Hodiaŭ komenciĝas printempo kaj mi bone sentas tion. Kiam la vetero iĝas iom pli varma kaj la suno brilas, mi havas la impreson ke la aero ricevas apartan odoron. Mi tiam flaras feriojn ( = memoroj el la lerneja kaj universitata temp’), la la pluiron de la vivo… kaj liberecon! Ankaŭ la lastaj du estas facile klarigeblaj: La ŝanĝo de la sezonoj montras, ke la vivo iras plu; kaj la libereco i.a. konsistas el tio, ke oni povas surmeti vestaĵojn por mezaj temperaturoj denove kaj esti pli ofte ekstere (sen riski malsaniĝon).

Ĵus mi neis la oferton, DĴi dum la IJK en Zakopane (Pollando). La propono farita de la organizantoj estis vere oportuna, sed mi daŭre ne scias, kion mi faris ekde meze de junio, kiam mia nuna laborkontrakto finiĝas. Se mi ricevos postenon aliloke, mi ne povos ferii de la nova laboro dum la unuaj monatoj. Jes, mi malŝatas la malcertecon kaj la neantaŭvideblon de mia situacio post kelkaj monatoj. Tio jam malebligis partoprenon de pluraj interesaj Esperanto-renkontiĝoj en la pasinteco (eĉ jam dum mia studenta tempo!).

Iom malfrue alvenis pliaj IS-fotoj de Ilka Piechotta. Ili ne troviĝas sur la IS-foto-KD. Mi denove konstatis, ke Ilka dediĉas tempon por elekti fotojn kaj forigi tro grandajn randojn. Tre agrable, tiu diligenteco!

Rigardo reen – la 21a de marto 2004

La centdudeknaŭa enskribo antaŭ unu jaro – la printempo venis, versio 1.8 de mia kantokolekto, poemo de Erich Fried.