Lastatempe mi memoris je diversaj okazoj la sekvan fenomenon: Kantoj, kiuj ne estas reludversioj, sed klare mencias aliajn kantojn aŭ enhavas elementojn de ili.
Foje la artistoj citas sin mem. Ekzemple “The Beatles” je la fino de “All you need is love” kantas la refrenon de la pli frua sukceso “She loves you”. Simile Sting en sia unua soloalbumo post The Police kantas je la fino de “Love is the seventh wave” la unuan linion de “Every breath you take”.
Kiam kolego aŭskultigis “Don’tcha Wanna” de Anastacia, mi tuj rekonis la refrenon – de alia kanto! Tiu kantado aperas en la fina parto de “I believe (When I fall in love it will be forever)” de Stevie Wonder, kanto konata el la filmo “High Fidelity“.
Alia interesa afero estas kantoj, kiuj origine ekzistis unuope, sed kiujn la artistoj kunigis (sen remiksado). El la fruaj 1990aj jaroj, de diversaj Esperanto-renkontiĝoj, mi konas “Tainted love / Where did our love go?” de Soft Cell. Tiun version mi aŭskultis nun la unuan fojon post multaj jaroj. Sur sia koncerta albumo “Bringt on the night”, Sting kantas du pecojn origine surbendigitaj kun The Police, nome “Bring on the night / When the world is running down”. Sur kolekto kun disketoj de The Pet Shop Boys, mi trovis reludversion de fama U2-kanto, kiu poste transiras al konata amkanto, nome “Where the streets have no name / I can’t take my eyes off you”.