Tra amikoj mi malkovris jam multajn interesajn muzikgrupojn. Ekzemple tra mia bona amiko Holger mi konatiĝis kun la verkoj de Coldplay komence de 2003. Tion mi poste eĉ menciis en la novaĵoj de marto 2003. La kanto “Shiver” tuj plaĉis al mi; la gitaro, la drumo kaj la tuta tono (konflikto en la vivo) memorigis min tuj pri “Povus esti simple” de Persone. Do post kiam mi aŭskultis la unuan albumon (kaj eble ankaŭ “Clocks”) dum aŭtoveturado kun Holger, mi unue havigis al mi kelkajn kantojn tra interreta MP3-suĉilo. El tiu tempo ankoraŭ ĝis hodiaŭ restis sur mia komputilo “Shiver”, “High speed”, “We never change”, “Yellow”… kaj “Parachute(s)”. Post la aĉetado de ambaŭ albumoj, mi iam rimarkis ke minimume unu kanto ŝajne ne estas sur la KDj. Kiom strange! Laŭ la titoloj, ĉio interrete akirita ja devus esti sur la unua kompaktdisko kun la nomo “Parachutes”. Kvankam mi normalkaze estas tre obstina eĉ pri etaj aferoj, mi ial ne plusekvis la aferon. Anstataŭe mi intertempe ekzemple skribis mian opinion pri la du Coldplay-albumoj kaj pri ĥora versio de “The Scientist”.

Sed kiam mi nun reaŭskultis ambaŭ albumojn, mi rememoris pri tiu stranga mistero. Tial mi zorge provaŭskultis la komencojn de la MP3-dosieroj kaj la kantoj sur la KD, komparante ilin. Kaj fakte unu MP3-dosiero sonis tute alimaniere ol la kanto sur la KD kun la sama peco. Fakte temis pri la titola kanto “Parachutes”. Mi iĝis pli skeptika kaj reaŭskultis la MP3-dosieron, supozante ke estus Coldplay-kanto de la alia albumo (aŭ de iu disketo), kiu nur ricevis malĝustan nomon. Sed post la eko de la kantado mi tuj rimarkis, ke la voĉo de la kantisto estis tute alia kompare al la “normala”, kiun mi konas de Coldplay. Nur nun mi rimarkis, ke mi dum preskaŭ du jaroj havis tute alian kanton sur mia komputilo! Mi vere hontas, ke mi, kiu ĉiam atentas precipe pri la kantado, ne rimarkis la diferencon de la voĉoj.

La afero iĝis eĉ pli freneza. Mi konstatis, ke la nomo de la MP3-dosiero estas “Coldplay – Parachute” kaj ne “Coldplay – Parachutes“, kiel ĝi devus esti. Mi rigardis al la MP3-etikedo: La artisto, kantotitolo, albumotitolo, jaro, ĝenro, eĉ la indikita pozicio sur la KD – ĉio estis ĝusta!

Tiu ne-Coldplay-kanto tamen daŭras 5:10 minutojn. La vera kanto daŭras 0:47 minutojn (n_true, pro iu freneza “Star Trek”-ŝerctradicio fanatika ŝatanto de la numero 47, certe ĝojus pri tio!).

Kiam mi entajpis la unuan linion de la teksto ĉe google, mi tuj eltrovis ke la kanto fakte nomiĝas “Parachute” kaj ke la nomo de la vera artisto estas Guster. La plej kurioza afero estas, ke la albumo, sur kiu tiu kanto aperis, ankaŭ portas la nomon “Parachute”.

Preskaŭ mi komencis dubi pri la saneco de mia menso pro tiu misaŭskultado. Sed mi memoris ke Wouter Pilger en sia “Grizula Blogo” menciis propran, tre similan kazon (2005-02-01, “Ĉu bona atestanto?”). Se tio okazas ankaŭ al aliaj atentemaj aŭskultantoj, tio tre trankviligas.

Rigardo reen – la 19a de februaro 2004

La centdekdua enskribo antaŭ unu jaro – malbona muziko dum festoj, muzikpeco de OMF 2097, artikolo de Sten Johansson.