La Socio por Interlingviko (Gesellschaft für Interlinguistik, GIL) invitis min, prelegi pri Esperanto-muziko. La temo de la 16a jara konferenco estis “Esperanto hodiaŭ – kiel el projekto iĝis lingvo” (“Esperanto heute – wie aus einem Projekt eine Sprache wurde”). Tiel mi estis inter la 1a kaj 3a de decembro en Berlino. Sen esti mem lingvisto mi ĝuis la aliajn kontribuojn (jen PDF-dosiero kun la programo).
Mia prelego okazis sabate de 17:30 ĝis 18:30. Ĝia titolo estis “Muziko – parto de la kulturo de la Esperanto-lingvokomunumo” (“Musik – Teil der Kultur der Esperanto-Sprachgemeinschaft”). La reagoj estis ege pozitivaj. Multaj homoj poste alparolis min kaj laŭdis la suverenan prelegostilon kaj la interesan temon. Sebastian Kirf filmis ĉiujn kontribuojn, tiel ke mi poste povos spekti min mem kaj kontroli, ĉu mi prijuĝas min same bone. Unu sinjoro, Harald Dieter Schmidt-El Khaldi, demandis pri Esperanto-muzikvideos ĉe Youtube.com kaj Google Videos. Mi mem ne spertas pri tio, ĉar mi ne esploris tion ĝis nun, sed estas inda projekto por la estonteco.
Sed mia programo ankoraŭ ne finiĝis tiel! Vespere inter la 20a kaj la 21a kaj duono okazis la programpunkto “DĴ Kunar prezentas muzikon” (“DJ Kunar präsentiert Musik”). Tio donis al mi la eblon, aŭskultigi kompletajn kantojn kaj paroli iomete pli detale pri la grupoj kaj la unuopaj muzikaĵoj. Mi prezentis entute 17 kantojn:
- Freundeskreis: Esperanto
- Dolcxamar: Ĉu vi pretas?!
- Eterne Rima: La vojo
- Persone: Liza pentras bildojn
- Kajto: Ardas havena vivo
- JoMo: Sur la mar’
- Ĵomart kaj Nataŝa: Amu min
- Team’: En kaĉ’
- La Mondanoj: Muskola belulino
- Flávio Fonseca: Jam temp’ està
- Merlin: Aferoj por gardi
- Strika Tango: La vivon varmigas la sun’
- Tiago Benita: Ne plu
- Dennis Rocktamba: Regeo-virino
- JoMo & Liberecanoj: Ĉeboksaro
- Jacques Yvart: La geamantoj sur la verda benk’
- Kaj Tiel Plu: Malfermu belulino
La aranĝo entute estis granda sukceso por mi. Lingvistoj, kiuj estimas mian konon pri Esperanto-muziko, kaj homoj, kun kiuj eblas altnivele pri intelektaj temoj – kion deziri plu? La plej agrabla revido certe estis tiu de Cyril Brosch, kiun mi konas ekde multaj jaroj en la interreto kaj la unuan fojon renkontis ĉe la Internacia Seminario 2003/04.