Arkivoj de etikedoj: the red hot chili peppers

Ni ?iuj povas tion

Komence de la monato mi denove renkontiĝis kun kelkaj el la belulinoj por karaokeado en la “Piano Bar”. Pri la unua fojo kaj la dua fojo mi ja jam skribis antaŭe.

Unue tamen ni nur estis triope kaj oni montris piedpilkludadon televide. Tio neniel interesis nin, sed ĉar per nia bonhumura maniero ni pasigis la tempon agrable babilante. Finfine alvenis la aliaj kaj la muzika programo komenciĝis. Tralegante la liston da kantoj, ni rimarkis ke haveblis pli multaj kantoj. Tamen daŭre mankis pli multaj kontribuoj por viraj voĉoj. Denove ĉeestis la DĴ de la unua fojo. Kiam li vidis nian grupon, li unue aspektis, kvazaŭ li pensus: “Ho ne! Ne ili denove!” Sed post kelkaj kantoj, kiun prezentis la belulinoj, lia mieno ŝanĝiĝis al pli afabla, simpatia mieno.

Ĉifoje nia grupo kvazaŭ devis instigi, vigligi kaj vivteni la karaokeadon kaj ŝajne impresis la aliajn ĉeestantojn. Post mia unua kanto (“Under the bridge” de The Red Hot Chili Peppers) viro en eble mia aĝo venis al nia tablo kaj demandis, ĉu li ne povus kanti kun unu el ni. Li aldonis, ke li estas iom tro malcerta por sola kantado kaj ke ni ja ĉiuj estus tiom bonaj kantistoj.

Post tia komplimento mi malfacile povis rezisti, krome mi ja ŝatis ke li entute alparolis nin. Kuraĝon oni premiu. Dum la vespero Marc (aŭ Mark?) kaj mi kantis kune “Losing my religion” de R.E.M., “Wonderwall” de Oasis, “The scientist” de Coldplay kaj “Light my fire” (iu stulta soula reludversio, do ne de The Doors). Krom tiu lasta mi kantis nenion novan, ĉefe ĉar mi bezonis kanton, kiun mi jam sole regis, ĉar komuna kantado pli malfacilas, se oni ne konas la kantadokapablon de la partnero. Tiam oni almenaŭ alcelu sekurecon ĉe la repertuaro!

Je la fino de la vespero, Marc kaj sia amikino Jasmin el Dortmund kore dankis al mi, videble distritaj. La du personoj kun kiuj mi jam unue estis kune, dum la promeno al la bushaltejo ŝerce kantis “Gunnar estas populara!” laŭ la melodio de infana primokkanto (“Gunnar ist beliebt!” anstataŭ “XY ist verliebt!”). La tuta situacio plaĉis al mi. Evidente mi povas ankaŭ bone rilati al fremduloj, ankaŭ se temas pri distriĝo en mia hejmurbo kaj ne iu serioza projekto aŭ internacia afero! Mi vere estas tute alia persono, ol mi pensis.