Samarkand’ – ?u gravas, se vi solas?

Hieraŭ interesa vizitanto aperis ĉe la Esperanto-klubo de Münster: Anatoliy Ionosov el Uzbekio prelegis pri sia hejmlando. Li tre ruze je la komenco disdonis dolĉaĵojn kaj aliajn etajn manĝaĵojn, tiel ke la homoj povis nutri sin dum li rakontis kaj montris diapozitivojn. Ke mi iam irus al la klubo por rigardi diapozitivojn, mi mem apenaŭ kredintus antaŭ nelonge. Sed aliflanke Anatoliy flue kaj klare parolis kaj neniam restis tro longe ĉe iu bildo – gravaj kondiĉoj por ke la tuto estu interesa. Pri la enhavo dirindas jeno: Mi multon lernis, sed ankaŭ jam posedis bazan scion pri la regiono kaj parto de ĝia historio. Tiel ekestis la agrabla sento, ke la preleganto rakontas pri io, kaj mi konsentas, ĉar mia ĝisnuna scio kongruas kun la dirata. La prelego tuŝis geografion, ekologion, historion kaj religion, kaj kvankam por mi Uzbekio estas fora lando, Anatoliy sukcesis montri ke multaj alparolitaj aferoj rekte aŭ malrekte koncernas min. Tio kompreneble estas la “klasika” emociiga sento en Esperantujo: Vi aŭdas ion pri alia lando kaj kulturo kaj retrovas parte vin mem en ĝi.

la Registan-placo en Samarkando

En la rakontoj, plej elstaris la antikva urbo Samarkando. Pri ĝi skribis kanton interalie Ĵomart kaj Nataŝa, kaj ankaŭ Persone mencias ĝin en la verko “Mi ĉiam kredis (ke la koro)“. Mi aŭskultis ambaŭ kantojn kiam mi denove estis hejme.

Estontaj kulminoj de la programo antaŭ pasko:
2004-01-29: raporto pri la IS de mia frato
2004-03-11: prezentado de muziko en Esperantujo de mi

1 thought on “Samarkand’ – ?u gravas, se vi solas?

Respondi

Retpoŝtadreso ne estos publikigita. Devigaj kampoj estas markitaj *