Arkivoj de etikedoj: clannad

Preska? ?ajnas tro malfrue por turni?i

Kiam venas la naski?datreveno de mia taglibro, mi aparte ?atas skribi pri muziko, kiu ludis specialan rolon en mia vivo. Jam anta? kvar jaroj (kaj unu tago) mi pritraktis la televidan serion “Robin of Sherwood” kaj la son?puron de Clannad. Post longega pa?zo mi finfine en la unua duono de 2010 spektis la trian sezonon de la malnova serio.

La tria sezono enhavas kelkajn pliajn muzika?ojn, sed ne ?io eldoni?is diske. Denove helpas la artikolo pri la son?puro en la anglalingva Vikipedio.

La muzika?o “Caislean Oir” aperis sur posta albumo, same kiel “Almost Seems To Late To Turn”, kiu bazi?as sur alia muziko de la serio. Amba? pecoj trovi?as sur disko kun la plej grandaj sukcesoj de Clannad.

Koncerta albumo krome enhavas du longajn kunigojn de diversaj muzika?oj el la Robin-Hood-serio, interalie kelkajn, kies studiaj versioj ne estis eldonitaj. La unua kunmeto nomi?as “Robin of Sherwood Medley: Robin (The Hooded Man) / Herne / Ancient Forest / Lady Marian / Royal /…”, la dua “Dance & Teidhir Abhaile Riú Medley: Dance / Luasc / Teidhir Abhaille”.

Jen video kun amba? kunmetoj da muzika?oj de la disko en alia koncerto. De la dua aperas nur la unua parto:

Clannad: Robin of Sherwood Medley

La DVD-kolekto de la serio interalie ofertas tute senvo?an trakon de kelkaj epizodoj, tiel ke eblas a?skulti nur la muzikon. Fervoraj adorantoj de la serio kunmetis diversajn muzikpartojn al pluraj videoj. Jen unu el ili:

Clannad: Robin of Sherwood, Unreleased Soundtrack, Extended Mix 2

La kanto “Almost Seems (To Late To Turn)” estas tre malgaja kaj aparte kortu?as min. Mi pensas, ke la titolo “preska? ?ajnas (tro malfrue por turni?i)” tre bone respegulas mian nuntempan vivsituacion.

Nun estas ?i tie

Tempo pasas, kaj denove mia taglibro aĝas unu jaron pli. Decas denove skribi pri tre speciala muziko el mia vivo.

Al la memoroj de mia infaneco apartenas televida serio pri Robin Hood. Ĝin mi spektis meze de la 1980aj jaroj. La muziko restis ĉiam en mia menso.

Ĉirkaŭ 1998 mia bofrato aĉetis diskon kun “la plej bonaj kantoj” de Clannad. Tute surprize inter ili troviĝis la titola muziko de la serio! Mia bofrato tiam supozis ke tamen Clannad ne komponis la kompletan sonŝpuron. Sed kelkajn monatojn poste, mi trovis en la sama magazeno la oficialan sonŝpuron – de Clannad. Multaj kantoj sonis kiel mi memoris ilin dum pli ol dek jaroj. Kelkajn kantojn el tiu albumo, kiu cetere nomiĝas “Legend”, mi metis sur kompilon kun ambjenta kaj Irlanda muziko. Fakte la sonŝpuro havas ambaŭ kvalitojn. Kvankam kompreneble rimarkeblas la kreiĝodato de la muziko, precipe en la klavaroj, ĝi ne perdis sian belsonecon post pli ol du jardekoj.

Antaŭ kelkaj monatoj, mia frato aĉetis la kompletan DVD-kolekton de la serio. Entute oni produktis tri elsendarojn. La trian mi ankoraux ne spektis, sed pri la aliaj du jam eblas diri la jenon: En la unua jaro fakte eksonas nur kantoj de la sonŝpuro. En la dua jaro aldoniĝis kelkaj pliaj muzikaĵoj.

La “Robin Hood”-serio estas interese farita kaj daŭre tre spektinda. Sur la DVDj troviĝas dokumentaj filmoj pri la estiĝo de la serio, kadre de kiuj la verkintoj klarigas siajn ideojn. Interalie oni elektis junajn aktorojn kaj alcelis tre naturan aspekton.

La kulminon de tio sendube prezentas la natura beleco de la aktorino, kiu ludis Marian. Por konscii pri ŝia elstareco, sufiĉas konsideri, kiel oni en la hodiaŭa tempo ofte difinas “bela”, nome “forte ŝminkita kaj portanta malmultajn vestaĵojn”.

Ĉe la rakontoj rimarkeblas la multflankaj karakteroj. La malbonuloj ne estas simplaj aĉuloj, kiuj simple faras ĉiun krimon sen pripensi. Ili zorge sekvas siajn proprajn celojn, sed samtempe devas obei kaj timi pli altrangajn personojn, ekzemple reĝon kaj princon. Krome ili ofte malsamopinias pri tio, kion fari, ĉar ili okupas tute diversajn poziciojn.

Tio estas fakte la plej grava diferenco, kiun alportas spektado de la serio kiel plenkreskulo: Oni kapablas estimi tiujn fajnaĵojn. Kiel infano mi plej ŝatis Nasir, la saracenon. Li estas nigre vestita batalanto, kiu brile batalas per du glavoj kaj malmulte parolas – kvazaŭ klasika infana idolo. Nun min plej fascinas Will Scarlet, kiu devis spekti la murdiĝon de sia edzino kaj je la komenciĝo de la serio sidas en la malliberejo. Pro liaj spertoj, li estas tre amara, malmola viro. Kiel infano tio tute ne plaĉis al mi. Sed kiel plenkreskulo, tiu rolo ŝajnas al mi aparte homa kaj komprenebla.

Plia afero, kiu seniluziigis min en mia infaneco, estas Richard Leonkoro, kiu kutime aperas kiel forta reĝo, kiu revenas ĝustatempe por savi sian landon kaj siajn fidulojn. En la serio oni pentris alian bildon de li, kiu pli similas al la reala historio: Li estas la tipa potenculo, kiu kalkule uzas personojn por fortigi sian regadon kaj kiu aparte militemas. Tiu realisma portretado meritas apartan laŭdon.

Tria menciinda elemento estas la morto de Robin. Tion kaŭzis la simpla fakto, ke la ĉefa aktoro forlasis la serion. Kiel infano mi estis kompreneble tute ŝokita. Sed nun al mi plaĉas, kiel oni scenigis tion. Ne mankas elementoj de magio kaj mistero, sed eĉ la reprezentanto de pagana dio, “Herne, la ĉasisto”, estas vundebla.

Tiu Robin-Hood-serio tiom forte influis min, ke ekzemple la posta filmo de Kevin Costner, “Robin Hood – reĝo de la ŝtelistoj”, ne kapablis vere konvinki min. Sed nur nun post la respektado kaj la detalaj klarigoj mi povas diri, kial.

Robin Hood mi konas ankaŭ el pli malnova filmo, kie li loĝas kun siaj amikoj en kompareble agrabla arbaro. La memoroj al tiu filmo tamen estas tre palaj. Krome kompreneble ekzistas la Disney-versio el 1973, kiu estas multe pli amuza kaj por infanoj. La figuro Robin Hood ankaŭ aperas kiel kroma karaktero en la filmo “Ivanhoe” el la jaro 1952. Tiu lasta fakte apartenas al la gravaj verkoj, kiujn mi spektis kiel infano, same kiel la “Robin Hood”-serio el la 1980aj jaroj.