Do, refoje: Die Ärzte per “Geräusch” vere faris brilan albumon. Ĝi funkcias kvazaŭ kiel medikamento, kiu nur iom post iom, sed longdaŭre plibonigas la humuron.

Hieraŭ mi malkovris la veran belecon de la kanto “Nicht allein“. Antaŭe iom ĝenis min, ke ĝi tro similas al aliaj kantoj, kiujn mi konas (kaj ŝategas): La komenco de la strofoj memorigas min pri “One” de “U2”, la teksto de la refreno al “Millionen Legionen” de “Die Fantastischen Vier” kaj la refrena kantado al “Wünsch Dir was” de “Die Toten Hosen”. Sed kompreneble tiu simileco povas esti nur hazarda kaj rezulto de miaj atentaj oreloj kaj mia tro kritikema menso, kiu tuj konstatas paralelojn, eĉ se reale ili ne ekzistas.

Tutegale, kion mi antaŭe pensis pri la kanto (de kiu cetere haveblas MP3-peceto en la reto): La teksto vere brilas kaj ekzakte priskribas, kion mi nun pensas kaj sentas. Eble tial mi tiom ŝatas “Geräusch”, ĉar ĝi enhavas plurajn kantojn kiuj instigas al agado, al la volo, ŝanĝi ion en sia vivo…

La pasintan nokton mi denove havis tre agrablan sonĝon, en kiu aperis la sama persono kiel en pli frua bela sonĝo. Jes, kompreneble, sonĝoj eble neniel rilatas al la realo. Sed kiam la realo estas plejparte malbona, tio ne estas mirinde, sed dezirinde.