Monataj arkivoj: Decembro 2012

Kaj estos dum tiu tago granda lumo

La jaro pasas kaj restas multaj muzikaj aferoj por rakonti. Mi jam menciis mian denovan kantadon en ?oro. Jen trovita?o de la jaro, kiu anka? alcelas muzikon de anta? kelk cent jaroj:

La 88a elsendo de Fernsehkritik.TV (2012-03-09, rekta ligo al la parto) rande pritraktis novan televidelsendon, “Roche & Böhmermann”. Eblas bonege diskuti pri la nivelo de la babilronda elsendo a? e? nur admiri la fajnan humuron kaj la aspekton de la studio. Aldoni?as la belega titola muziko. Kiel mi eltrovis tra la blogo de la elsendo, estas verko de Johann Sebastian Bach, nome la fugo en g-minora, anka? nomata la fugeto, numero 578 en la Bach-verkaro-indekso. La sentempa muzika?o aperas en popmuzika vesto en versio de Swingle Singers el la 1970aj jaroj. Jen alia versio, kiu stile ege similas al ?i, ?ar ?i uzas ?ajne la saman aran?adon:

Lakeside Singers: J.S. Bach “Little Organ Fugue BWV578” arr. Ward Swingle

Post a?skultado de moderna versio kompreneble interesis min, kiel sonas la verko en pre?ejo. Jen surbendigo, kiu redonas la imponan sonon de orgeno:

Ton Koopman: Bach – Fugue in G minor BWV 578

Sed tie la interesa?oj ne fini?is! ?e Youtube trovi?as videoj, kie a?skulteblas ajna fama muzika?o en praktike ?iu instrumento ebla (kaj neebla). Trie kaj fine koncerta prezento de saksofona kvinteto:

Quintessence Saxophone Quintet Plays Bach: Fudge Fugue

La sama muzika?o en tri tute diversaj aran?adoj, sed ?iam brila. Tio montras la veran majstrecon de la komponisto.

?u vi ne volas min, knanjo?

Se mi jam hiera? skribis pri mia nova lastatempa muzika sukceso en ?oro, mi menciu anka? alian aferon: Mi denove iris al karaokeo-vespero en Münster. Nekredeble, ke la pasinta fojo ?ajne jam estis anta? sep jaroj! La 17an de novembro, kune kun du amikoj mi iris al la Piano-Bar. Beda?rinde la kantoelekto da?re estas iomete limigita la? mia gusto, sed almena? mi trovis kelkajn titolojn, kiuj estis kanteblaj por mi.

Sufi?e strange, ke krom du personoj el mia grupo longe neniu el la gastoj volis kanti! Mi malfermis la vesperon per “Pretty Woman” de Roy Orbison. Sed poste mi kantis tri kantojn, kiujn mi ?iam volis kanti, sed kiujn mi neniam kantis anta?e: Dum “Boys Don’t Cry” de The Cure iu gasto diris al mia akompano, ke mi kantas ?in same bone kiel la origina kantisto. Kia komplimento! ?e “Beautiful Day” de U2 mi petis amikinon kunkanti la altajn partojn, ?ar mi timis, ke mi ne sukcesus sen ?i. Je la fino ?i kritikis, ke la kanto estas tro malalta por ?i kaj mi tute bone elturni?is. Kiu pensintus tion? Kial mi tiom longe pensis, ke mi ne kapablas fari tion?

Kiam mi kantis “Don’t You Want Me” de The Human League, la trinkejo estis jam multe pli plena ol dum la komenco de la vespero, kaj homoj ?enerale ?atis la kanton. Tre interese, ?ar mi ?iam konsideris ?in tro malnovstila por esti da?re populara.

Strange cetere, ke mi ?ajne neniam anta?e skribis pri tiu ?i grupo en tiu ?i taglibro. Kiel fervora ?atanto de muziko el la 1980aj jaroj, mi regule a?skultas kelkajn kantojn de ili!

The Human League: Don’t You Want Me

Je la fino de la vespero mi estis tre kontenta. Mi faris ion novan kaj tiel plivastigis la limojn, en kiuj mi movi?as.

Re?o, kiun adoras re?oj

Pasis du monatoj kaj mi nenion novan skribis. Pluda?ras la tempaj kaj energiaj problemoj. Almena? mia nova dua blogo, “Kunar rezensiert“, estas pli malpli preta kaj vere aktuala. Da?re restas kelkaj eblaj malnovaj recenzoj por aldoni.

La jaro jam fini?as kaj multo restis por rakonti – kaj e? multe pli por fari. Spite al ?iuj obstakloj, mi sukcesis tamen anta?enpa?i muzike. La 24an de junio, mi iris al muzeo por ?eesti koncerton de ?oro, en kiu kantas kolegino. La tuta prezentado tre pla?is al mi kaj sekve ?i demandis min, ?u mi ne mem emus membri?i. La ?oro da?re ser?as tenorojn…

Unue mi iomete hezitis. Fakte mi kantis en la junula ?oro Anastasis inter 1992 kaj 1996. Tio estis grandega pa?o anta?en por mia muzika evoluo. Sed ?u mia vo?o post 20 jaroj ne tro malalti?is? Aldoni?is la tempaj problemoj, kiun mi jam supre menciis (kaj en tro multaj enskriboj dum la pasintaj jaroj).

Sed finfine fine de septembro mi partoprenis la komunan ekzercadon unuan fojon. Kaj ekde tiam mi estas parto de Contrapunto. La repertuaro tre agrable memorigas min al tiu de Anastasis. Ni e? havis semajnfinon por aparta vo?oinstruado. Tio tre helpis al mi; krome restas la sento, ke mi ne restas je unu nivelo, sed povas pliboni?i. Tio estas tre grava elemento de muzika aktiveco por mi.

La 5an de decembro ni prezentis nian kristnaskan repertuaron la unuan fojon en la Raphaels-malsanulejo, kaj hiera? denove en la Clemens-malsanulejo. Do ne estis publikaj koncertoj, sed nur por homoj, kiuj laboras tie. Ni prezentis la sekvajn kantojn:

  1. O Heiland, reiß die Himmel auf
  2. M. Bruch: Weihnachtsliedchen
  3. Fritz Jeßler: Wunder der Weihnacht
  4. Breslauer DGB: Ecce Dominus veniet
  5. Es kommt ein Schiff geladen
  6. Un niño nos es nascido
  7. Rey á quien reyes adoran
  8. Verbum caro
  9. Niño Lindo
  10. Andrew Lloyd-Webber: I don‘t know how to love him
  11. St. Schwartz: On the Willows
  12. O komm, o komm, Emanuel
  13. Swing low, sweet Chariot

Entute do ni kantis en kvar lingvoj: la germana, la latina, la hispana kaj la angla. Amba? koncertoj estis sukcesaj kaj post la dua ni havis komunan vesperman?on.

Nuntempe mi konsideras min esti amara maljuni?anta viro, kiu dronas en membeda?ro, sed ankora? ekzistas aferoj, kiuj movas mian koron. Kaj tio estas tiuj kristanaj kantoj, precipe “Rey á quien reyes adoran” (“Re?o, kiun re?oj adoras”) kaj “Ecce Dominus veniet” (“Vidu, la Sinjoro venos”).

Rey á quien reyes adoran

En la Clemens-malsanulejo estis aparte impresa meditado de pastro Arndt Hermann Menze. Li memorigis pri Jochen Kleppe, kiu mortigis sin anta? ekzakte 70 jaroj. Kleppe spertis la teruron de la Nazioj en Germanujo. Sed en 1937, kiam ankora? tute ne videblis la fino de tiu tempo, li verkis poemon plenan je espero: “Die Nacht ist vorgedrungen” (“La nokto anta?eniris”). La titolo kune kun la dua linio “Der Tag ist nicht mehr fern” (“La tago ne plu estas malproksima”) estas absolute kortu?a.

Die Nacht ist vorgedrungen

fonto de la surbendigo: sermon-online.de

Kio cetere ka?zis, ke mi interrompis mian longan silentadon? Tute triviala afero: Hodia? estas freneza dato: 12.12.12 – se oni ellasas la indikon de la jarcento kaj jarmilo. Estas la lasta de tiuj datoj en mia vivo – kaj mia lasta ?anco, skribi ion dum tiuj dek du datoj. (9 el la entute 12 datoj pasis ekde kiam mi skribas tiun ?i muzikan taglibron. Sed mi neniam vere aprezis ilin kaj nur hazarde dum unu alia – 07.07.07 – faris enskribon, sen e? iel noti la kuriozecon de la dato.)