Hieraŭ skribita, jam ne plu aktuala – la listo de farindaĵoj perdas sian valoron kaj pri tio mi ĝojas. Mi finis la unuan recenzon por tiu ĉi jaro, nome de la KD “JoMo kaj Liberecanoj“. Ĝin mi jam posedas ekde 2000, sed nur nun skribas pri ĝi… jen kiom grandas la aro de recenzindaj KDj en mia loĝejo. La nova “plej malnova” albumo en tiu stato estas “Sen” de Persone el la jaro 2002. Krom ĝi, ĉiuj aliaj (entute kvin) estas tute novaj. La tri kompaktdiskoj el la Kolekto 2000, pri kiuj mi nenion skribis, mi intence ellasos. Mi ja faris alian laboron por ili, nome muzikpaĝon por ĉiu unuopa artisto ĉe la tiama mp3.com en 2000 (fakte ankaŭ por kvar el la recenzitaj albumoj), kaj do meritas ilin.

Cetere estis bona decido, ne plu konsideri memaĉetitajn Esperanto-KDjn por recenzoj – iel ja devas montriĝi la diferenco inter muziko, por kiu mi elspezis monon, kaj muziko, kiun mi ricevis senpage!

Tio sufiĉu por hodiaŭ. Estas tempo por ĝui la vesperon post labortago.