Eble la tempo estas ?usta…

Skribante pri la pasinta IS, mi jam konstatis kun feliĉo ke homoj daŭre interesiĝas pri la diskoteko kaj “La Bamba”. Unu de miaj plej grandaj pasioj fakte estas DĴ-umado. Sen diskoteko (aŭ simila okazo) tio evidente ne eblas.

Kvankam mi en Wetzlar neniam surmetis en la diskoteko mem (rifuzante la oferton), mi denove havis la eblon dancigi kaj distri la homojn. La trinkejo havis propran muzikaparataron, kiun mi uzis dum pluraj noktoj. Tiam mi ĉefe ĉerpis el mia diverslingva programo kaj krome uzis kelkajn Esperanto-kantojn. Al Janina, la prizorgantino de la trinkejo, tre plaĉis ke mi dum tio ankaŭ aŭskultigis “System” de Die Ärzte, kiu tre bone harmonias kun mondmuzikaj kantoj. Je la komenco de unu vespero, eĉ ludiĝis tuta KD kun “Die Ärzte” – fakte kun la originaj versioj de ĉiuj kantoj, kiujn Krücke kaj mi ĝis nun tradukis. La homoj ŝajne ŝatis la muzikon, kio aparte bonhumurigis min. Alia brila situacio estis, kiam mia plej sukcesa memkompilita KD eksonis. Unue venis kanto por mia “ĝemelfrato” Gunter kaj poste por amikino de mi. Ambaŭ tre ĝojis pri la muzikelekto. Poste alvenis n_true kaj mi atentigis lin pri tio, ke la tiam ludataj kantoj estas de la ludo “GTA“. Post iom da aŭskultado li rekonis ilin. Mi tre fieris, ke en mia KD-aro troviĝas io por tiom diversaj gustoj.

Sed mi ne limigis min al la trinkejo. Kiam mi refoje vizitis la gufujon por ĝui teon kaj trankvilecon, mi kunportis unu KDn el mia “trinkeja kompilo” kun malrapidaj Esperanto-kantoj. Je mia ĝojo la servistrino tuj metis ĝin en la KD-ludilon. Iel estas iom arogante, voli ĉiam decidi pri la muziko de la ĉirkaŭo, sed aliflanke estas nekredeble brila sperto, sidi ie en kvazaŭ publika loko kaj aŭskulti sian memelektitan muzikon. Mi ripetis tion kelkajn tagojn poste – kun same pozitiva eĥo de alia servistino

Dum la silvestra balo ne nur estis uzita mia silvestra KD; mi ofertis al DĴ Nobbi, anstataŭi lin dum unu horo (de la 3:30 ĝis la 4:30). Li tuj konsentis kaj tiel mi povis uzi mian rokmuzikajn KDjn. Estis bona sento, denove stari je tiu flanko de la DĴ-tablo kaj montri al la homoj, kiel sonas bona dancmuziko. Dum tiu horo Janina eĉ venis al mi kaj petis min transpreni la muzikon en la trinkejo. Jen kiel aspektas eta triumfo!

Al mi nur mankis malrapidaj kantoj por para dancado. Sed mi kompilis MP3-ludliston kun tia (romantika) muziko sur la portebla komputilo de Till kaj aŭskultigis ĝin por aliaj sur nia ĉambro, dum mi estis aliloke. Tio finfine montris la multflankecon de mia DĴ-umado kaj mia kapablon, elekti la adekvatan muzikon por la plej diversaj homoj kaj situacioj.

Rigardo reen – la 9a de januaro 2004

La okdekkvara enskribo antaŭ unu jaro – prelego pri Uzbekio, kantoj pri Samarkando.

Respondi

Retpoŝtadreso ne estos publikigita. Devigaj kampoj estas markitaj *