La 22an de oktobro, fondiĝis Junulara Esperanto-klubo en Münster. Tiun jubileon – 100 jaroj da “Esperanto en Münster” – indis festi. Sekve La Esperanto-societo de Monastero invitis al la semajnfino “Esperanto inter najbaroj en Eŭropo” (PDF-informilo). Kunorganizanto estis “Esperanto Nederland“. Nederlando troviĝas eble 30 kilometrojn for de Nordwalde, en kies junula klerigejo okazis la aranĝo. Krome la stacidomo de Nordwalde situas inter Enschede kaj Münster, tiel ke por la Nederlandaj gastoj eblis alvojaĝi rekte per la trajno.
La programo enhavis koncerton de Esperanto-muzikgrupo, nome La Kuracistoj. Vendrede, la 19an, Sebastian kaj mi prezentis du partojn kun po du kantoj, krome unu aldonon je la fino. Aparte menciindas la kanto “Jen nia mondo”, kiun ni ludis memore al Wouter Pilger. Ĉifoje ni prezentis pli multajn reludversiojn ol iam ajn antaŭe:
- La Kuracistoj: Westerland
- La Kuracistoj: Junula amo
- La Kuracistoj: La okulvitroj de Buddy Holly
- La Kuracistoj: Sen vi
- La Kuracistoj: Ne plu
- La Kuracistoj: Vi volas kisi
- La Kuracistoj: Kisu min, ho kara
- Amplifiki: Mi kaj ŝi
- Persone: Longe for
- Team’: En kaĉ’
- JoMo: Jen via mondo
- Republic: Birdo, flugu for
- (tradicia): Liberas la pens’
- Vladimir Soroka: Ni renkontiĝos
- Ĵomart kaj Nataŝa: Amu min
- Simon & Garfunkel: Fajra ruĝ’ kaj ĉiela blu’
- JoMo: Hej la nizoj!
- Esperanto Desperado: Ska-virino
- La Kuracistoj: Ĉu jam ĉio?
- Amplifiki: Sola
- JoMo: Ĉu vi volas danci?
Bedaŭrinde lastmomente malsaniĝis nia akompana kantistino. Kun ŝi mi jam estis ekzercinta antaŭ pli ol unu jaro. Krome ni triope provludis la 7an de oktobro. Tiam ni ludis entute 33 kantojn, kvankam ne ĉiujn kun la kantistino. Krom la supre menciitaj kantoj, tio estis:
- La Kuracistoj: Duona amkanto
- La Kuracistoj: Por ĉiam
- La Kuracistoj: Solege en la nokt’
- La Kuracistoj: Misteroland’
- Esperanto Desperado: Grava
- Esperanto Desperado: Feliĉe
- Ultravox: Dance kun larma okul’
- JoMo: Kisu min
- (tradicie): La marĉo-soldatoj
- Kajto: Dormu milde
- Righeira: Ĉiuj al la plaĝo
- Simon & Garfunkel: La boksisto
La koncerto estis grandega sukceso. Ĉifoje la teknikaĵoj funkciis kaj ni eĉ faris surbendigon sur mini-disko. La publiko, plejparte pliaĝuloj, reagis tute entuziasme. Montriĝis bona ideo, elekti kelkajn “klasikaĵojn” kaj tradiciajn kantojn.
La sekvan vesperon, sin prezentis la ĥoro de la dorskorbuloj (Kiepenkerlchor) el Nordwalde. Ili kantis ĉefe en la malaltgermana, sed ankaŭ du kantojn en Esperanto. Je mia agrabla surprizo, la Esperanto-kantado ege bone sukcesis. Mi jam aŭdis Esperanto-artistojn kun pli malbona prononcado!
La bildo estis io tre aparta por mi kiel denaskulo: En mia hejmvilaĝo Nordwalde ĥoro kantas en Esperanto tradukojn el la malaltgermana, portante tradiciajn vestojn de mia regiono. Mi ne plu pensintus, ke eblus iam kunigi la denaskulan parton de mia identeco kaj la Germanan parton tiom bone.
Unu Nederlanda gasto cetere estis Roel Haveman. Lian tradukan laboron rilate al Esperanto-muziko mi estimas ekde jaroj. Precipe menciinda estas liaj “Konsiloj pri tradukado de kantotekstoj al Esperanto“.
Ankaŭ la resto de la programo tre plaĉis al mi. Entute iĝis tre gaja renkontiĝo kun la tipa Esperanto-etoso, kiun mi konas ekde multaj jaroj.
La gazetaro raportis pri la evento en diversaj artikoloj. En la reto mi trovis la jenajn:
Resonado: Mi plej ?atus morti « La vivo de Kunar