Arkivoj de etikedoj: remiksoj

Vivantaj dekora?oj

La grupo Maps and Atlases, kies koncerton mi vizitis anta? du semajnoj en Münster, publikigis novan disketon kun la nomo Living Decorations. La A-flanko estas kanto de la albumo “Perch Patchwork”, kiun mi a?etis post la albumo. La B-flanko estas remikso, kiu estis kreita kadre de konkurso de la bando:

Maps and Atlases: Living Decorations (Breton Labs Remix) [rekta ligo al la remikso]

La rezulto tre konvinkas min, kaj tio estas la kialo, entute verki apartan enskribon pri tio. La stilo estas ie inter triphopo, acida ?azo kaj funko. La mikso estas sufi?e for de la originalo por esti memstara, sed ne tro fremdigita por esti rekonebla.

Maps and Atlases lan?is novan remikso-konkurson: Nun oni kreu remikson per elementoj el ?iuj tri kantoj “Living Decorations”, “Pigeon” kaj “Carrying The Wet Wood”, ?iuj de la sama albumo. Estas tento, partopreni. Mia pasinta remikso jam okazis anta? iom da tempo, kaj ?ifoje estas sendependa grupo kiu eble e? mem a?skultos la rezulton.

Sep sekundojn for

Jen anekdoto, kiu okazis al mi fine de oktobro: Mi a?dis, ke oni ser?is homojn, kiuj kapablas kanti. ?io okazis nur kelkdek metrojn for, do mi rapide iris tien. Kiel mi eksciis, estis nova varbkampanjo. Thomas D., unu membro de “Die Fantastischen Vier” (ver?ajne la plej grava germanlingva hiphopgrupo), faris reludversion de “Seven Seconds” (origine de Youssou N’Dour kaj Neneh Cherry). La ideo estis, krei duan version, en kiu oni miksas kanto- kaj videosurbendigojn de dekoj da homoj.

E? ekzistis teamoj, kiuj aktive alparolis homojn. Kaj mi renkontis unu el ili. Unufoje oni ludis la refrenon por mi, akompanate de gitaro, unufoje mi ekzercis kaj jam oni surbendigis. Jen la rezulto, la unua video. Beda?rinde la sonkvalito ne estas tro alta. Tial tiu kontribuo ne estis tro ta?ga por eniri la finan videon.

Hejme mi surbendigis duan videon. Tiel la sono estas pli bona (por surbendigo kun mikrofono, kiu anta? 20 jaroj kostis 30 germanajn markojn), sed la videokvalito estas maksimume mezkvalita. Beda?rinde mi ne plu havis tempon por prepari ion pli bonan.

Sed por la unua surbendigo oni donacis al mi la albumon “Kennzeichen D” de Thomas D. – por triminuta muzika aktiveco sen stre?o! Se la enspezado nur estus ?iam tiom facila…

Cetere jam estas la tria projekto kun membro de “Die Fantastischen Vier”, en kiu mi partoprenas. Mi anta?e kreis du remiksojn (Einfach sein kaj MfG).

?io povus esti tiom simple

“Die Fantastischen Vier”, la plej sukcesa germanlingva hiphopgrupo, publikigis la duan disketon de sia aktuala albumo. Jam kiel ĉe la unua disketoErnten was wir säen“, ĉiu el la tri kantistoj repadas po unu strofon. La refrenon de la nova disketo “Einfach sein” kantas Herbert Grönemeyer. La refreno mem “Es könnte alles so einfach sein, ist es aber nicht” (Ĉio povus esti tiom simple, sed ne estas) tre similas al la refreno “Povus esti simple, sed estas ne” de la Persone-kanto “Povus esti simple” de la samnoma albumo.

Ĝis la unua de julio okazis remikso-konkurso pri tiu kanto. Bedaŭrinde mi eksciis pri tio nur fine de junio, do nur restis kelkaj tagoj.

Sed lastatempe miajn remiksojn mi sukcesas fini rapide, ĉu mi faras remiksojn ĝeneralehiphopajn remiksojn. Kaj krome mi jam verkis remikson de “MfG”, alia disketo de “Die Fantastischen Vier”. Do kial ne partopreni? Mi ja havis nenion por perdi!

La bona afero konsistis en tio, ke la kvar MP3-dosieroj enhavis vere ĉiujn voĉojn, instrumentojn kaj efektojn de la origina versio. Sen tiu kompleteco, oni ne havas bonan bazon – tutegale, ĉu temas pri kanto de Depeche ModeMarillion. Aldona facileco montriĝis en tio, ke la MP3-dosieroj enhavis po unu spuron, do la voĉojn, la drumon, la bason kaj la klavaron kun efektoj. Tiel mi ne devis barakti per unuopaj mallongaj samplaĵoj, sed povis rekte kunmeti longajn partojn.

Ĉar la tempo forflugis, mi ne longe pripensis pri la instrumentoj, sed nur uzis la voĉojn. La kanto estas tre rapida por hiphopa kanto – 147,1 batoj minute! – tial la unua ideo estis, fari tre malrapidan version por krei maksimuman diferencon al la originalo. Krome mi ne intencis verki ion tute novan el la nenio, sed reuzi ekzistantan muzikaĵon de mi. La unua kandidato, la nova versio de mia acidĵaza peco “Nokta vivo”, montriĝis ankaŭ la plej taŭga. Mi uzis la diversajn instrumentojn je aliaj lokoj, sed principe konservis la karakteron de la kanto. Ĝustatempe mi finis la remikson kaj sendis ĝin al la radio, kiu organizis la konkurson.

Poste daŭris preskaŭ unu monaton, ĝis mia remikso aperis en la reto. Sed nun la verko aŭskulteblas sur la paĝo kun mia remikso (“de Gunnar Fischer“, la 29a de supre, maldekstre). Aktualigo: Ankaŭ eblas rekta ligo al la MP3-dosiero.

Estas mia vivo – ĝi neniam finiĝas

Antaŭ du jaroj mi aĉetis albumon “la disketoj 1992-2003” de No Doubt. Tiutempe mi tre pozitive opiniis pri la KD, eĉ pri la reludversio de “It’s my life”. elgrande demandis en komento ĉu mi konas la originalon kaj mi devis konfesi, ke mi aŭskultis ĝin nur unufoje en la radio.

Kiam mi DĴumis dum la Kultura Esperanto-Festivalo (KEF) en Helsinko en 2005 kaj surmetis la version de No Doubt, Martin Wiese (de Persone) venis al mi kaj komentis malestime pri la kanto, ke ĝi estas tute sama kiel la origina versio. Bedaŭrinde mi tiutempe nek povis konfirmi nek pridubi tion: Ĉar mi ne konis la originalon parkere, mi ne havis propran opinion pri tio.

Tiu manko ĝenis min kaj tial mi finfine aĉetis diskon de “Talk Talk”, la origina grupo. Antaŭe mi estis spektinta la videon ĉe youtube.com kaj tio fine konvinkis min, ke indas akiri la originalon.

Kion skribi nun pri la du surbendigoj? La plej grava diferenco fakte estas la vira resp. virina kantado.

La vira kantado de la originalo pli plaĉas al mi, same kiel kelkaj el la sinteziloj. Sed entute la kanto parte ne taŭgas por la nuntempo, ĝia aĝo rimarkeblas… kaj tion skribas mi, verva ŝatanto de muziko el la 1980aj jaroj! Laŭ mi la muziko estas iom tro malforta entute.

Interese, ke la reludversio vere havas tute saman strukturon (ritmon, rapidecon ktp.) kiel la originalo. Sed ĝi finiĝas ne per mallaŭtiĝo, kio iom pli faciligas la laboron de DĴ. Pro tio estas evidente, kion mi preferas. Krom la kantado kaj parto de la sinteziloj, la nova surbendigo estas pli spica ol la originalo. La versio de 2003 estas altkvalita, fajna popmuziko. La vera dediĉo de la grupo percepteblas. Aparte menciindas, ke Gwen Stefani kantas pli rekte ol kutime – tre harmonie kaj melodie.

Efektive anstataŭ paroli pri “nova versio” estas pli trafe diri, ke No Doubt transportis la kanton el la 1980aj jaroj al la hodiaŭ.

Ambaŭ versioj konvinkas kaj restas en la memoro. Tio malofte okazas al mi kaj tial estas plej stranga!

Fakte la forta simileco de la versioj kaj la diversaj preferindaj elementoj de ili ne lasis min trankvile. Se ili vere estas preskaŭ samaj, ĉu tiam ne eblas remikso de ili, en kiu oni kombinas la avantaĝojn de ambaŭ grupoj? Mi devis ekprovi tion.

La plej granda defio konsistis en tio, eltrovi la rapidecon de la surbendigoj. Montriĝis, ke ambaŭ kantoj havas 126,35 batojn minute. La nova versio estas duonan duton pli alta. (Tion mi eltrovis per gitarludado laŭ la muziko.) Post la malaltigo la resto estis facila laboro.

Necesis ripeti kelkajn taktojn de la reludversio antaŭ ambaŭ strofoj. Krom tio, No Doubt vere ludis laŭ la originalo de Talk Talk! Mi relaŭtigis la mallaŭtiĝantan finon de la originalo tiom longe kiel eble. Poste necesis nur trovi bonan ekvilibron inter ambaŭ surbendigoj, kio ne estis facila decido ĉar en la originalo la voĉo elstaras, dum en la nova versio la laŭteco estas pli bone balancita kaj konstante alta.

Mi sendis la rezulton al Martin Wiese – li ja entute instigis min, fari tiun remikson! Li respondis, ke li ne pensintus, ke ambaŭ versioj estas vere tiom similaj. Jam por montri tion kaj por ricevi tiun komenton de Martin indis kunmiksi ilin! Foje mi vere estas kontenta pri mia laboro.

Je la rapideco de sono

Foje revoj iĝas realo. Kiel mi konstatis, se tio okazis en mia vivo dum la pasintaj jaroj, tiam ĉiam daŭris monatojn aŭ jarojn.

Komence de la jaro 2002 mi ricevis la diskon “Duone” de Thierry Faverial. Unu kanto tuj kaptis mian atenton: “La longa vojaĝo” ravis min pro la samplaĵoj de baso kaj gitaro. Mi tuj pensis, ke eblus fari interesan repokanton el tio, sed ne plusekvis la ideon.

Sed la ideo restis en mia kapo kaj ne foriris. Pli ol unu jaron poste, meze de 2003, mi decidis alfronti la projekton. Mi elprovis sampli rekte el la kanto, kio funkciis, sed ne plene kontentigis min.

Denove pasis tempo kaj antaŭ preskaŭ unu jaro, Patrik Austin de Dolchamar sendis al mi samplaĵojn por remiksi diversajn kantojn de Dolchamar. Pro mia maniero labori – kaj ĉefe pro miaj limigita teknika ekipaĵo – mi ĝis nun rezignis pri la ideo, ĉar necesus melodie akompani la kantadon por bone sukcesi. Vere interesa kandidato fakte estus la hiphopa kanto “Ĉu vi pretas!?” – sed ĝuste de ĝi mi ne havis la samplaĵojn.

Samtempe mi demandis Thierry Faverial, ĉu li havas ankoraŭ la unuopajn samplaĵojn de “La longa vojaĝo”. Li afable sendis tiujn de la gitaro kaj la baso. Post mallonga tempo jam pretis du demomiksoj kun drumo kaj aliaj instrumentoj el miaj samplaĵo-KDj. La muziko estis bona, sed mankis ankoraŭ taŭgaj voĉoj.

Dum la 50a Internacia Seminario eksonis nova versio de “Ĉu vi pretas!?”, nome “Ĉu vi pretas por la veno de nova jar’?“. Kiam mi babilis kun Patrik, mi demandis, ĉu haveblas la samplaĵoj. En mia kapo jam antaŭe estis maturinta la ideo, kombini Dolchamar kaj Thierry Faverial – nur mankis la ĝustaj cirkonstancoj kaj la ĝusta materialo.

Kaj fakte unu tagon post la ricevo de la samplaĵoj, jam ekzistis du remiksoj, la “longa-vojaĝo-remikso” kaj la “en-aero-remikso”. Al Patrik plaĉis la rezulto, kvankam li deziras pli festan mikson por tiu silvestra versio de la teksto. Tio instigis min, plusekvi alian ideon, pri kiu mi skribos alifoje. Nun mi unue ĝojas pri tiu remikso-rezulto.

Ni havas ?iun tempon de la mondo

Mi denove ricevis la konfirman sperton, ke ofte indas atendi, ĝis kiam venas la ĝusta tempo por io. Pasintjare en marto mi remiksis tri ritmenblusajn kantojn de mi. Poste en majo resp. julio mi ankoraŭ verkis remiksojn de du el miaj kvar acidĵazaj pecoj. La trian, kiu restis precipe sen ŝanĝoj, mi almenaŭ komplete refaris per aliaj versioj de la samplaĵoj.

Lasis min tamen iom nekontenta, ke mi daŭre ne povis veni al fina decido, ĉu krei novan version de la kvara acidĵaza peco. Ĝi estas la plej nova el la kvar kaj la lasta, kiun mi finis, nome en januaro 2004. Mi ĉiam cerbumis, ĉu ŝanĝi la bason aŭ ne.

Denove venis inspiro al mi tra la kontakto kun aliaj Esperanto-artistoj, la Internacia Seminario kaj kuna tempo kun miaj plej bonaj amikoj. La 12an de januaro, mi finis ankaŭ tiun remikson. Dum monatoj ne venis plene konvinka ideo al mi, kiel novaranĝi la bason, kaj subite ene de kelkaj tagoj mi ekhavis tri ideojn. Ili parte baziĝis sur la malnovaj (kaj tial montriĝis prave, ke mi konservis ilin), sed samtempe montris iun novan aliron al la konata temo. Je la fino mi elprovis ĉiujn tri ideojn kaj uzis la plej bonan.

Mi vere kontentas pri la rezulto. Nun mi denove povas pli multe okupiĝi pri novaj acidĵazaj kantoj. Ankaŭ tie montriĝas ondo da novaj ideoj dum la pasintaj tagoj, kiuj forigis multan blokitecon. Mi scias, ke mi povas esti tre feliĉa pro tio.

La fokuso tamen restu plu ĉe la finado de komencitaj verkoj, se la inspiro permesas tion. Malpli da nefinitaj verkoj helpas vivteni iun superrigardon.

dancante en septembro

Antaŭ kelkaj monatoj mi skribis pri ritmenblusaj remiksoj, kiujn mi faris por kelkaj el miaj malnovaj kantoj. Poste kaptis min la ideo, ankaŭ prilabori parencan kategorion, nome la acidĵazajn kantojn. La bazon mi jam estis preparinta antaŭe, forigante kelkajn samplaĵojn el la ritmenblusaj kantoj, tiel liberigante ilin por la acidĵazaj remiksoj. (Mi malŝatas uzi ion pli ol unufoje. Fakte temis ĝuste pri acidĵazaj samplaĵoj, kiujn mi tiutempe estis metinta en la ritmenblusajn kantojn.)

En majo mi finis la sekvan remikson kun la nomo “Jazz di Gennaro (Monastera mikso)”. Ĝi daŭras nun 4:00 minutojn, kompare al 3:36 de la unua kaj tria mikso. Intertempe ekzistas kvar diversaj versioj de la kanto, kiujn mi finis en kvar diversaj lokoj:

La origina verko (kiu siatempe simple nomiĝis “gjazz”, laŭ la dosieronomo) estas de julio 1999. Tiutempe mi studis en Paderborn. Fine de decembro 1999 mi verkis plilongigitan version en Nordwalde, kiam mi estis ĉe mia familio iom antaŭ kristnasko. En majo 2000 mi denove prilaboris la kanton en Catania (Sicilio), kie mi studis dum unu jaro. Tiu tria versio nomiĝas “Catania mix”. Sekve nun mi nomis la mikson laŭ mia nuna loĝloko (kaj naskiĝurbo) Münster. En PIV oni trovas la Esperanto-formon “Monastero” por ĝi.

Al mi plaĉis la ideon, fari serion da tiuj urbomiksoj. En julio mi finis novan version de mia dua acidĵaza kanto, kiu en la nova formo nomiĝas “Sax on the rocks (Monastera mikso)”. Ĝi daŭras same longe kiel la originalo, kiun mi neniam antaŭe aŭdacis remiksi.

La ĉefaj ŝanĝoj konsistas en tio, ke mi iom pli bone aranĝis la samplaĵojn laŭ komunaj sonoj. Ekzemple mi uzis plenan aron da drumsonoj kaj gitaraj soloj, kiujn mi ne havis en kompleta formo kiam mi kreis la kantojn origine. Mi ĉiam malŝatis reŝanĝi finitan version. Tamen ĉifoje indis pro la nova kompleteco. Krome mi atentis pri kelkaj fajnaĵoj, kiujn mi antaŭe aŭ ne rimarkis aŭ por kiuj mi ne havis sufiĉan tempon. Sekve la rezultoj vere kontentigas min. Verŝajne estas la finaj versioj, ĉar nun nenio mankas.

Mi pensis ankaŭ pri remiksado de la tria acidĵaza kanto, “Somero en la suda urbo”. Post kelkaj provoj mi tamen venis al la rezulto, ke ĝia nuna formo estas la plej bona. La samplaĵojn, kiujn mi povintus aldoni al ĝi, mi anstataŭe uzos por aliaj projektoj. Ĉiel ajn ne estas multaj samplaĵoj kaj la efiko ne estis tiom granda aŭ bona, kiel mi supozis unue, kiam mi metis ilin en la tria verko.

Kaj kompreneble restas la kvara acidĵaza kanto “Nokta vivo”. Ĝi ne bezonas vastan prilaboradon, sed mi cerbumas, ĉu ne iom ŝanĝi la basan aranĝadon. Sed tio restas por poste, ĉar mi ankoraŭ ne venis al decida ideo, kion fari. Mi nur konservis kelkajn eblojn, kiuj tamen ankoraŭ ne konvinkas min, kvankam ili jam montras al la ĝusta direkto.

Kun koraj salutoj

La 21an de septembro, atingis min retmesaĝo de Flávio Fonseca: Kanto de mi estas la “elstaraĵo de la semajno” ĉe musicexpress.com.br!

Temas pri mia kanto Somero en la suda urbo (MP3-dosiero), acidĵaza peco. Mi aparte ĝojas pri tio, ke en la akompana novaĵo oni donas kelkajn informojn pri la origino de la kanto. Ĝi ja estas muziko, kiun mi uzis por remikso, kiun mi faris de MfG, furoraĵo de Die Fantastischen Vier, la plej fama hiphopgrupo de Germanio. “MfG” estas mallongigo por “Mit freundlichen Grüßen” (Kun koraj salutoj), kutima esprimo je la fino de letero. La kanto mem konsistas preskaŭ komplete el mallongigoj.

Kompreneble mi ne tro fanfaronu pri tiu unusemajna gloro. Sed informi pri ĝi en mia reta taglibro ne estas troigo.

Ĉu vi povas senti vin iom amata?

Dum la pasintaj monatoj mi plurfoje havis tre interesajn muzikajn sonĝojn. Unue mi volas mencii nur la lastan. Fakte ne estas la unua fojo ke mi skribas pri muziko en sonĝoj: En pli frua sonĝo eksonis Sweet Harmony de “The Beloved”. En alia sonĝo mi kantis “Rich” de Marillion, kaj ĉeestis mia bona amiko Holger.

Jam ekde kelkaj jaroj mi posedas samplaĵo-kolekton de Depeche Mode. Kiam la albumo “Exciter” estis aktuala (fine de 2001), iam eblis elŝti tiujn samplaĵojn senpage ĉe iu TTT-ejo, kiu regule ofertis tion por verkoj de konataj artistoj.

Same mi akiris la samplaĵojn de “Alive” de la hiphopa grupo “Beastie Boys”, sed mi neniam uzis ilin, ĉar la kolekto ne estis kompleta.

Ankaŭ la Depeche-Mode-samplaĵojn mi longe lasis atendi en mia arĥivo. Tamen mi mem ŝatus fari version kiel “Kaj sentiĝas am’” de DĴ Roĝer nur kun bone tradukita teksto.

Kiel ofte, kantoj ne ravas min kiam ili estas aktualaj. Ekzemple mi aĉetis la Depeche-Mode-albumon kun la disketoj de 1986 ĝis 1998 nur jarojn poste. Simile nur nun kaptis min la interesa pri la Exciter-kantoj.

Fakte mi sonĝis ke mi estas remiksanta “Dream on”, la unuan disketon. Kompreneble la titolo bone kongruas al la cirkonstancoj. Tio instigis min elprovi la samplaĵojn. Kun granda ĝojo mi konstatis, ke krome mi havas la samplaĵojn de “I feel loved”! Sed same kiel ĉe “Alive” (kaj cetere ĉe “Between you and me” de Marillion), ne eblas rekrei la kantojn komplete, ĉar mankas kelkaj partoj. Tial mi finfine decidis, ne fari iun remikson aŭ duonan reludversion. Sed estis tre agrable, aŭskulti la plurvoĉan kantadon sen la instrumentoj!

Sed mi nur prenas la gitaron kaj faras bluson en rubuj’

La preparoj por la hiphopa kompilo alportis agrablan kromefikon: Mi remiksis tri de miaj samplobazitaj ritmenblusaj kantoj.

Kutime mi ne tre ŝatas remiksojn kaj tial ankaŭ hezitas remiksi miajn proprajn kantojn. Leciono, kiun alportis sole la jaroj, tamen estas, ke foje oni je la unua fojo ial ne sukcesas plene kontentige fini kanton. La finita verko ja sonas bone, tamen iel oni sentas, ke oni povintus fari tion pli bone. Sed oni ne vidas la vojon…

Tiam post kelkaj jaroj, dum kiuj oni ne prilaboris, ja eĉ ne tuŝis la muzikaĵon, subite kvazaŭ flankeniĝas la nebulaj kurtenoj antaŭ la cerbo kaj oni dum malmultaj tagoj trovas la alcelitan version.

Ankoraŭ mi ne decidis, kie publikigi la MP3-dosierojn. Ĉiel ajn temas pri la jenaj kantoj:

  • Gangsta P. (v2.6)
  • La premiero (versio d)
  • Ritmenbluso de Fischer / Fischer’s R&B

La 10an de aprilo, oni informis min ke mi por tri monatoj havis pagitan konton ĉe LiveJournal. Ŝajne iu donacis tion al mi. Teorie mi nun povus uzi dekojn da diversaj uzantobildoj, fari kelkajn voĉajn kontribuojn kaj aliajn aferojn. Mi tamen ĝis nun ne havas ideon, kiel efektive bone uzi tiujn novajn eblojn. Kaj mi havas neniun ideon, kiu donacis tiujn tri monatojn al mi.