Arkivoj de etikedoj: the beatles

Ne?o dancas en la stratoj

Pri la 3a Junulara E-Semajno (JES) en Gdansko (Pollando) mi rakontis en tri partoj (parto unu, parto du kaj parto tri). Sed ?uste ?ar la renkonti?o fini?is jam post kvin tagoj, mi plilongigis mian feriumadon alimaniere.

Mi pagis du pliajn noktojn por resti en la junulargastejo. Tio jam je la 1a de januaro estis tre praktika pa?o, ?ar tiel mi povis sufi?e dormi post la silvestra festado.

Iam dum tiuj du tagoj mi sidis anta? la akceptejo de la junulargastejo kun Ro?jo. Li laboris per sia portebla komputilo kaj samtempe a?skultigis muzikon. Iam mi demandis, kion li estis a?skultanta. Montri?is, ke tio estas Muzaiko! Post Radio Esperanto, Radio Verda, esPodkasto kaj Varsovia Vento ekestis plia Esperanto-radio, kiu dissendas Esperanto-muzikon kaj raportojn. Beda?rinde da?ris tedaj, longegaj diskutoj pri la uzorajtoj de Esperanto-kantoj eldonitaj de Vinilkosmo, kiujn mi ne volas pritrakti ?i tie. Mi konscias pri la valoro de tia reta radio, des pli ?ar ?in faras junaj aktivuloj, kiuj mem regule partoprenas Esperanto-renkonti?ojn. Tio signifas, ke ili estas sociemaj homoj – kaj de tiaj mi supozas, ke ili kapablas kunlabori. Krome ili havas rilaton al ?enerala Esperantujo kaj ne sidas solaj en siaj ?ambroj. Dum JES funkciis informstando pri Muzaiko kaj mi konis plurajn kunlaborantojn jam anta?e. Do la tuta projekto ?ajnas al mi bona kaj havanta estontecon. Tamen ?is tiu hazarda situacio mi mem ne estis a?skultinta Muzaikon!

En la junulargastejo ankora? restis kelkdek homoj. Kun kelkaj el ili mi iris al na?vespero, tiel farante programeron de kutima renkonti?o. Tio estis bonega okazo por ripozi! Ni anka? sa?numis. Mi memoras, ke dum unu el la pa?zoj mia menso liberi?is de ?iu pezo kaj mi komencis pripensi samplobazitan muzikprojekton, kiun mi estis komencinta jam jarojn anta?e, sed kiu restis nefinita ?is tiam. Fakte dum la posta somero mi finis ?in – estas Nokto ?e la pla?o, trankvila acid?aza muzika?o, kiu tute kongruis al la etoso de la na?vespero. Cetere ?eestis minimume tri membroj de La Perdita Generacio, do la artista influo, kiu kutime tre helpas inspiri min, ne mankis.

La 2an de januaro, kun kelkaj aliaj mi faris longan promenon tra Gdansko. Fakte ?is tiam mi ne estis vidinta multon de la urbo mem. Montri?is, ke ?i estas pitoreska kaj interesa urbo. Dum minimume unu el la du vesperoj mi elpakis mian gitalelon kaj ludis kaj kantis iomete. Dum tiuj tagoj mi refoje vizits Polan restoracion, kiu situis ne tro for de la junulargastejo.

Fruposttagmeze la 3an de januaro mi veturis kun Andi Münchow al Varsovio. La? rekomendo de Aga, ni uzis sufi?e malmultekostajn busojn de la Sveda firmao Polski Bus. Montri?is, ke la sidlokoj estis ege komfortaj kaj ke la buso ofertis senpagan interreton dum la voja?o! Tiel mi povis retumi la tutan tempon.

Mi tranoktis en Tamka Hostel, kiun estis rekomendinta al mi Enrico el Italujo. Ke mi sufi?e spontanee organizis mian pluvoja?on kaj restadon, estis paralelo al la pasinta jaro. Tiu tranokteblo montri?is tre ta?ga al miaj bezonoj. Interalie tie haveblis senpaga reto. La stranga afero estis, ke mi estis la sola turisto, kiu parolis en la pola al la junaj, belaj de?orantinoj. ?ajne esperantistoj tamen faras diferencon.

Mia patrino estis donacinta al mi nove aperintan libron pri Varsovio. Tage mi do uzis ?in por esplori la urbon memstare, kaj tio montri?is bonega decido. La libro gvidis min al lokoj, kiujn mi neniam estus eltrovinta mem. Sed anka? mia libro pri la pola bonege servis min. Unu tagon mi sukcesis kompreni menuon, kiu nur estis skribita en la pola. Tiel mi povis viziti lokojn, kiujn turistoj ne frekventas kutime, kaj esti la sola eksterlandano.

Vespere mi renkontis aliajn esperantistojn. Dum unu tago ni renkonti?is en la lo?ejo de Irek, dum alia vespero ni iris al la klubo Lucifero, kies estroj iam estis lernintaj Esperanton. Survoje mi hazarde vidis la stadionon, kiun oni estis rekonstruanta por la E?ropa piedpilka ?ampionado.

La 6an de januaro, mi voja?is per la Varsovio-Berlino-ekspreso al Berlino. Kiel mi jam menciis pli frue, mi vizitis Berlinon trifoje en 2012, kaj tio estis la unua fojo.

Pro mia restado en Varsovio, mi estis maltrafinta la post-JES-feston. Unu jaron anta?e mi ege ?uis ?in. Sed anstata?e mi festis ortodoksan kristnaskon kun diversaj Berlinaj belulinoj.

Unu tagon poste mi renkonti?is kun Chuck Smith kaj kelkaj aliaj. Ni ludis la Wii-ludon “Rock Band”. Fakte interalie estis eldono kun kantoj de “The Beatles”. Pro la anta?a renkonto de Ukrainaninoj kaj Moskvanino (dum JES kaj poste), kompreneble mi devis kanti Back In The U.S.S.R.!

Post tiuj tri diversaj da?rigoj de mia feriumado, mi tamen finfine devis voja?i hejmen. Sed tiun tempon mi ege ?atis, kaj ?i influis mian Esperanto-vivon dum la resto de la jaro 2012. Pri tio mi skribos alian fojon pli detale.

Aldone la raportoj de aliaj JES-partoprenintoj:

Mondo sen amo

Dum miaj lastaj jaroj en la lernejo, amiko pruntedonis al mi kasedekolekton de siaj gepatroj. Estis po unu kasedo de ?iu jaro ekde fine de la 1950aj jaroj ?is meze de la 1980aj. ?iu enhavis la grandajn muzikajn sukcesojn de tiu jaro. Pere de tiu kasedoj mi ekkonis multajn novajn kantojn. Kelkaj restis aparte en mia memoro.

Unu el ili estas “A World Without Love” el la jaro 1964. ?i estis nr-o 1 en Usono. Iom ironie, ke ?i iomete interrompis la ?ajne senfinan vicon de kantoj de The Beatles kaj The Supremes, kiuj dum tiu jardeko estis numero 1: La kanton ja verkis Paul McCartney, membro the The Beatles mem!

Peter & Gordon: A World Without Love (1964)

Cetere The Beatles anka? alian fojon donis kanton al alia grupo: “I Wanna Be Your Man” i?is disketo de The Rolling Stones en 1963. Tiom multe pri la “rivaleco” de la du grupoj.

Provu vidi ?in la? mia maniero

Da?re validas mia novjara promeso, unufoje semajne iri eksteren, al koncerto a? kinejo. ?a?de mi denove uzis la rekomendojn el Ultimo, la urba magazino por Münster, kaj iris al Gleis 22. Post la pasinta semajno, mi jam scivolemis.

?ifoje e? estis tri muzikgrupoj. Unue koncertis Sir Simon Battle el Germanujo. Kiam mi venis al la koncertejo, li jam ludis sian lastan kanton, “Girls Just Wanna Have Fun”, origine de Cyndi Lauper. Estis bona akustika reludversio, sufi?e proprastila por konvinki. La muziko – kantado kaj akustika gitaro – estis en ordo por unu kanto, sed por pli ol 10-20 minutoj tro trankvila. Krome se vi volas sperti ion en tiu stilo, mi povas a?skulti Stephan Schneider a? mi mem.

?e MySpace eblas a?skulti diversajn kantojn de tiu artisto. La fotoj tie ekis en mi la demandon: ?u tio ne estas la ulo, kiu poste vendis la diskojn al mi kaj kiu rakontis pri la postaj koncertoj?

La dua koncerto dum tiu vespero estis de James Husband el Athens (Georgio, Usono). Li kantis kaj ludis gitaron kaj virino ludis la violon?elon. Fakte ili estis du akompanaj muzikistoj de la ?efa bando Azure Ray, kiu koncertis poste kaj pri kiu mi skribos morga?. Interesis min ?e tiu kombino, ke la violon?elo ne sonis en la malanta?o kiel ofte ?e rokmuziko, sed rolis kiel unu el du instrumentoj.

La kanto “Window” memorigis min pri “I Feel Fine” de The Beatles. La gitaraj melodioj tre similas unu al la alia.

James Husband: Window (akustike)

Post la tri koncertoj, mi decidis a?eti la albumon. Temas pri bele ilustrita disko, kies kovrilo bone kongruis al tiu de la ?efa bando. Kiam mi demandis James Husband pri a?tografo, okazis rimarkinda afero: Li elprenis la informoslipon de la diskeldonejo kaj for?etis ?in!

Sur la disko la muziko venas de kompleta bando. Temas pri rokmuziko kun kelkfoje elektronikaj elementoj a? efektoj. Elstaras foje fortaj elektraj gitaroj, foje iomete melankolio. La sono ?ajnas al mi iomete kruda, nepolurita, ?efe ?e la vo?o. Tamen ?i estas tre aktuala – mi e? ne kapablas diri, kial kaj kiel. ?io bone kongruas. Ne ekzistas “unu elstara kanto” – la verko funkcias bone kiel kompleta albumo.

Unu eta detalo kaptis mian atenton: En la kanto “No No Baby”, iam a?skulteblas la melodio de la Germana himno. Fakte nur estas la parto dum kiu oni kantas “Einigkeit und Recht und Freiheit“. Konsiderante la orginon de la kanto, tute bone eblas ke James Husband ne ?erpis el la himno mem, sed el aliaj muzika?oj, kiuj uzas la saman melodion (a? variojn de ?i).

La diskeldonejo ofertas du kantojn senpage. Kaj ?uste tiuj estas plej a?skultindaj: “A Grave In The Gravel” enhavas la fortajn elektrajn gitarojn, dum “Window” havas la similecon al The Beatles.

Tiu fakte ne venas de nenio, kiel mi eltrovis. Akompane kun la albumo venis bonusa disko kun ses reludversioj, inter ili dufoje de The Beatles. ?e ili anka? la kantado pla?as al mi. Tamen okazis stranga intermikso de la diskeldonejo: ?i anoncas unu kanton kiel “What Youre Doin’ To Me” (origina artisto: Jesse Damon), dum reale estas
“What You’re Doing” (origina artisto: The Beatles).

Jen por komparo la sama kanto en du diversaj versioj: Unufoje, kiel ?i sonas sur la albumo, kaj unufoje en akustika vesto (tamen diversa de tiu de la koncerto).

James Husband: A Grave In The Gravel (albuma versio)

James Husband: A Grave In The Gravel (vive, akustike)

Diskoteko en Moskvo

Dum kelkaj semajnoj mi nenion skribis, ĉar mi estis for. Mi sukcesis realigi miajn feriajn planojn. Mi vojaĝis al Rusio!

Pliajn detalojn pri la restado en eksterlando mi rakontos poste. Unue necesas mencii la muzikajn preparojn, kiuj ne estis malmultaj. Al la listo de la landoj, en kiuj mi estis, finfine aldoniĝis plia – tion ja necesis dece honori per propra kompaktdisko!

Kunar turneas tra Rusio – la disko
nr-o daŭro artisto kanto
01 1:17 Billy Joel Odoya
02 3:26 Ivan Rebroff Kosaken müssen reiten
03 4:29 Dschinghis Khan Moskau
04 5:51 Boney M. Rasputin
05 2:42 The Beatles Back In The U.S.S.R.
06 3:47 de Ksenia Libera Kosmo estas kun ni
07 2:58 JoMo & Liberecanoj Ĉeboksaro
08 3:25 The Vibrators Disco In Moscow
09 0:02 Red Alert 2 Crazy Ivan
10 3:34 Ivan Rebroff Mein Russland, Du bist schön
11 2:57 Ĵanna Aguzarova Izbrannoje (11)
12 3:10 Klee Nicht immer aber jetzt (Russisch)
13 0:03 Indiana Jones und der Turm von Babel Fine Jacket
14 2:42 Ivan Rebroff Poljuschko-polje
15 0:37 Die Toten Hosen Sojus Nerushimai Republic
16 3:22 Die Toten Hosen Disco in Moskau
17 3:54 Funny van Dannen Vladimir Putins Cousine
18 2:49 JoMo La Ĉuvaŝa arto
19 2:36 Ivan Rebroff Moskauer Nächte
20 2:32 Matt Monro From Russia With Love
21 3:39 Harry Rabinowitz and Orchestra From Russia With Love
22 3:56 Sting Russians
23 4:06 Billy Joel Leningrad
24 2:43 Billy Joel Back In The U.S.S.R.
25 4:36 Leningrad Cowboys Sweet Home Alabama
26 3:01 Ivan Rebroff Wolgaschlepper

Tiel okazis, ke mi akiris kvin diskojn en unu semajno. La 3an de julio, mi aĉetis tri diskojn samtempe, kaj eĉ ĉiuj de la sama artisto, nome Billy Joel! En vendejo de uzitaj diskoj, mi trovis la kompaktdiskojn, kiujn mi serĉis. Jam estis duona horo antaŭ la fermo de la vendejoj, tamen la dungitino afable servis min, ebligante al mi aŭskulti ĉiujn tri diskojn. Tiom bona traktado multe pli aĉetemigas min ol varbado! Du el la albumoj utilis por mia kompila disko. La alian mi volis, ĉar ĝi enhavas la originan version de “Upfront Girl”, de kiu mi verkis parodion.

Du tagojn poste, mi aĉetis denove du diskojn. Ambaŭ estis jam en uzita stato kaj mi trovis ilin en miaj preferaj magazenoj. Tamen la interreto subtenis mian serĉadon. Mi vage memoris, ke “Die Toten Hosen” en siaj fruaj jaroj faris kanton pri “diskoteko en Moskvo”. Tra la germanlingva Vikipedio mi eksciis la nomon de la albumo. Krome la artikolo malkaŝis, ke temas pri reludversio. La anglalingvan originalon ludis “The Vibrators”. Kun tiu informo mi turnis min al amazon.de, kiu montris plurajn diskojn, kiuj enhavas la originan kanton. Tiel mi ekzakte sciis, kion serĉi, kaj tuj trovis ilin! Bonŝanco foje bezonatas.

La 17an de julio, mi aĉetis diskon kun la plej grandaj sukcesoj de Boney M., kvankam ne estis la kompilo kiun mi estis serĉinta. En recenzoj ĉe amazon.de, oni rekomendis alian albumon, sed mi jen denove aĉetis uzitan diskon kontraĉ malmulta mono. Do ne eblis plendi.

Fine de julio mi mendis la albumon “Happy Together” de Leningrad Cowboys kun la Alexandrov-ensemblo de la Ruĝa armeo. Mia bofrato jam estis sendinta al mi MP3-dosieron de la kanto, kiun mi volis, sed kiam eblas akiri originalon, mi faras tion. Do entute mi aĉetis ses novajn diskojn nur por mia vojaĝa KD!

La titololisto denove montras, kiom multe influas min muzikrekomendoj de amikoj. “Kosaken müssen reiten” mi ekkonis antaŭ multaj jaroj tra DĴ Njokki, kiu surmetis ĝin dum IS-diskotekoj. Mia bofrato atentigis min pri malmultekosta disko de Ivan Rebroff en supermerkato dum mia studado.

Li ankaŭ montris al mi la diskon de la Leningrad Cowboys, kies kunlaboro kun Rusa ĥoro sendube apartenas al la kvin plej frenezaj diskoj en mia kolekto. Pri ili indas skribi alifoje pli detale. Krome mia bofrato konvinkis min pri “Rasputin”. Antaŭe mi tute ne konis ĝin, sed video ĉe youtube.com forigis ĉiujn dubojn, ke ĝi devas esti sur la KD.

Unu kanto, kies titolon kaj artiston mi ne scias, troviĝas origine sur KD kiun sendis al mi Ksenia Libera. Kolegino de mi, kies gepatra lingvo estas la rusa, donis al mi albumon de Ĵanna Aguzarova. Fakte ankaŭ de tiu kanto mi ne konas la nomon, nur la pozicion sur la disko, kiu nomiĝas “Izbrannoje”. La kanto, kiun mi elektis, pro sia baso memorigas min pri malnovaj “Die Ärzte“-kantoj de la albumo “Im Schatten der Ärzte“, precipe la kanto “Alles“.

Mia bona amiko Till, kiu donis al mi valorajn konsilojn rilate al la organizado de mia vojaĝo, tuj nomis la kanton “Leningrad” kiel gravan kandidaton por mia kompilo. Ke la kanto estas de Billy Joel, mi mem divenis. La kanto de Funny van Dannen troviĝas sur la albumo “Groooveman”, kiun Till kaj mi aĉetis meze de novembro 2002, kiam ĝi estis aktuala. Unu tagon poste ni veturis al koncerto de tiu artisto en Hanovro.

Malgraŭ la germanlingva titolo, “Moskauer Nächte” reale estas “???????????? ??????”, kanto kies teksto estas en la rusa. n_true antaŭ kvar jaroj demandis min pri Esperanto-versio, kiun mi kompreneble konas: “Apudmoskvaj vesperoj”.

La du mallongaj frazoj, kiujn mi enmetis, venas de komputilaj ludoj. La freneza Ivan diras “Estas tro trankvila ĉi tie!”. Komandi kaj konkeri – ruĝa alarmo 2 mi ekkonis tra mia bona amiko Till. La alia frazo pli malpli signifas “Kiom bela ŝaketo!”. Ĝi estas longjara ŝerco el multaj Indiana-Jones-ludoj. Estis mia bona amiko Holger, kiu montris al mi la ludon “Indiana Jones kaj la turo de Babel“.

La viva versio de “Back In The U.S.S.R.” havas aparte interesan historion: Ĝin Billy Joel surbendigis dum turneo en Sovetunio en 1987! Li koncertis en Moskvo kaj Leningrado. La kanton “Leningrad” li verkis pro siaj spertoj dum tiu tempo.

Eĉ ekzistas kelkaj kantoj, kiuj ne eniris la finan titololiston. La kialoj iom varias: “Wind of Change” de The Scorpions jam troviĝas sur mia “K2-disko”. “Ruĉki” kaj kelkaj aliaj ruslingvaj kantoj jam estas sur antaĉaj diskoj, kiujn mi kompilis. “Go West” de The Pet Shop Boys ankaŭ jam troviĝis sur alia disko, kiun mi kunportis. La filmmuziko de “Doktoro Ĵivago” kompreneble bone kongruas al la kliŝa elekto, kiun mi faris. Tamen mi nek konas la libron, nek la filmon, kaj ne tro ŝatas la muzikon. “Moskau” de Rammstein mi aŭdis unufoje en la radio, sed krom iom da ruslingva virina kantado, ĝi sonis ekzakte kiel la aliaj kantoj de Rammstein, do ne havas ion apartan. “Dominion/Mother Russia” de Sisters of Mercy laŭ la nomo eble taŭgus, sed ne havas la ĝustan etoson. La teksto ial tute ne eniris mian orelon. “Stranger in Moscow” de Michael Jackson mi ankoraŭ memoras el la tempo, kiam ĝi estis aktuala, sed ĝi estas nur iu ordinara popmuzikaĵo, ne kulmino en la kariero de la kantisto.

?u vi ne volas, ?u vi ne volas… ?

Lastatempe mi memoris je diversaj okazoj la sekvan fenomenon: Kantoj, kiuj ne estas reludversioj, sed klare mencias aliajn kantojn aŭ enhavas elementojn de ili.

Foje la artistoj citas sin mem. Ekzemple “The Beatles” je la fino de “All you need is love” kantas la refrenon de la pli frua sukceso “She loves you”. Simile Sting en sia unua soloalbumo post The Police kantas je la fino de “Love is the seventh wave” la unuan linion de “Every breath you take”.

Kiam kolego aŭskultigis “Don’tcha Wanna” de Anastacia, mi tuj rekonis la refrenon – de alia kanto! Tiu kantado aperas en la fina parto de “I believe (When I fall in love it will be forever)” de Stevie Wonder, kanto konata el la filmo “High Fidelity“.

Alia interesa afero estas kantoj, kiuj origine ekzistis unuope, sed kiujn la artistoj kunigis (sen remiksado). El la fruaj 1990aj jaroj, de diversaj Esperanto-renkontiĝoj, mi konas “Tainted love / Where did our love go?” de Soft Cell. Tiun version mi aŭskultis nun la unuan fojon post multaj jaroj. Sur sia koncerta albumo “Bringt on the night”, Sting kantas du pecojn origine surbendigitaj kun The Police, nome “Bring on the night / When the world is running down”. Sur kolekto kun disketoj de The Pet Shop Boys, mi trovis reludversion de fama U2-kanto, kiu poste transiras al konata amkanto, nome “Where the streets have no name / I can’t take my eyes off you”.

Festo estas neniam malĝusta

Antaŭ unu semajno mi estis ĉe festo de la basistino, kun kiu mi iam muzikis. Ŝi ege ĝojis revidi min. Agrabla surprizo estis ŝia komplimento pri mia ekstera aspekto, kiu laŭ ŝi tre ŝanĝiĝis ekde majo aŭ junio 2006, kiam ni pasintfoje vidis unu la alian. Interese, kiom multaj homoj rimarkas mian normalan pezon, des pli, ĉar estas personoj, kiuj ne tenas sin je supraĵaj aferoj.

En la kelo pluraj homoj muzikis tre brile. Iam ili eniris Beatles-fazon kaj mi kunkantis, kiam mi memoris la tekston. Poste mi havis tre pozitivan babiladon kun unu el la muzikistoj. Li laŭdis mian kantadon, dum mi esprimis mian admiron de lia gitarludado.

Hieraŭ mi denove DĴumis dum naskiĝtaga festo en mia amikaro. La pasintan fojon mi faris tion komence de la monato, sed ne estis tiom brila rezulto: Mi alvenis tre malfrue pro alia tasko. Multaj dancemulinoj jam estis for, ĉar ĝis tiam laŭdire estis eksoninta laŭdire ĉefe metalroko. Tial mi nur surmetis la muzikon dum eble du horoj.

Ĉifoje ĉeestis vere ĉiuj belulinoj, pri kiuj mi povis pensi. Certe ekde tri jaroj ne estis tiom kompleta festo! Efektive mi ne tiom longe DĴumis (malmulte pli ol unu horon), sed la muziko simple estis la ĝusta. Kelkajn muzikdezirojn mi transdonis aŭ mem surmetis, krome mi kompreneble ĉiam havis proprajn proponojn. Jam delonge mi ne plu veturis hejmen tiom malfrue, kiel unu el la lastaj gastoj.

Ĝuste tian feston mi bezonis! Se mi jam ne povas teni virinon en miaj brakoj, tio estas la maksimuma feliĉo.