Ni estos kiel oro

Sabate mia bona amiko Holger festis sian naskiĝtagon. Krom la agrabla revido, babilado kaj ŝercado, mi aŭskultis plurajn aktualajn kantoj. Ekde kiam mi ne plu aŭskultas la radion kaj la muziktelevidon, mi apenaŭ havas ŝancon, ekkoni la novan amase ludatan muzikon. Refoje praviĝis malnova leciono, kiun Holger instruis al mi: Oni ne bezonas timi aŭ eviti la amasan muzikguston. Oni simple aŭskultu, kion oni ŝatas. Mi estas tre dankema pri tiaj direkto-korektoj, kiun miaj bonaj amikoj foje donas al mi. Sen tio mia vivo certe estus pli malriĉa.

Mi ankaŭ iom daŭrigis la lecionon por mi mem: Mi ne riskas, iĝi tro superfaca aŭ amasgustema homo. Ĝuste ĉar mi havas mian propran guston, ĉar mi spertis en la pasinteco, kiom malbona la amasa gusto ofte estas, mi certe ne mallernos tion; tial mi povas senprobleme elprovi amase ludatan muzikon kaj ne bezonas timi, “droni” en la amaso, nur ĉar mi foje ŝatas tre amaskompatiblan muzikon.

Unu kanto, kiu tre plaĉis al mi dum tiu vespero, estas “Gold” de Klee. Temas pri la dua disketo el la dua albumo de tiu grupo; jam la unua disketo “2 Fragen” ravis min. Sr-o Shhhh en sia recenzo sufiĉe negative opinias pri la dua Klee-albumo. Sed li ĝenerale pli malŝatas amaskompatiblan muzikon ol mi, dum ekzemple al lia propra muziko laŭ mi ĝuste mankas iom pli da facile memorigeblaj melodioj kaj tekstoj. Krome li rekte diras, ke li ne komplete malŝatas Klee; ili ja taŭgas, sed laŭ li la dua albumo nur estas meze bona. Nu, ĉiel ajn tiu Klee-kanto “Gold” ŝajnas al mi ĝuste la muziko, kiun mi nun bezonas: Iom revanta, iom esperiga kaj bona mikso inter elektronika pop- kaj gitara rokmuziko.

Rigardo reen – la 1a de majo 2004

La centkvardekdua enskribo antaŭ unu jaro – “danco en la majon”, 3sat-elsendo, pligrandiĝo de la EU.

Respondi

Retpoŝtadreso ne estos publikigita. Devigaj kampoj estas markitaj *