne tro ŝatas la muzikon. “Moskau” de Rammstein mi aŭdis unufoje en la radio, sed krom iom da ruslingva virina kantado, ĝi sonis ekzakte kiel la aliaj kantoj de Rammstein, do ne havas ion apartan. “Dominion/Mother Russia” de Sisters of Mercy laŭ la nomo eble taŭgus, sed ne havas la ĝustan etoson. La teksto ial tute ne eniris mian orelon. “Stranger in Moscow” de Michael Jackson mi ankoraŭ memoras el la tempo, kiam ĝi estis aktuala, sed ĝi estas nur iu ordinara popmuzikaĵo, ne kulmino en la kariero de la kantisto.

La pafiloj de Brixton

Ĉiam denove fascinas min, ke mi aŭskultas kantojn de la sama muzikgrupo kun la rezulto, ke unu kanto tre plaĉas al mi kaj alia tute ne – aŭ inverse, depende de la tempa sinsekvo.

Antaŭ kelkaj jaroj, Ulrich Stock skribis ĉe la TTT-ejo de “Die Zeit” plurajn enskribojn pri la Franca muzikgrupo “Nouvelle Vague”. El la diversaj recenzoj, unu tre malfavora restis aparte bone en mia menso.

Kiam mi aĉetis diversajn diskojn de amiko, inter ili troviĝis unu kompilo kiu enhavis kanton de “Nouvelle Vague”. Kaj temis ĝuste pri la kanto kiun mi memoris kiel tiun pecon, kiu ricevis eksterordinare akran kritikon, nome reludversio de “Guns Of Brixton”, origine de “The Clash”.

Mi aŭskultis la kanton unufoje kaj estis ĝisoste ŝokita pri la prezentado. Virino kantas tute trankvile pri socia maltrankvilo. Tian indiferentecon mi ĉiam malestimis kaj mi neniam ŝatis voĉon, kiu esprimas enuon pri la temo prikantata. La muziko eĉ ne plu sukcesis kapti mian malŝaton. Okazis malrapida, malsprita reludado, kie la originalo estis frapa. Bonŝance mi posedas kompaktdiskon kun la origina versio de The Clash en mia muzikkolekto, tiel ke mi povis facile kompari. Ekde tiam “Nouvelle Vague” iĝis sinonimo por malbonaj reludversioj en mia kapo.

Antaŭ kelkaj monatoj mi hazarde ricevis alian kompilon. Mi unue ne legis titolliston, sed simple ekaŭskultigis la muzikon. La dua kanto tuj trafis mian atenton: Virino kantas kvazaŭ kareseme kun varma voĉo, , dum en la malantaŭo eksonas milda muziko kun iom melankolio tono. Des pli mi gapis, kiam mi legis, kiu reludis la kanton “Dance With Me”: Estis neniu alia ol “Nouvelle Vague”!

Nu bone, eblas argumenti ke tiu kanto venas de la dua albumo de la grupo, ne de la unua. Tiu dua verko ne estis publikita dum la tempo dum la negativa recenzo. Grupo povas pliboniĝi, ŝanĝi sian sonon. Krome la du viroj kiuj estras la projekton uzis du diversajn virinojn por la kantoj. Kaj mi ne konas la originan version de la dua kanto, tiel ke mi ne povas plendi pri aĉega reludversio. Tamen restas mirige, ke tiuj du kantoj faras tiom kontraŭan impreson al mi. Kompreneble mi reaŭskultis la pli fruan reludversion por elprovi ĉu ne simple mia muzika gusto ŝanĝiĝis, sed tiel ne estas. Fakte ĉirkaŭ pasko mi aŭdis dum festo en mia amikaro alian reludversion de “Guns Of Brixton”. Kiel mi eltrovis, ĝi venas de “Die Toten Hosen”, kiuj apud “Die Ärzte” estas la plej sukcesa germanlingva punkrokgrupo. Tiu reludversio eble restis pli proksima al la originalo (do malpli eksperimentema), sed almenaŭ konvinkas je unua aŭskultado.

Ne ekzistas limo

Lastatempe mi plurfoje stumblis pri la jena problemo: Mi volas MP3-igi kompaktdiskon, sed la limoj de la trakoj ne kongruas ekzakte kun la kantokomencoj kaj -finoj. En la hodiaŭa tempo, feliĉe tre facilas prilabori kanton per komputila programo, fortranĉante superfluajn aŭ aldonante mankantajn partojn. Tion mi faris ĉe la jenaj albumoj:

  • Die Toten Hosen: Kauf mich! (kanto “Wünsch Dir was”)
  • J.B.O.: laut!
  • J.B.O.: Meister der Musik
  • J.B.O.: Sex Sex Sex
  • Erste Allgemeine Verunsicherung (EAV): Café Passé
  • Erste Allgemeine Verunsicherung (EAV): Kann denn Schwachsinn Sünde sein? (Pest of)
  • Erste Allgemeine Verunsicherung (EAV): Watumba
  • No Doubt: The Singles 1992-2003 (kantoj “Just a girl” kaj “It’s my life”)

Rimarkinde, ke plej ofte tio okazas ĉe germanlingvaj albumoj de mia kolekto. Ankaŭ la albumon “Das ist nicht die ganze Wahrheit” de Die Ärzte necesas prilabori pro tio. Tamen temas pri alia afero, ĉar inter la kantoj eksonas samplaĵoj, kiuj ligas la diversajn titolojn unu al la alia. Tiuokaze mi komprenas, ke ne eblas facile difini la ekzaktan tempopunkton por KD-titola limo.