En la aero ĉi nokte

Ankoraŭ indas mencii kelkajn aferojn pri la 50a Internacia Seminario. Kompreneble okazis plia muzikado, nome dum la novjara koncerto kaj la internacia vespero. Sed mi jam estis sufiĉe ofte sur la scenejo dum tiu semajno, tiel ke mi rezignis pri ebla partopreno.

Pli interesa estis la marmeladumado, kiun Esperanto Desperado kun la Franco Melono (ĉe la piano) faris plurfoje. Ili ludis tre viglan kaj aŭskultindan ĵazon. Tio tre memorigis min al la “Bring on the night”-versio sur la samnoma albumo de Sting.

Grava grupo de bonetosuloj estis la Katalunanoj, kiuj ofte muzikis. Unufoje, kiam ili kantis en la trinkejo, mi tamen admonis, ke ili kantas la originalon, ne la tradukon de “En la fronto de Gandesa”. Unu el ili respondis, ke ili ne konas la tekston. Tiam mi simple kantis ĝin kun ilia instrumenta akompano. Poste mi skribe fiksis la tekston por ili. La Katalunanoj cetere invitis al manĝado kaj trinkado. Tre plaĉis al mi, kiel ili agis kune kun ĉiuj aliaj kaj ne kiel aparta grupo.

En la trinkejo minimume trifoje estis uzita mia publika kantaro. Indus presi kelkajn ekzemplerojn kaj disdoni ilin dum renkontiĝoj.

La IS denove estis fonto de inspiro. Interalie mi verkis novan kanto-parodion, kiu spontanee venis al mia kapo dum la koncerto de Esperanto Desperado. Dum la koncerto de Pafklik’ al mia kapo venis multaj linioj kaj rimoj, kiujn mi poste skribe fiksis. Ili servu kiel bazo por mia sekva hiphopa teksto.

Dum la internacia vespero mi partoprenis en skeĉo, kvankam pasintjare tio ne plaĉis al mi. Sed ĉifoje mi mem kunverkis la tekston kaj decidis, kiel prezenti ĝin (mallonge kaj prefere je la komenco!). La motoro malantaŭ tiu aktiveco tamen estis Stephan Schneider.

Unu klarigo, kial Esperantujo tiom feliĉigas min, estas la multaj komplimentoj, kiujn mi rikoltas. Tri tute diversaj virinoj kaj rokmuzikisto laŭdis mian hararon, unu virino ŝatis mian barbeton kaj miajn okulvitrojn, alia rimarkis, ke mi daŭre estas agrable maldika, kaj unu amiko konstatis, ke mi evidente havis pli bone videblajn muskolojn ol antaŭe. Kion deziri plu?

Aliaj pozitivaj punktoj:

  • La IS okazis en kastelo. La plej proksima urbo estis Paderborn, kie mi studis. Krome estis IS en Vestfalio, mia hejmregiono.
  • La jubilea aranĝo estis bone farita. La organizantoj realigis la proponojn, kiujn i.a. Till kaj mi estis farintaj antaŭ unu jaro.
  • La ejo havis saŭnon. La duŝoj ĉiam liveris varman akvon. La manĝaĵo tre plaĉis al mi, precipe la silvestra bufedo kaj la novjara bufedo. Oni malofte vidis la estrojn, sed ili faris tre simpatian impreson.
  • La trinkejo kaj la diskoteko estis apudaj. Tio tre gravas por bona diskoteko.
  • La Internacia Kulinara Festivalo (IKF) dum unu posttagmezo estis bonega ideo! Tio nepre okazu ankaŭ la sekvan fojon.
  • La aranĝo ne estis tro strikta. Homoj kunportis sian manĝaĵon al la trinkejo kaj neniu grumblis. Duncan dum la lasta nokto eĉ alportis frapboteletojn!
  • La Blinda Gardisto – la oficiala murgazeto de la IS – reaperis! La redaktantoj kunsidis ĝis la frua mateno kaj montris la saman malseriozan sintenon kiel Till kaj mi dum nia BG-tempo.

Kompreneble ne ĉio funkciis bone kaj necesas kritiki kelkajn aferojn. Mi jam sendis miajn proponojn al KKRen, la organiza teamo, kaj tial ne bezonas ripeti ĉion detale ĉi tie. Plej gravas, ke mi havas la impreson, ke oni sincere interesiĝas pri mia opinio.

Respondi

Retpoŝtadreso ne estos publikigita. Devigaj kampoj estas markitaj *