Arkivoj de etikedoj: die ärzte

Fortaj ni devas esti

Lasi respondon

La 8an de aprilo okazis la sepan fojon metalroka festo en arbaro proksime de mia hejmvilaĝo Nordwalde. La sesan mi estis maltrafinta, ĉar mi tiam partoprenis la naskiĝtagfeston de Sebastian en Paderborn. Sed la trian, kvaran kaj kvinan feston mi jam ĉeestis. La aranĝo nomiĝas “Deep in the Woods”, do “profunde en la arbaro”.

Kelkajn tagojn antaŭe, min kaptis la pripenso, prepari KDn speciale al tiu okazo, inkluzive titolilustraĵo. Tamen lastminute mi decidis male – mankis tempo por fari tion bone. Sed venos sekva fojo…

Ĉifoje malgraŭ miaj invitoj ne kunvenis gastoj. Du personoj, kiuj estis rezervintaj liton ĉe la domo de miaj gepatroj, kelkajn horojn antaŭe malaliĝis. Tiel mi ne bezonis atendi aliajn personojn kaj libere decidi, kiam ek- kaj forveturi.

Mi alvenis je la 21a samtempe kun granda aŭtokaravano el Nordgermanio. La ejo jam estis sufiĉe plena, sed ekde tiam vere plenplena. Tio estis jam bona komenciĝo. Minimume 40% de la ĉeestantoj estis virinoj – tre impresa cifero por metalroka festo! La etoso ŝajnis al mi entute pli agrabla, gaja kaj senstreĉa ol dum la antaŭaj fojoj. Vere temis pri la plej sukcesa metalroka festo, kiun mi ĉeestis!

DĴ Arafat surmetis la plej diversajn metalrokajn stilojn, tiel ke ĉiu havis ion por danci kaj kunkanti. Mia muzikdeziro estis “In God We Trust” de Thy Majestie, do tre melodia, relative mola kanto.

Mi spertis interesan scenon, kiu ege memorigis min pri la lasta nokto dum la IS. Ĉifoje mi tamen travivis ĝin el alia perspektivo. Krom la fakto, ke jam estas sufiĉe fascine vidi similajn okazaĵojn de diversaj vidpunktoj, tre trankviligis min, ke mi ne estas la sola, al kiu okazas tiaj aferoj. Pliajn detalojn mi ne povas mencii publike sen malkaŝi la privatan vivon de alia persono – kaj tion mi ne volas.

Tiel mi ekhavis babiladon kun tre simpatia knabino. Homoj, kun kiuj mi povas paroli pri diversaj temoj kaj trovas daŭre ion komunan en niaj opinioj, ĉiam impresas min. Unue ŝi rakontis, kiel ŝi unu tagon antaŭe freneze dancis al elektronika muziko (ekzemple Fatboy Slim) por senstreĉiĝi kaj forgesi pri ĉio. Mi ja ege ŝatas fari same!

Poste ŝi diris, ke ŝi kutime aŭskultas ne tiom multan metalrokan muzikon, sed “Die Ärzte“! Tuj ni havis novan komunan temon. Kiam ŝi menciis, ke al ŝi ne plaĉas la lasta studioalbumo “Geräusch”, mi aldonis, ke ĝi enhavas kelkajn bonajn kantojn, ekzemple “System”. Pri tio ŝi konsentis kaj ni eĉ komencis kanti la refrenon de tiu kanto. Ŝi ne tro ŝatas la kantojn de la basisto Rod. “1/2 Lovesong” tamen estas escepto, kaj ĝuste tiun kanton de Rod ankaŭ mi tre ŝatas kaj pro tio tradukis al Esperanto (“Duona amkanto“).

Mi forlasis la feston du dek minutojn antaŭ la kvina matene. Mi bonege amuziĝis eĉ tute sen trinki alkoholaĵojn (estis fastotempo).

En la reto nun troviĝas fotoj de la festo. Kompreneble ili ne povas bone redoni la bonegan etoson, sed servas kiel belaj memorigoj al la ĉeestintoj.

Mi konstruos al vi kastelon el sablo

2 komentoj

Karnavalon mi ne festas ĉiun jaron (ekzemple en 2005 ne, sed en 2004 jes). Ĉifoje koleginoj invitis min al komuna vizito de la Rozlunda procesio en Münster. Mi ne havis iun bonan kostumon, do mi surmetis la Keltajn vestaĵojn por mia rolluda grupo.

Iom surprizis min, ke mi senprobleme kapablas spontanee kaj agrable pasigi tempon kun aliaj homoj meze de homamaso. Kutime tio ne estas mia stilo. Sed kio eĉ pli impresis min, estis la fakto, konatiĝi kun antaŭe nekonataj virinoj, kiuj siavice tuj afable ridetis al mi kaj babilis kun mi. Estis bela tago en mia naskiĝurbo inter homoj. Kiu diris, ke la vivo ĉiam estas la sama?

Poste mi ankoraŭ iris kun kelkaj homoj (interalie tiuj freŝe ekkonataj virinoj) al trinkejo por bierumi kaj danci. Tio ankaŭ tute ne estas mia kutimo, precipe ne, se mi la sekvan tagon devas labori. Sed du glasojn da biero dum la tuta tago mi facile eltenas. Estis interese, plonĝi dum unu tago en tute alia mondo. Verŝajne tio estas la bono, kiun karnavalo kapablas alporti al homoj kiel mi.

Dum la procesio en la urbo, oni aŭskultigis multajn karnavalajn kantojn kaj Germanan ŝlagron. Sed ankaŭ eksonis du kantoj de “Die Ärzte“: “Westerland” kaj “Zu spät”. Mi verve kunkantis kaj kelkaj homoj iom miris, ke mi tiom parkere konas la tekstojn.

Poste en la trinkejo mi aŭskultis “Irgendwie, irgendwo, irgendwann” de Nena. Ne temis pri la origina versio, kiun mi tre ŝatas, sed nova surbendigo. Mi unue pensis, ke temus pri tiu duonanglalingva versio, kiu tute ne plaĉas al mi. Tamen estis nova, sed komplete germanlingva versio – kaj tio tre kontentigis min kaj kongruis al la ĝenerala etoso same kiel mia persona humuro. La vivo foje vere ankoraŭ prezentas kelkajn surprizojn…

Lastatempe aferoj ne ?ajnas esti la samaj

Lasi respondon

Jam post la pasinta ekzercado la basistino, la gitaristo kaj mi interkonsentis pri baldaŭa denova ekzercado. La 19an de decembro do mi venis al la loĝejo de la basistino – ĉifoje piede por kunporti mian gitaron. Krome mi kunhavis la tekstojn de “Purple Haze” kaj de “Paranoid” por povi ĉifoje komplete kaj bone kunkanti ilin. Fakte la gitaristo ne venis, ĉar li estis tute forgesinta pri la renkonto. Tio ne gravis, ĉar ni ankaŭ duope bone muzikis. Ni ludis entute:

  • “So lonely” de The Police
  • “The Passenger” de Iggy Pop
  • “Wie am ersten Tag” de Die Ärzte
  • “Come as you are” de Nirvana
  • “Every you every me” de Placebo
  • “Paranoid” de Black Sabbath
  • “Purple Haze” de Jimi Hendrix

Precipe pri la ludado de la novaj kantoj (Wie am erste Tag, Every you every me) mi ĝojis, ĉar tiuj estas miaj proponoj por unua repertuaro. Montriĝis bona ideo, ke mi kunportis MP3-dosierojn de la kantoj, ĉar tiel ni povis aŭskulti ilin kaj ludi al la muziko.

Ankaŭ la koramiko de la basistino ĉeestis. Li ludas en diversaj metalrokgrupoj kaj ŝajne jam havas multan sperton. Ni triope aŭskultis kaj diskutis pri de muziko. Li instigis sian amikinon iomete improvizi sur la basgitaro. Tio kuraĝigis min ludi la akordojn kaj zumi la melodion de mia propra kanto. Ĝi apartenas al la ideoj por propraj kantoj, kiuj venis al mi dum kaj post la KEF. Mi vere plusekvu tiun ideon – estos nova muzika kulmino en mia artista vivo.

Ho, tiom perfekta tag’

Lasi respondon

La 18an de novembro 2005 mi komplete skribe fiksis. Mi faris tion en la germana kaj ne publikigos la rezulton ĉie tie, ĉar mi menciis detalojn kaj opiniojn, kiujn mi ne metus en mian retan taglibron.

Kial do mi entute faris tion? Mi partoprenis en historscienca projekto. La ideo konsistis en tio, liveri impreson pri la ĉiutaga vivo de la homoj en la jaro 2005 al postaj generacioj. El pasintaj epokoj oni apenaŭ scias, kiel aspektas la vivo de normalaj homoj. Tial oni nun volis konservi tiun scion almenaŭ pri tiu ĉi tempo.

Homoj el la regiono Vestfalio/Lippe estis alvokitaj, skribi pri tio, kion ili faris kaj kio al ili okazis dum la dato 2005-11-18. Oni rajtis aldoni siajn pensojn, zorgojn kaj esperojn – ankaŭ la pensmaniero de tiu ĉi tempo ja interesos postajn historiistojn. Do jen pri kio temas www.mein18november.de.

Mi estis preparita priskribi tute ordinaran, ja enuigan tagon, sed tiam ĉio ŝanĝiĝis. Unu tagon antaŭe mi eksciis, ke mi havos laborpetan paroladon ĉe firmao. Tie mi nun laboras! Posttagmeze mi vojaĝis al Krefeld, por revidi miajn du plej bonajn amikojn. Tiu tago estis plena je ekscitigaj, kuraĝigaj kaj kormovaj momentoj. Mi finpreparis kaj forsendis mian raporton la 8an de decembro. Jam nun mi scivolemos, kia estos la rezultoj – oni publikigos la unuajn post unu jaro. Laŭ gazeta artikolo, pli ol 3.500 elsendoj atingis la iniciatintojn de la projekto.

Unu aferon pri tiu tago mi tamen volas mencii ĉi tie, ĉar ja temas pri muzika taglibro: Biciklante tra Münster, subite venis al mia kapo tradukoj por du kantotekstoj de “Die Ärzte” kaj Farin Urlaub, kiu estas la gitaristo kaj kantisto de tiu grupo. En la trajno al Krefeld, mi komencis skribi tiujn liniojn sur papero, kaj tiam pliaj aperis. Je la fino mi almenaŭ havis unu duone tradukitan kanton. Kompreneble tio ne signifas, ke mi baldaŭ – aŭ eĉ iam entute – finos ĝin. Sed tiu sperto, ke al mia menso denove venas tiuj ideoj, simple estas brilega sento. Post la pasinta traduko, mi pensis, ke tio estos la fino, almenaŭ por longa tempo. Kaj nun el la nenio tia inspiro trovas min! La vivo denove ricevos iom de la fascineco, kiun ĝi perdis por mi antaŭ multaj jaroj.

Ni i?as belaj, belaj tra la nokto

Lasi respondon

Fine de novembro mi finfine enretigis la 18an kanton de La Kuracistoj, kiun mi estis fintradukinta jam dum la KEF. Mankis ankoraŭ la korektlegado de Krücke kaj la postaj decidoj, kion ŝanĝi kiel. Je la fino, mi decidis transpreni preskaŭ ĉiujn la sugestojn de Krücke, kiuj celis al iom pli kuraĝa traduko, kiu pli devias de la origina vortumado, sed pli bone respektas la akcentadon. Nur ĉe unu linio mi restis ĉe la unue elektitaj vortoj – mi memoris, ke mi preferis ilin, ĉar ili estas pli agrable kanteblaj. Nun do legeblas la teksto de “Misteroland’” en la reto.

Ni estas parto de io tuta, kio estas pli granda ol vi kaj mi

Lasi respondon

En Germanio oni fine de septembro lanĉis grandan kampanjon kun la nomo “Du bist Deutschland” (“Vi estas Germanio.”). Ĝi laŭdire gvidu al pli bona etoso en Germanio kaj pli multa identiĝo de la enloĝantoj kun sia lando. La mesaĝoj kaj metodoj uzitaj tamen tre suspektindas laŭ mi. Ĉi tie mi ne volas detale pritrakti tiun temon, unue ĉar mi volas eviti politikajn temojn en mia taglibro kaj due ĉar mi jam aliloke partoprenis diskuton pri la kampanjo – jam komence de majo, kiam oni estis anoncinta ĝin. La interesa afero konsistas el tio, ke la interreto montriĝis loko por diskuti tiajn temojn ekster la influo de la amasmedioj. Tutegale, kiom multaj gazetoj kaj televidstacioj partoprenis en la kampanjo – en la interreto troviĝis aliaj, kritikemaj voĉoj.

Johnny Haeusler, verkanto de la fama germanlingva blogo www.spreeblick.com, tuj post la komenciĝo de la kampanjo instigis kontraŭkampanjon, kiu parodias kaj kritikas la originan. Li pretigis Photoshop-dosieron, kiu jam enhavis ĉiujn gravajn elementojn bone aranĝitajn, tiel ke necesas nur elpensi bonan tekston kaj aldoni taŭgan foton por krei sian propran, personan plakaton. Mi posedas ekzempleron de “Ulead PhotoImpact 8”, ĉar tiun programon mi multe pli facile kaj intuitive kapablas uzi. Fakte mi posedas ĝin jam ekde pli ol du jaroj, sed neniam uzis ĝin. Sed finfine mi havis bonan kialon, ĉar mi ja mem volis partopreni en la parodiado! Sekve mi kreis el la Photoshop-dosiero version por Ulead kaj krome publikigis ĝin sur retpaĝo. Aldone mi prezentas tie kelkajn el la plakatoj en iom ordigita formo kaj donas pliajn informojn pri la dubinda kamanjo. Intertempe mi verkis tri plakatojn. Mi havas ideojn por pliaj, sed dubas, ĉu ankoraŭ indas realigi ilin. La mirinda rezulto de mia retpaĝo estis, ke post mallonga tempo homoj alskribis min kaj la paĝo troviĝis inter la unuaj dek rezultoj, se oni ĉe Google entajpis “Du bist Deutschland”. Mi ne kredintus, ke eblas akiri tiom multan sukceson sen vasta varbado! Blogoj kaj retaj taglibroj kutime multe pli ĉerpas el ligado ol ordinaraj retpaĝaj.

Kadre de la kritika kampanjo, mi registriĝis ĉe flickr.com . Tien eblas meti senpage fotojn, aldoni serĉvortojn kaj priskribojn kaj tiel komforte enretigi kaj publikigi siajn bildojn. Eblas krome aldoni fotojn al diversaj kolektoj. La amuza fakto estas, ke la fotokolekto de la kontraŭkampanjo post nur kelkaj tagoj akiris la unuan Google-pozicion (surbaze de la serĉesprimo “Du bist Deutschland”) – antaŭ la TTT-ejo de la origina kampanjo!

Mi intencis skribi pli detale pri la muziko de la filmo “Richy Guitar“, kies ĉefaj aktoroj estas la junaj membroj de “Die Ärzte“.

Fakte aperis oficiala sonŝpuro en la formo de disketo, sed ĝi nur enhavas la tri Ärzte-kantojn, kiuj estas plej ofte kaj longe aŭskulteblaj en la filmo.

La albumo “Die Ärzte früher! / Der Ausverkauf geht weiter! (1982-83)” aperis en 1989. La eldoncelo certe estis, enspezi pli da mono per malnova materialo, ĉar tiutempe “Die Ärzte” sin estis malfondintaj kaj neniu sciis, ke ili revenos post kelkaj jaroj. La kompaktdisko enhavas krom du novajn kantojn ankaŭ (ĉiujn komplete!) malnovan disketon, minialbumon kaj diversajn kontribuojn por kompiloj. Tiel oni trovas sur la albumo verkojn el la frufazo de “Die Ärzte” kaj ankaŭ kantojn el la filmo – “Teenagerliebe” eĉ en du versioj, “Grace Kelly” kaj “Sommer, Palmen, Sonnenschein“.

La unua albumo “Debil” enhavas “Ärzte Theme (Instrumental)” kaj “El Cattivo“. Inter 1986 kaj 2004 en Germanio estis malpermesata vendi ĝin al junuloj aĝ privarbi ĝin. Ĉar ankaŭ al alia albumo tio okazis (kaj ĝi daŭre havas tiun staton) kaj tiel nur restis unu aĉetebla albumo, “Die Ärzte” eldonis la kompilon “Ist das alles? (13 Höhepunkte mit den Ärzten)“. Tiu enhavas diversajn kantojn el la unuaj tri albumoj, parte en nova formo, kaj tri novajn kantojn. La nura kanto sur ĝi, kiun oni konas el la filmo, estas “El Cattivo (1987 Bad Boy-Mix)”.

Post la furora reapero de “Die Ärzte” kaj sukcesega nova albumo, la malnova diskeldonejo en 1994 publikigis dudiskan kolekton da novaj kaj malnovaj kantoj. Parte temis pri raraj remiksoj, alternativaj versioj aŭ B-flankoj de disketoj. Inter la malnovaj kantoj troviĝas “Grace Kelly” en tiu versio, kiu aperis sur la “originala Ärzte-sonŝpuro por la filmo ‘Richy Guitar'”-disketo. Jes, la oficiala titolo vere tiom longas! Strange, ke la virina parolado tamen sur la alia versio pli similas al tiu de la filmo.

Kiam oni repermesis la ĝeneralan vendadon de “Debil”, la muzikgrupo decidis eldoni ĝin en nova formo: Ili ŝanĝis la titolon al “Devil” kaj aldonis i.a. la kompletan “Richy Guitar”-disketon. La nov-malnova albumo aperis antaŭ nelonge kaj finfine denove haveblas la versioj de la du kantoj “Teenagerliebe” kaj “Ärzte Theme (Instrumental)”, kiel oni konas ilin el la filmo – kun bela saksofono!

La tuta rakonto pri muziko en “Richy Guitar” tamen ne finiĝas ĉi tie, sed nur grava ĉapitro. Ja aperas en la filmo ankaŭ aliaj grupoj, diskoj kaj kantoj…

Iel iam ie komenci?as la estonteco

1 komento

Hodiaŭ antaŭ 20 jaroj komenciĝis la serio de tempovojaĝoj. Kompreneble tio okazis nur en la filmo Reen al la estonteco (1985), sed la dato “26a de oktobro 1985, je la 1a kaj 18 matene” fiksiĝis en mia menso. La kvaliton de tiu filmo oni nun des pli rimarkas, ĉar ĝi daŭre impresas, kvankam la nuntempo de la filmo, 1985, nun ŝajnas jam fora pasinteco. Gravaj fortoj de la filmo konsistas el la bonaj aktoroj, amuzaj karakteroj kaj kompreneble la elstara sonŝpuro kun muziko el la 1950aj kaj 1980aj jaroj.

Alia filmo el la sama tempo multe pli forte montras signojn de aĝo: Dum la pasinta IS en Wetzlar mi unufoje iris aĉeti diversajn aferojn kun miaj plej bonaj amikoj. Estis la unua kaj ĝis nun nura fojo, ke mi faris tion ĉe Walmart. Sur tablo kun tre malmultekostaj DVD-oj, mi hazarde vidis Richy Guitar (1984) kaj tuj decidis aĉeti ĝin, kvankam mi estis aŭdinta, ke ĝi aĉas kaj maksimume validas kiel “rubokultfilmo”. Fakte la rakontaĵo estas sufiĉe banala; kio vere interesas, estas la tempa kadro – oni vidas okcidentan Berlinon en la 1980aj jaroj kaj la tiam aktualan muzikon.

Por kompreni, pri kio temas, necesas scii, ke komence de la 1980aj jaroj ekestis ondo da germanlingva muziko, konata sub la nomo “Neue Deutsche Welle (NDW)“. Sukceson ĝuis grupoj kun plej diversaj muzikaj influoj – popmuziko, rokmuziko, elektronika muziko, regeo, punko. Dum tiu tempo ne nur famiĝis Nena (konata ankaŭ internacie pro “99 aerbalonoj”), sed ankaŭ fondiĝis la du plej gravaj germanlingvaj punkrokgrupoj, kiuj ambaŭ ĝis hodiaŭ ekzistas kaj furoras, nome “Die Toten Hosen” kaj “Die Ärzte“.

En la jaro 1984, “Die Ärzte” ankoraŭ estis sufiĉe novaj kaj nekonataj. Tiam ili konsentis, transpreni la ĉefrolojn en “Richy Guitar”. Ili ludas – ho, miraklo! – tri junajn muzikistojn. Tial ne mirindas, ke eksonas diversaj kantoj de ili, precipe “Teenagerliebe” (kun saksofono), “Grace Kelly” kaj “Ärzte-Theme” (kun saksofono). Ankaŭ Nena aperas en la filmo kaj kun sia grupo ludas “Irgendwie, irgendwo, irgendwann”. Kiu bone konas la fruan repertuaron de “Die Ärzte” kaj iom atentas, rimarkos pliajn kantojn de ili, kvankam en apenaŭ rekonebla versio:

  1. Sommer, Palmen, Sonnenschein (ludita per infanludilo)
  2. El Cattivo (instrumenta)
  3. Zum Bäcker (nur la enkondukan frazon)
  4. Gute Zeit (fakte la frazo “Heute abend fliegt die Kuh” poste estis uzita en tiu kanto)

Mi jam notis ĉiun muzikeron, kiu iam aŭdeblas en la filmo, sed ne ĉiam sukcesis eltrovi, pri kiu kanto aŭ artisto temas. Laŭ indiko en la filmo mem, aliaj muzikaj kontribuoj venas de “Notorische Reflexe mit Plash”, “Roy Dreck Duo” kaj “Plan B”. La sonŝpuro kaj aliaj muzikaj notindaĵoj kiel ajn sufiĉas kiel temo por alia enskribo. Sed mi jam menciu kelkajn detalojn rilate al aktoroj kaj muzikistoj de la filmo:

  • Axel Knabben (hodiaŭ Axel Schulz), kiu en la filmo rolas kiel saksofonisto “Hippie”, reale estas la manaĝero de “Die Ärzte”. Li vere ludis la saksofonon por la filmaj versioj de “Teenagerliebe” kaj “Ärzte-Theme”. Estis li kiu jese respondis antaŭ du jaroj mian retmesaĝon, en kiu mi petis permeson publikigi tradukitajn kantotekstojn de “Die Ärzte” en la reto (por “La Kuracistoj“).
  • La kantisto de “Plan B”, Johnny Haeusler, hodiaŭ estas unu el la plej famaj kaj influaj germanlingvaj blogantoj. Li estas la aŭtoro de www.spreeblick.com. Ni jam plurfoje interŝanĝis retmesaĝojn. La 1an de aprilo ĉijare mi recenzis “Plan B”-albumon.
  • Ulrich Gressieker, kiu en la filmo aperas kiel manaĝero aŭ superulo de la firmao, en kiu la heroo unue laboras, dubladis Christopher Lambert en “Highlander“. Do li estas la germanlingva voĉo de Connor MacLeod!