Arkivoj de etikedoj: hiphopo

Alradie brili al la mondo

La post-IS-sindromo daŭre ne turmentas min. Hieraŭ mi uzis la recepton “faru ion kun amikoj” kontraŭ ĝi. Mi ĉeestis la rolludan grupon de mia frato, en kiu mi aktivas ekde kelkaj monatoj.

La muzika programo de la Internacia Seminario eĉ supertrafis tiun de la pasinta jaro. Tamen ankoraŭ kelkajn tagojn antaŭ la IS ĉagrenis min la fakto ke la Kuracistoj ne povus koncerti tie, des pli ĉar mi konstatis tralegante la duan informilon, ke multegaj artistoj estos tie. Inter ili troviĝis pluraj, kiuj ne estis menciitaj, kiam oni neis nian proponon, muziki dum la IS. Ŝajnis al mi ke kvazaŭ ĉiu povus ludi dum la IS, nur ni ne!

Aliflanke la lastaj monatoj de la jaro 2006 estis plenŝtopitaj per laboro kaj aliaj eventoj, kiuj foruzis mian forton. Mi ne havintus tempon por fari ĉion tion kaj ekzerci por plena roka koncerto. Do almenaŭ mi saĝe uzis mian energion, ekde kiam mi sciis, ke ni ne koncertos dum la IS.

Krome mi tre baldaŭ havis alternativan planon, kiun mi realigis: Anstataŭ koncerti dum unu vespero, mi partoprenis ĉe multaj koncertoj kiel gastmuzikisto! Tiel mi verŝajne kreis novan rekordon pri gastmuzikado dum unu renkontiĝo.

La 27an de decembro ludis Esperanto Desperado. Ili venis malfrue al la ejo, tiel ke ni ne plu havus tempon por ekzerci. Tamen mi kantis “Feliĉe” kun ili.

La 28an de decembro koncertis JoMo. Sebastian kaj mi posttagmeze priparolis kun li komunan programon kaj provludis ĝin. Interalie ni prezentis:

…kaj kelkajn pliajn kantojn. Mi tre ĝojas, ke ni kune prezentis malnovajn Amplifiki-kantojn, inter ili la IS-himnon. Plie mi ĉiam volis kanti “Hej la nizoj” kaj “Ĉu vi volas danci” kun li. Kaj ekde jaroj mi intencis instrui al li kelkajn kantojn de la Kuracistoj.

Iom post noktomezo okazis akustika koncerto de la Kuracistoj en la gufujo. Sebastian kaj mi ludis entute naŭ kantojn, la lastan kiel aldonon kun Krücke:

  1. Westerland
  2. Mi kaj ŝi
  3. Longe for
  4. En kaĉ’
  5. Kisu min, ho kara
  6. Solege en la nokt’
  7. Sen vi
  8. Ne plu
  9. La grasa Elke

“Solege en la nokt'” ni prezentis la unuan fojon publike. Tiel la koncerto enhavis ankaŭ ion specialan. Kompreneble muzikado sen baraktado per teknikaŝoj kaj kun tiom mallonga daŭro estas multe pli facila kaj senstreĉa ol plena koncerto en roka konsisto. Cetere ni provludis nur la duonon el la kantoj la 27an posttagmeze en la loĝejo de Sebastian. Kelkajn aliajn kantojn ni elprovis kelkajn horojn antaŭe.

La 29an de decembro okazis la hiphopa koncerto de Pafklik’. Ili invitis min partopreni kaj mi prezentis mian hiphopan kanton “La premiero”. Bonŝance mi estis kunportinta la muzikon por ĝi sur KD.

La 30an de decembro Dolchamar aperis sursceneje. Dum la posttagmezo kaj frua vespero mi estis okupita per aliaj aferoj, tiel ke ni ne povis provludi. Je la fino Dolchamar, Sebastian kaj mi ludis “Dance kun larma okul'” kiel aldonon.

Entute la Kuracistoj optimume uzis la semajnon. Mi eĉ opinias, ke tiel estis pli bone ol kun propra rokkoncerto. Ni multfoje sukcese aperis sur la scenejo kaj havis bonan kontakton kun multaj aliaj muzikistoj. Tio donas bonegan bazon por estonta muzikado.

Bonan matenon, karaj zorgoj

La 3an de januaro, post mia reveno de la Internacia Seminario en Xanten, mi veturis de miaj gepatroj al mia loĝejo en Münster, ĉar la sekvan tagon mi devis denove labori. Pro mia mallonga vojaĝo hejmen, mi havis sufiĉan tempon por vespere iri al granda diskovendejo.

Tie mi aĉetis la novan albumon de J.B.O., kiu konsistas el du malnovaj albumetoj (la unuaj eldonaĵoj de la grupo) plus kelkaj aldonaj kantoj. Je la kaso mi rimarkis, ke la prezo postulita estis ŝajne tro malalta: La etikedo montris 15,99 EUR, sed la kaso nur 12,79 EUR. Kiam mi atentigis la kasistinon pri tio, ŝi enuigite diris, ke estis okazanta dumtempa rabato por ĉiuj diskoj kaj ke oni ĝin estis daŭre anoncinta en la varbado. Tio montris al mi du aferojn: Mi estas bona kliento rilate al mia sincereco sed malbona kliento rilate al mia perceptado de reklamo.

Sur la albumo troviĝas tri diversaj versioj de la kanto “Ein guter Tag zum Sterben” (Bona tago por morti). La komenciĝo de la tekno-versioj estis poste reuzita por la varbado-parodio “Meister der Musik, Teil 2” (Majstroj de l’ muziko, parto 2). Dum tiu tekno-parto oni anoncas, ke mondfamaj artistoj interpretas mondfamajn sukcesegojn kaj nomas kiel unuan ekzemplon “The Prodigy”, kiuj reludas Guildo Horn. Tiu alludo tre konvinkas min, ĉar la agresema, malhela elektronika muziko vere povus esti de The Prodigy! Nur tra tiuj reeldonitaj albumetoj mi eksciis, ke ĝi origine venas de J.B.O. mem.

La teksto de “Ein guter Tag zum Sterben” laŭ la enhavo tre memorigas min pri la pli malnova kanto “Guten Morgen, liebe Sorgen” (Bonan matenon, karaj zorgoj) de Jürgen von der Lippe. La grupo J.B.O. certe konas ĝin! Ambaŭ kantoj rakontas pri ulo, kies tago komenciĝas aĉe kaj tamen eĉ ankoraŭ daŭre malboniĝas.

Similajn spertojn faras la repanto de la hiphopa kanto “Letzte Nacht” de la grupo “Creme de la Creme”, kun la eta sed grava diferenco, ke je la fino de la tria strofo okazas surpriza pozitiva ŝanĝo, kiu pli ol kompensas ĉiun antaŭe spertitan malbonon. Mi ĉiam ŝatis tiun kanton pro sia iom blusa baza samplaĵo. La kanto inspiris min verki miavice hiphopan tekston pri la sama ĝenerala temo. Ĝi havas la nomon “Bela renkontiĝo“.

Tiom longe for

En la kinejo en Münster oni ekde kelkaj jaroj montras filmeton, kiu varbas por mondonacoj en la nomo de iu nobla celo. (Ke mi, kutime detalfanatikulo, ne plu memoras, pri kio ekzakte temas, postlasas dubindan impreson pri la efikeco de la varbaĵo.) En la filmo oni vidas nigrulojn (ĉu Afrikanojn aŭ Jamajkanojn, mi ne komprenis) kaj parolas pri la batalo kontraŭ AIDS. En la malantaŭo eksonas regeo-muziko. Kiel subteksto informas, la kanto nomiĝas “Dem Gone” (Ili [estas] for) kaj venas de la albumo “Journey to Jah” (Vojaĝo al Dio) de Gentleman.

Tiu artisto, cetere Germano, unue kantis kiel gasto sur la albumoj de aliaj artistoj, kaj fakte tiel mi la unuan fojon aŭdis lian voĉon. En la kanto “Tabula Rasa pt. II” de Freundeskreis (la tria disketo de la sukcesega “Esperanto”-albumo!), li transprenas la refrenon. Post partopreno en la Freundeskreis-projekto “FK Allstars”, li ekis sufiĉe sukcesan solokarieron. Mi spektis etan parton de lia koncerto dum la somera universitata festo en Paderborn en 2002. Tiu festo cetere dum multaj jaroj estis la plej granda de sia speco en Germanio!

Kiam mi DĴumis dum pasintjara festo, DĴ Arafat donis al mi kompaktdiskon kun tiu kanto el sia kolekto. Kvankam li estas tute kontraŭ hiphopo, tiun regeon li ŝatas. Kaj ankaŭ min kaptis la melodieco de la voĉo kaj la melankolio de la kantado.
Plej imprese tamen estis, kiom pasie belulino dancis al tiu kanto! Ni havas malmultajn komune ŝatatajn kantojn, sed tiu estas unu el ili.

Pro ĉio tio mi jam ekde monatoj intencis aĉeti la disketon “Dem Gone” – kaj finfine mi realigis tion. Ĉe Ebay mi akiris novan ekzempleron. Tre plaĉas al mi, ke sur la disketo troviĝas ankaŭ instrumenta versio de la kanto – tio invitas al propra kantado kaj verkado de novaj tekstoj laŭ tiu melodio.

Samvoje ene de kelkaj tagoj mi kompletigis mian kolekton per du aliaj disketoj: “Halt Dich an Deiner Liebe fest” de Freundeskreis (ankaŭ regeo-kanto, ankaŭ melankolia, reludversio de Rio-Reiser-kanto) kaj “A livelong thing” de FK Allstars (iom funka, disketo de koncerta albumo kun studia kaj instrumenta versio).

?i tie regas ni

La preparoj por la hiphopa kompilo alportis jam plurajn bonaĵojn. Unu el ili estas la MP3-igado de la “Eterne Rima”-demokasedo. “Por miaj gefratoj” datas el novembro 2000 kaj kvalite ĝis hodiaŭ restas impresa verko kaj eĉ supertrafas kelkajn albumojn, kiuj estis eldonitaj lastatempe. Bedaŭrinde, ke neniam aperis vera albumo. La ĝenerala publiko do nur povas koni du kantojn de la demokasedo, nome “La movad'” kaj “La vojo”, kiuj dum iom da tempo estis haveblaj en la reto ĉe la TTT-ejo de Eterne Rima kaj Lunatiko. (Malantaŭ ambaŭ projektoj troviĝas la sama persono.)

  1. Eniro (1:23)
  2. Ĉi tie regas ni (4:40)
  3. El profundego de l’ infero (5:56)
  4. Vivi povre (4:24)
  5. Kiu reprezentas (1:30)
  6. La movad’ (2:42)
  7. Mortas la mondo (5:05)
  8. Eterne Rima parolas (2:24)
  9. La vojo (2:19)
  10. Ni batalos (5:16)
  11. Por miaj gefratoj (3:19)
  12. Eliro (0:45)

La kasedo daŭras ĉirkaŭ 40 minutojn kaj enhavas 12 titolojn. Temas pri relative mola speco de hiphopo, komparebla al tiu de Freundeskreis, Die Fantastischen Vier kaj Jovanotti – do ĝuste, kion mi ŝatas. La tekstoj pledas ĝenerale por la movado, kio eble kaŭzus la kritikon, ke al tia pure pozitiva pledo mankas memkritikemo (kiel jam en tro multaj tradiciaj Esperanto-kantoj). Aliflanke necesas konsideri, ke hiphopaj tekstoj ofte sen profunda pripensado laŭdas la propran hejmon, amikaron, ĉirkaŭon kiel kontraŭon al la resto de la mondo. Laŭ tiu interpreto, la tekstoj do estas rimarkeble aŭtentikaj kaj kongruaj al la hiphopa tradicio ekster Esperantujo.

La demokasedo de Eterne Rima bezonus laŭ mi nur du plibonigojn por iĝi eldonebla klasikaĵo: La muziko estu iom pli varia kun foje iom malpli da klavaroj kaj pli fortaj, rapidaj, danceblaj ritmoj. Plie necesus kelkaj lingvaj korektoj. Sed tio jam estus ĉio. Imprese, se oni konas la kutiman kvaliton de demosurbendigoj, kiujn liveras Esperanto-artistoj…

Semante la semojn de amo

Bedaŭrinde, ke mi ne havis okazon por elprovi ĉiujn novajn kantojn (ĉefe de la KDj aĉetitaj de radio-moderatoro), kiujn mi estis kunportinta al la 49a Internacia Seminario en Xanten. Precipe la reago al “I have to quit you” de Scott Morgan (and The Solution) interesus min. La iom ironian elekton de “Nur geträumt” (la reludversio de Spn-x) almenaŭ komprenis Till. Per “On the 54” de “The Dandelion” mi preskaŭ malplenigis la dancejon – same kiel unu jaron antaŭe per “Bimbo” de Lambretta. Tiuj kantoj evidente estis tro fortaj por la averaĝa IS-partoprenanto.

Eta triumfo por mi estas, ke mi aŭdis aŭ legis de tiom multaj homoj, ke ilin same kaptis “la post-IS-sindromo“. Tio montras al mi, ke mi tiurilate ne estas tro diversa al pli junaj personoj kiel ekzemple n_trueelgrande. Mi ĉiam iom timis, ke ilin ne allogus la samaj aferoj kiel min, kaj ke tio sendube montrus, ke mia tuta vivstilo kiel juna plenkreskulo estas hodiaŭ tute eksdata. Sed daŭre la samaj aferoj interesas la homojn… jen cetere aliaj raportoj pri la IS ĉe LiveJournal:

Ankaŭ elgrande skribis pri la IS; li eĉ faris tutan enskribo-serion, simile al mi, kaj eble eĉ liveras la plej interesan raporton (almenaŭ por mi). Bedaŭrinde ĉiuj liaj enskriboj estas nur legeblaj por amikoj, do mi ne ligas al ili de ĉi tie.

Mi ĝojas, ke ni realigis la ideon, fari grupan foton de ĉiuj ĉeestantaj LiveJournal-uzantoj. Mia ekzemplero, farita per poŝtelefono, ne iĝis same bona kiel la grupo foto de la LJ-uzantoj de amuzulo. Pro tio mi nur ligas al lia kaj ne publikigas mian propran. Sur la foto videblas knabino, axel584, blahma, karulin, weemeyer, amuzulo, felicx, rakso, a2na kaj goulo (supre) kaj n_true, timwi, kunar, elgrande (malsupre). Maltrafis la fotadon alauxdo – ni ne trovis lin ĝustatempe. Kiel mi intertempe eksciis, plurajn aliajn LJ-uzantojn ni forgesis: marcos_cramer, kvakulo kaj kriminelli. Post la IS cetere aliaj kreis LJ-konton, do la listo jam ne plu estas aktuala…

Tuj antaŭ ol forvojaĝi mi ankoraŭ aĉetis kontraŭ 2 EUR la IS-KD-Romon kun fotaroj de multaj homoj. Kompreneble ne troviĝas ĉies fotoj sur ĝi; tamen ĝi ampleksas multajn. En la reto troviĝas la jenaj IS-fotoj (kaj filmoj):

Por ne perdi la superrigardon, jen ĉiuj enskriboj de mi pri la 49a IS:

Dum la IS denove venis kelkaj ideoj por kantoj al mi (kiel jam dum la KEF). Mi skribe fiksis ĉiun ideon kaj espereble baldaŭ realigos ion de ili. Mi ĝojas, ke tiuj ideoj venas pli ofte kaj ŝajnas pli realigeblaj ol antaŭe. Ke iom da tempo pasas, tute bonvenas – tiel la aferoj maturiĝas.

Jam dum la unua vespero atingis min tute neatendite propono de Cyrille, partopreni en repa/hiphopa kompilo de Vinilkosmo. Origine mi ja estis decidinta, ĉesi fari hiphopon en Esperanto. Sed ŝajne la impresoj kolektitaj dum la KEF 2005, kiuj gvidis al tiu penso, ne donis kompletan bildon de la situacio. Mi alifoje skribos pli pri la nova projekto kaj mia muzika aktiveco kadre de ĝi. Restas imprese, ke tia propono povas veki denove mian intereson en hiphopa muziko kaj tian kreemon ĉe mi.

Venu al mi en la urbocentron…

En aŭgusto dum du semajnfinoj vizitis min po unu el miaj plej bonaj amikoj Holger kaj Till. Denove impresis min, kiom agrable mi sentas min dum kaj post tiuj mallongaj periodoj kun unu el ili. Kun tiaj amikoj, oni povas grandparte fajfi pri la resto de la mondo!

Holger aŭskultigis al mi parton de la tria Coldplay-albumo “X.Y.”. Iam ie mi jam aŭskultis la unuan disketon, kiu ŝajnis al mi kopio de la antaŭa furoraĵo “Clocks” nur sen piano. Sed nun ĉio, kion mi aŭskultis, plaĉis al mi. Kvankam mi ne estas abonanto aŭ adoranto de britpopo, al tiu ĉi grupo mi povas resti fidela. Mi ja jam posedas la unuajn du albumojn.

Till antaŭ kelkaj monatoj atentigis min pri videodosiero de hiphopartisto, kiu repas pri Paderborn, mia iama studurbo! La vera kuriozaĵo kuŝas en tio, ke Paderborn simple ne estas grandurbo, sed havas 140.000 enloĝantojn (en la urbocentro 77.000). Sed la kanto sonas, kvazaŭ Paderborn estus danĝera, pulsanta urbego, kie la modoj kaj drogoj plej freŝas. Till kaj mi, kiuj loĝis dum jaroj en Paderborn, kompreneble konas la realon kaj des pli ridas pri la kanto! Ĝi jam iĝis unu el niaj komunaj kantoj, kiujn ni ŝatas citi kaj aŭskultigi, ĝuste ĉar ĝi estas tiom stulta.