Arkivoj de etikedoj: persone

Mi vivas ?e la rivero

En mia raportado pri la 67a Internacia Junularo Kongreso (IJK) en Kievo (Ukrainujo), post parto unu kaj parto du, en kiuj mi menciis fu?etojn, sed anka? agrablajn aferojn, ?ifoje mi pritraktos la pintajn okaza?ojn, kiuj farigis el la semajno neforgeseblan renkonti?on por mi persone. Kompreneble multaj el ili rilatas al muziko.

Okazis bunta vespero, dum kiuj multaj diversaj artistoj prezenti po kelkajn kantojn. Irina Gerasimova, kun kiu mi jam konati?is pro mia muzikado, petis min kontribui. Sed la lasta komuna ludado de la Kuracistoj okazis en februaro 2011, kaj surloke nur ?eestis mi, do kion fari? Spontanee Stephan Schneider kaj mi decidis muziki kune – cetere la unuan fojon entute!

Ni prezentis du kantojn el la repertuaro de la Kuracistoj, interalie mian unuan memverkitan kanton “Al la liberec’“. Cetere estis nur la dua fojo entute, ke mi kantis ?in sur granda scenejo. De amba? kantoj feli?e ekzistas video.

Gunnar Fischer kaj Stephan Schneider: Al la liberec’

Gunnar Fischer kaj Stephan Schneider: Junula amo

Eble mia vesta?oelekto ?ajnas stranga je unua rigardo. Fakte mi a?etis la flavan pantalonon nur por mia unua voja?o al Ukrainujo. Kombine kun helblua t-?emizo, ?i memorigas pri la flago de la lando! Same mi cetere faris kun du bantukoj. Do anticipe ne nur okazis muzikaj preparoj miaflanke.

Kiel jam rimarkeblas en la videoj la? la reago de la publiko, la komuna apero sur la scenejo estis grandega sukceso por Stefo kaj mi. (Li cetere ankora? ludis sole proprajn kantojn.) Kaj ?ar tio okazis relative frue dum la renkonti?o, ni ?uis rekonon dum la resto de la semajno.

Poste kelkaj el la Ukrainaj ?armulinoj petis min helpi al la Ivan-Kupala-festo. Kutime ?i okazas pli frue en la jaro, sed la organizantoj volis montri al la eksterlandanoj la tradiciojn de sia lando. Mi priskribas ?in kiel folkloran feston kun fabelaj esta?oj kaj naturaj spiritoj. Kiam oni petis min aligi ankora? unu viron por transpreni parolrolon en la teatra parto, mi tuj pensis pri Stephan Schneider! La laboron mi priskribis jene: Via tasko ?efe signifas, stari dum la vespero apud belegaj Ukrainaj virinoj. Kaj vere estis tiel. Jen ekzemple foto de kelkaj el la belulinoj dum la festo.

La sekva kulmino venis en la formo de Martin Wiese, kies muzikon mi konas kaj ?ategas ekde mia infana?o. Li diris al mi „Pardonu, sed mi maltrafis vian prezentadon de via memverkita kanto. ?u vi povus ripeti ?in por mi?“ Kaj tiel ni sidi?is ekstere sur la ?tuparo kaj mi ludis kaj kantis por mia muzika idolo. Sen troigo, tio estis unua el la momentoj, kiujn mi volas sperti almena? unufoje en la vivo. Poste Martin da?rigis la muzikadon kaj mem prezentis malnovajn kantojn el la repertuaro de Persone Mi volonte kantis la duan vo?on de Ne?o dancas. ?enerale kunkantis anka? aliaj, ekzemple KuboF el Slovakujo. Foje ni e? devis memorigi Martin pri la malnovaj tekstoj!

Je la fino li a?skultigis al KuboF kaj mi tute novan kanton, kiun li estis surbendiginta nelonge anta?e. Intertempe „Superbazaro“ i?is tre konata en Esperantujo (mi jam menciis ?in okaze de mia naski?tago pasintjare), sed tiam ?i estis tute fre?a, kaj por KuboF kaj mi estis grandega honoro, esti inter la plej unuaj a?skultantoj.

Cetere iam poste mi kaptis Martin por ricevi korektojn de akordoj por mia kantaro. Ni sukcesis trairi kelkajn kantojn, sed ne ?iujn. Tamen jam montri?is la grandega avanta?o de portebla komputilo, ?ar eblis tuj korekti la dosierojn mem kaj ne fari iujn paperajn noti?ojn, kiujn poste necesus denove enkomputiligi.

Mi jam menciis la distancon inter la ejo kaj la urbocentro. Tamen mi partoprenis ekskurson al Kievo (ekzistis multaj diversaj). Tio estis bonega okazo, vidi ion de la urbo. La sola afero, kiu ne pla?is al mi, estis nia malfrui?o. Fakte mi jam devis foriri anta? la lasta parto de la ekskurso (kun afabla helpo de alia Ukrainanino), ?ar mi ne volis maltrafi la koncerton de Martin Wiese (kiel jam dum la pasinta fojo, nome dum la Internacia Seminario (IS) en 2007/08).

Tiu koncerto estis absolute brila. Mi vidis multajn longjarajn ?atantojn de Persone, kiuj nun komplete ravi?is. Multaj komprenante rigardis unu la alian. Kiam Martin prezentis la kanton „Superbazaro“, mi jam kunkantis, kvankam estis nur la dua fojo entute, ke mi a?skultis ?in!

Beda?rinde ne ekzistas longa video de la koncerto. Sed jen parteto de alia kanto kun la nomo „Rendevu’“.

Martin Wiese: Rendevu’

?ambro 305 cetere ankora? i?is koncertejo por akustikaj koncertoj, interalie po unu de Stephan Schneider kaj mi. Unu malfruan nokton mi prezentis al Daria Obraztcova du kantojn el la filmo Stiljagi (???????). Fakte estis ?ia klubo en Tomsk, kiu estis metinta subtekstojn al tiu filmo, kaj ni jam estis babilantaj pri tio dum la 2a Junulara E-Semajno (JES) en Burg/Spreewald. Nun mi povis montri, kiom mi ?atas tiun muzikon!

La veran dimension de la impreso, kiun faris la komuna muzikado de Stefo kaj mi, mi malkovris dum banado ?e lago. Tie la Ukrainaj belulinoj kantis la refrenon de “Junula amo”! Tio estis grandega sperto por mi.

Mikaelo Bron?tejn kaj Irina Gerasimova amba? petas nin, kontribui al la fina koncerto dum la lasta vespero de la IJK. El la Kuracistoj-repertuaro ni elektis la kanton „Kisu min, ho kara“. Krome Stefo prezentis minimume unu kanton el sia kolekto. Sed la vera kulmino estis la kanto „Ekster la spacon“ (origine „Out Of Space“, propra verko de Stephan Schneider). Jen unue video de pli frua prezentado:

Stephan Schneider: Ekster la spacon (FESTO 2009)

La nova afero estis, ke ni duope prezentis ?in en Esperanto, la rusa… kaj la ukraina! Diligente ni ekzercis la komunan kantadon anta?e. Kiam la Ukrainaninoj en la publiko rimarkis, ke ni kantas en la ukraina, ili rigardis nin nekredante kaj flustris unu al la alia. Oksana Mirgorodska, mem bonega kantistino kaj prezentantino de la vespero, brakumis kaj kisis nin post la fino de la kanto. Kiel viroj ni estis irintaj sur la scenejo, kiel herooj ni forlasis ?in. Vidi, kiel la okuloj de junaj virinoj malseki?is pro nia muzikado, certe estis unu el la plej brilaj momentoj en mia artista vivo.

Ankora? restas aliaj aferoj por rakonti pri mia feriumado en Ukrainujo. Sed tio okazu en la sekva enskribo, ?ar kiel mi povus ankora? supertrafi ?ion ?i?

Mi ne volas sekvi morton kaj ?iujn ?iajn amikojn

Ekde hodia? mi havas 35 jarojn. Kiel pasintjare en decembro, mi devas konstati, ke mi tute neglektis mian taglibron dum la pasintaj monatoj. Denove veras la ironio, ke a? oni vivas a? oni skribas pri sia vivo.

Sed la utilo de tio, skribi siajn pensojn, estas tamen impresa. Mi relegis, kion mi skribis dum mia 27a, 28a, 29a, 30a, 31a, 32a kaj 33a naski?datreveno. (Dum mia 34a naski?datreveno mi skribis nenion, ?ar tiam da?re regis granda pa?zo en mia taglibro – kiom doma?e! Ke mi rompis la tradicion, diras ?ion pri mia tiama animstato.) Ial mi pensis, ke dum la anta?aj jaroj mi mal?uste pritaksis la vivon. Sed nun mi surprize konstatas, ke mi havis ?ustan priju?on kaj ke mi jam anta?e trovis klarajn vortojn. Anka? impresas min, ke mi jam dum la pasintaj jaroj ofte sukcesis trovi ta?gan kanton kaj/a? cita?on.

Por ?i tiu jaro, tio estas Coldplay-cita?o. ?i jam anta?e kaptis mian atenton, sed intertempe mi ?atas e? pli grandan parton de la teksto:

“Ne, mi ne volas batali de la komenco ?is la fino
Mi ne volas ciklon de reuzita ven?o
Mi ne volas sekvi morton kaj ?iujn ?iajn amikojn”
(Death And All His Friends)

Kaj por kompletigi la reuzadon de muziko kaj cita?oj (“?ar da?re la samaj kanta?oj validas” – Persone-cita?o), jen kanto kiu venis al mia menso hodia? posttagmeze. Pri “Dream On” de Depeche Mode mi jam skribis anta? pli ol kvin jaroj

Ne estas hejmo por vi tie ?i

Anta? sep jaroj mi verkis la tekston “kvin receptoj kontra? la post-IS-sindromo“. Intertempe la Internacia Seminario jam dum du jaroj ne okazis kaj la fenomeno i?is konata post multaj aliaj aran?oj. Tial indis iomete adapti la tekston al la hodia?a situacio:

kvin receptoj kontra? la “post-Esperanto-rekonti?o-sindromo”

“post-Esperanto-rekonti?o-sindromo” (PERS): psika stato de malbonfarto, anka? konata sub la nomo “denove-hejme-bluso“. Okazas kutime post etoso- kaj spertoplenaj Esperanto-renkonti?oj. Akompanata ne malofte de korpa malsani?o kiel malvarmumo, gripo, virusa infekto.

kutimaj simptomoj: deprimi?o, sopiro al fora loko kaj/a? persono, malemo fari ion ajn, malfacileco transpreni la kutiman laboron/studadon/lernadon denove, ?iutaga vivo e? pli griza kaj neeltenebla ol anta?e.

  1. Faru ion distran kun amikoj. Ne funkcias, se vi estas senamikulo. Por eltrovi, ?u vi estas senamikulo, sufi?as fari la teston “Kia esperantisto vi estas?“.
  2. Iru al festo. Problemo: Eble neniu ?atas a? invitas vin.
  3. Ludu komputilan ludon, legu libron, surfu en la interreto – ?io tio postulas multan tempon kaj koncentri?on kaj tiel forigas vian atenton de la ?us pasintaj tagoj. Malavanta?o: Foruzas vian tempon, helpas vin fu?i al (alia) nereala mondo – kaj e? dependigas vin de viaj memoroj, se vi rigardas la tutan tempon al renkonti?o-fotoj.
  4. Realigu muzikan projekton, ?ar kreiva laboro bonhumurigas kaj ta?gas eble por pla?i al aliaj. Risko: Muziko povas memorigi pri la okaza?oj postlasindaj kaj personoj prefere forgesendaj, do gravas fari nedan?eran elekton.
  5. Faru konkretajn pa?ojn al pozitiva ?an?o en via hejma vivo. Tiam vi malpli beda?ras vian ?iutagon ekster Esperantujo kaj ?uos vian vivon pli – kaj tio ja estu tio, kion vi vere volas kaj alcelas. Rimarko: Pozitiva ?an?o principe ?iam eblas. Samtempe la utilo povas esti tre longda?ra. Tial temas pri la plej forta recepto. Tamen necesas konscii pri ?io tio.

“Kial ?io devas fini?i? ?u ne eblas transpreni parton de la energio al la ?iutago? Kial ne ?an?i ion, kio ?enas?” Jen la kutimaj demandoj, kiuj venas al mi, kiam la sindromo venas al mi. Kaj ?ifoje la vivo e? ne aspektas tiom malbone! Plej forta deziro nuntempe estas, denove aktivi pli por Esperanto-muziko. Estas multaj ideoj kaj planoj, kiuj indas realigon.

novjaraj deziroj de Inicialoj DC:

Pri la kanto “Berlino sen vi” de Inicialoj DC, kies videon mi metis hiera? en la enskribon, ekzistas rakontinda detalo. ?ia kantoteskto enhavas alludon al alia kanto: ?i fini?as per la vortoj “Petro iris for”. ?uste tiel komenci?as Pli ol nenio de Persone!

Dum la Junulara E-Semajno (JES) mi lernis, kion signifas “faligi sin en okulojn” el la kantoteksto “Pli ol nenio”. Anta? kvin jaroj dum la Internacia Seminario (IS) 2005/06 mi lernis la veran signifon de la kanto “?i nokte” de Esperanto Desperado.

Martin kaj la talpoj: Pli ol nenio

Tiu video bonege ta?gas por ilustri la PERS-efikon: Oni vidas gajajn homojn festante kaj tuj volas reen al tiu etoso. ?iuj fortaj memoroj revenas – neniam disfalas.

Libereco – mi ne seniluziigos vin

Dum la 65a Internacia Junulara Kongreso (IJK) en Liberec, mi ne nur ?eestis koncertojn de Esperanto-artistoj, kiujn mi jam konis (JoMo, Kim J. Henriksen, Tone), sed anka? havis la oportunon, spekti ion novan. De Supernova el Brazilo mi ?is nun nur konis la albumon. Kompare al la disko, vive la grupo faris multe pli bonan impreson; ?i prezentis sin en malpli elektronike popa kaj pli peze roka sono. Du muzikistojn el la tri mi jam konis: Rogener Pavinski mi jam renkontis dum la Kultura Esperanto-Festivalo (KEF) 2005 en Helsinko. Leandro Souza Moreira kaj mi jam donis intervjuon al radio dum la Internacia Junulara Semajno (IJS) 2006 en Máko. Kiel mi jam menciis anta?e, Supernova reludis malnovajn sukcesojn de aliaj Esperanto-muzikgrupoj, interalie “Liza pentras bildojn” kaj “Du homoj” de Persone. Tio aparte pla?is al mi.

De la koncerto troveblas almena? du videoj:
Supernova: Pasio en katen’

Supernova: Liza pentras bildojn

Vento frapas al fenestro

Ankora? okazas, ke mi estas kormovita tra Esperanto-muziko kaj perdi?as en memoroj. Lastan fojon tion forte ka?zis la 51a selsendo de Varsovia Vento. Tie oni intervjuis Martin Wiese. En tiu elsendo li rakontas pri sia muzika pasinteco, sia aktiveco en diversaj grupoj (la fruaj Amplifiki, poste Persone kaj lastatempe “La Talpoj”). Inter la diversaj partoj de parolado oni ?iam a?skultigis lian muzikon kaj kelkajn kantojn li mem ludis. Elstaris la IS-kanto kaj Longe for. La dua venas de la unua Persone-albumo “62 minutoj”. Mia grupo “La Kuracistoj” reludas ?in regule dum koncertoj. Alia agrabla?o estis, ke li mem diris, ke li da?re tre ?atas la kanton Du homoj de la dua albumo “En la spegulo” (kiu intertempe senpage haveblas). Tiun kanton Supernova el Brazilo reludis (tre bone!) dum la Internacia Junulara Kongreso (IJK) en Liberec, ?e?ujo.

Pardonu min dum mi kisas la ?ielon

Jam hieraŭ mi skribis pri amuza radio-serio, en kiu muziko ludas gravan rolon. Sed lastatempe mi malkovris eĉ duan. La elsendo aperas ĉe radio en Berlino, tiel ke mi nur aŭskultas ĝin tra la interreta arĥivo.

La nomo “La Agathe-Bauer-kantoj” unue ŝajnas iomete stranga. Necesas scii ke en tiu rubriko oni pritraktas misaŭskultitajn kantotekstojn. La nomo “Agathe Bauer” origine estas “I got the power” el la kanto “The Power” de Snap. Kiam oni aŭskultas la kantopartojn, subite ŝajne tiuj malĝustaj tekstoj vere aperas tie!

Similaj spritaĵoj i.a. estas “Du musst besoffen bestellen” (Vi devas mendi ebrie) en “I Just Died In Your Arms Tonight” de Cutting Crew, “Oma fiel ins Klo” (Avino falis en la necesejon) en “Midnight Lady” de Chris Norman, “Wolln mal sehn, was der Markus sagt” (Ni vidu, kion Markus diros) en Don’t Stop The Music de Rihanna kaj “Dat wird nix” (“Tio iĝos nenio” en la senco de “Tio ne funkcios”) en “Hey ya” de OutKast. (Mi ne konas la originajn teksterojn, tamen.) Eĉ la plej konataj kantoj tiel ofertas tute novan, amuzan flankon.

Antaŭ pli ol dek jaroj, dum mia unua semestro kiel studento, amiko sendis al mi adreson de TTT-ejo kun kolekto da misaŭskultitaj kantotekstoj. Ĝi nomiĝas www.kissthisguy.com kaj mem estas ekzemplo de misaŭskultita teksto. Jimi Hendrix origine kantas en “Purple Haze” la frazon “Excuse me while I kiss the sky”. Sed multaj homoj erare komprenis “Excuse me while I kiss this guy” (Pardonu min dum mi kisas ĉi tiun ulon).

Certe ankaŭ al mi okazis, ke miaj oreloj trompis min (aŭ mia cerbo dum la interpretado de la sentitaj sonoj). Unu kulmino tamen restis aparte en mia menso: Dum la Internacia Seminario (IS) 1998/99 en Kassel, Persone koncertis.

Iam en la mezo ili komencis ludi la kanton “Maskobalo“. Kiam Martin Wiese ekkantis “Bonvenon al la granda maskobalo”, kelkaj adorantoj tuj jubilis kaj pludancis kun brilo en siaj okuloj. Mi estis iom konsternita pro tiu plene entuziasma reago, ĉar mi estis kompreninta “Bonvenon al la granda masturbado”. Unue mi provis klarigi tiun tekston al mi tiel, ke Persone kritikas socion, en kiu ĉiuj kontentigas sin mem per memlaŭdo, kaj ke la grupo uzas iomete drastajn metaforajn vortojn por esprimi tion. Nur longe poste mi havis la ŝancon legi la tekstokajeron de la albumo “Povus esti simple“.

Mi ne povas atendi, ke la semajnfino komenci?as

La publika kantaro estas pli populara, ol mi pensis. Pluraj homoj montris grandan intereson dum la 51a Internacia Seminario en Würzburg. Tio memorigis min finfine denove prilabori la publikan version, tiel ke malpli da kantoj estas nur en mia privata versio.

Inter la 30a kaj 31a de decembro, ĉirkaŭ je la 5a matene, kelkaj homoj ekludis Esperanto-muzikon. Mallonge poste Stephan Schneider aliĝis al la rondo kaj komencis ludi kantojn de “Die Ärzte“. Mi kunkantis la tekstojn. Ĉar mi sidis antaŭ komputilo kun interreto, mi montris la kantotekstojn al la aliaj, kiuj tiel povis kunkanti. Iam mi transprenis la gitarludadon, sed iu petis kanton, kies akordojn mi ne konis parkere.

Juna Nederlandano diris: “La akordoj haveblas ie en la interreto! Ĉu vi konas la publikan kantaron?
Mi respondis: “Jes, mi verkis ĝin!
Denove realiĝis ero el la listo de scenoj, kiujn mi unufoje en la vivo volas sperti! (Pasintaj scenoj estis:
1. interesa virino alparolas vin dum festo, ĉar vi sidas tie tute sole.
2. Nekonata belulino alparolas vin pro via kantado antaŭ kelkaj tagoj.)

Kompreneble tiam mi alportis mian kantaron kaj ni daŭrigis la muzikadon ĝis la 6a. La 31an de decembro mi finfine plenumis la promeson, kanti “Hej la nizoj” por Ukrainanino. Renkontinte Ĉeĥinon kaj Slovakinon, mi prezentis i.a. “En kaĉ'” de Team’ dum la silvestra nokto inter la 3a kaj duono kaj la 4a kaj duono. Tiuj kantorondoj iĝis ĉiuj tre agrablaj kaj mi ĝojas, ke mia ideo pri kantaro kun moderna Esperanto-muziko trafas la interesojn de junaj esperantistoj. Estis agrabla surprizo, kiom multaj Negermanoj konas “Die Ärzte”: Dum la IS mi renkontis Nederlandanon, Slovakinon, Francon… krome Ĉeĥo demandis, kiam La Kuracistoj finfine eldonos albumon. Do eĉ sen oficiala koncerto mia grupo estis bone reprezentita.

Male al la pasintaj jaroj (minimume tri), mi havas nenion por kritiki rilate al la silvestra balo. Nu bone, mi estis sendinta longan liston da proponoj al la ĉefa organizanto en januaro kaj poste al la prizorganto de la silvestra balo fine de la jaro. Tamen mi estis tre pozitive impresita, kiom bone oni sekvis miajn rekomendojn. La jarŝanĝiĝo denove havis la etoson, kiun mi konas kaj atendas de la IS – kaj ĝi vere estis deca kulmino de la renkontiĝo!

Fakte parte mi mem transprenis la realigadon, DĴumante inter la 23a kaj duono kaj la 2a kaj du dek minutoj. Mi neniam antaŭe faris tion en mia vivo kaj mi ne alcelas fari tion regule; sed ĉijare mi ne bezonis intense okupiĝi pri alia persono dum la silvestra balo kaj do estis libera por fari tion. Malgraŭ kelkaj teknikaj defioj kaj paneoj, entute ĉio bone funkciis. Mi ĝojis, aŭskultigi “The Final Countdown” de Europe de KD kiel lastan kanton de la malnova kaj “New Year’s Day” de U2 kiel unuan kanton de la nova jaro. Sekvis “Head Over Heels” de “Tears For Fears”. elgrande rimarkis, ke ĝi estas el la filmo “Donnie Darko“, kaj poste diris tion al mi. Tre ĝojigas min, ke iu perceptas tiujn etajn detalojn!

Duncan demandis min pri “B21″ de Darshan”. Ĝi aperas en la filmo Bend it like Beckham, sed ne sur la oficiala sonŝpuro. Ekde kiam mi konas ĝin, ĝi apartenas al mia listo de kantoj uzitaj por freneza festado. Kompreneble ĝi meritas aperi sur la internacia KD, kiun mi intencas fari ekde kvar jaroj por Esperanto-renkontiĝoj. Dum la IS denove pruviĝis, ke eble dek tiaj kantoj taŭgas por kulminigi la etoson kaj inspiri la homojn freneze danci.

Cetere mi DĴumis ankaŭ dum la nokto inter la 29a kaj 30a de decembro kaj inter la 1a kaj 2a de januaro. Kurioze, ke oni origine tute ne intencis fari diskotekon dum tiuj nokto. Mi senprobleme alvenigis dancemulojn. La tezo, ke homoj ne volas diskotekon dum ĉiu nokto, evidente ne ĝustas. Partoprenantoj eĉ alparolis kaj petis min surmeti muzikon – kaj post la noktoj dankis.

Interese, ke la homoj, kun kiuj mi bone rilatas, faris muzikdezirojn, kiuj vere kongruis al la tiama muzikstilo. Bedaŭrinde mi ne povis kontentigi ĉiun unuopan peton. Ekzemple mi ŝoke rimarkis, ke mi ne kunprenis “Sunday Bloody Sunday” de U2. “Blue Monday” de New Order ĉiel ajn ne estas en mia repertuaro. “Pli ol nenio” de Persone resp. Martin kaj la talpoj mi ne kunprenis, sed havas hejme.

Restas menciindaj ankoraŭ kelkaj unikaj okazaĵoj: Dum la nokto inter la 30a kaj 31a de decembro, mi volis iri dormi je la kvara matene. Tamen mi aŭdis laŭtan bruadon, kiam mi eniris la koridoron. “Ho ne!”, mi pensis, “en iu ĉambro okazas privata festo!” Subite mi konsciis pri tio, ke la sonoj venis el mia ĉambro, kaj kiam mi eniris, mi trovis tie la Katalunanojn kaj amikojn inkluzive Till. Tio tuj pozitive ŝanĝis mian mienon, ĉar mi fieris, ke mia ĉambro kaj ĝiaj enloĝantoj servas kiel fonto aŭ magneto de bona etoso!

Dum la silvestra balo post la 23a eksonis la funkokanto “Klar” de Jan Delay. Mi tuj komencis ege sovaĝe danci kaj baldaŭ homoj formis cirklon ĉirkaŭ mi. Tiam kundancis Carsten kaj poste ankoraŭ Tina kaj Petra. Kvarope ni gajnis la maloficialan dancokonkurson, ĉar la homoj estis ege impresitaj (kaj la vizaĝoj de Carsten kaj mi plenŝvitaj).

La diskoteko daŭris ĝis post la 7a matene dum la novjara mateno. Mi kundancis la lastan horon. Tiam DĴ Leo surmetis tre bonan muzikon. Kiam Aneta volis foriri pro laceco, mi baris la vojon, dirante ke ŝi bezonus “I Want To Break Free” de Queen por forlasi la ĉambron. Tio nur estis esta ŝerco, sed tute neatendite, ĝi iris al DĴ Leo kaj tiu vere aŭskultigis la kanton!

Dum la lasta nokto Chiara alparolis min ĉar ŝi serĉis Esperanto-kanton, kiun mi iam aŭskultigis en la diskoteko. La duono de la homoj, kiujn ŝi estis demandinta antaŭe, ne konis la kanton, la alia duono diris: “Demandu Gunnar!”. Ŝi nur sciis, ke estas vira kantisto kaj kapablis zumi la refrenon. Mi tujn rekonis, ke temas pri “Amanda” de Persone. Kaj ĉar mi staris apud KD-aŭskultigilo en la trinkejo kun mia KD-kolekto, mi tuj povis surmeti la kanton. Ŝi ĝojis pri tio, ke mi povis helpi ŝin; mi ĝojis pri tio, ke homoj interesiĝas pri Esperanto-muziko.

Mono mankas nin sed amo ne

Hodiaŭ mi iĝas 31-jara. La nova vivoaĝo ne havas multan signifon. Sed mi troviĝas en multe pli bona stato ol dum la antaŭaj naskiĝtagoj. Nur necesas legi kion mi skribis dum la 30a, 29a, 28a kaj 27a. Mia persona situacio ne tiom bonis ekde 1999/2000, kiam mi havis 23 jarojn. Detalojn mi ne mencias, sufiĉas noti, ke mi estas kontenta. La resto ne gravas.

La unuaj gratuloj jam atingis min hieraŭ iomete post la 22a vespere. Tro fruaj gratuloj alportas malbonŝancon laŭ Germana superstiĉo. Sed la persono, kun kiu mi parolis, loĝas en alia tempozono, tiel ke oni diris la bondezirojn post noktomezo. Mi admiras tiun tre ruzan metodon por esti la unua!

Du donacoj cetere jam venis antaŭ kelkaj tagoj. Tamen ili ne estis nur por mi, sed por ĉiuj. Persone senpage disdonas la du albumojn “En la spegulo” kaj “Povus esti simple” tra la interreto.

Bertilo Wennergren eĉ rekte atentigis min pri tio per retmesaĝo, kvankam mi jam estis leginta la novaĵon ĉe lia TTT-ejo. Intertempe ekzistas raportoj pri la unuaj sukcesaj elŝutoj kaj taglibra enskribo kun kelkaj teknikaj detaloj. Aŭ necesas instali apartan programon por t.n. bita torento aŭ registriĝi ĉe la TTT-ejo “Ipernity” por rekte preni la pezajn WAV-dosierojn. Tiu formato garantias tre altan kvaliton, sed forprenas centojn da MB. Nun eĉ ekzistas alia bita torento kun MP3-dosieroj de ambaŭ albumoj.

Kiu ankoraŭ ne konas tiujn du albumojn kaj hezitas, al tiu mi rekomendas legi mian recenzon pri “En la spegulo” kaj mian recenzon pri “Povus esti simple”. Krome eblas elŝuti po tri kantojn en la MP3-formato ĉe musicexpress.com.br de kvar Persone-albumoj, inter ili la du menciitaj.

Personoj, kiuj plendas, ke Esperanto-albumoj malfacile haveblas, espereble uzos tiun ŝancon por akiri du altkvalitajn albumojn. Kelkaj jam demandis, ĉu ne ankaŭ eblas oferti pliajn. Tio montras la ĝeneralan problemon, ke homoj neniam kontentiĝas, sed ĉiam volas pli.

Mi devas atentigi ankaŭ pri la negativa flanko de tiu senpaga oferto: Ĝi okazas, ĉar la membroj de Persone ne kredas, ke eblas reeldoni tiujn du albumojn kompaktdiske je realismaj financaj cirkonstancoj. Koncize tio signifas, ke la plej fama Esperanto-rokgrupo ne trovas la rimedojn por denove produkti 500 ĝis 1000 ekzemplerojn kaj vendi ilin ene de kvin jaroj. Kion tio diras pri la forteco kaj graveco de Esperanto-muziko kaj sia publiko? Se homoj denove plendas pri manko de artistoj kaj novaj kantoj, mi scias, kien direktigi la fingron por montri la problemon. Ekonomio ne diktu ĉion, sed videblas, kien aferoj iras se mono forestas…

?i nomi?as ?eboksaro, tie estis mi

Mia avo estis en Rusio. Mi vidis malnovajn fotojn, kiuj montras lin dum tiu tempo. Mia patro estis en Rusio komence de la 1970aj jaroj. Hejmen li kunportis felajn ĉapojn, kiuj laŭ kutima imago estas tiom tipaj por Rusio. Kaj nun estis mia vico, vojaĝi tien. Mi atendis pli ol dek jarojn por realigi tiun ideon. Foje necesas havi la ĝustan kialon.

Ĉar mi estas tre timema persono, mi aĉetis du librojn por prepari min. La unua, Russisch Wort für Wort (Kauderwelsch Band 7) de Elke Becker, estas lingvolibro. De la sama serio mi jam sukcese uzis librojn por aliaj lingvoj. La dua libro, Reisegast in Russland (Iwanowskis) de Katrin Liska, rakontas pri la vivo kaj kutimoj en Rusio, por ke Germana gasto nek ŝokiĝu nek ŝoku. Precipe tiu libro tre helpis kaj mi jam komprenis kelkajn aferojn, kiam mi alvenis.

mia vojaĝo
08a de aŭgusto flugo de Düsseldorf al Moskvo (Ŝeremetjevo)
restado en Moskvo respektive Odincovo dum du tagoj
10a de aŭgusto forveturo al Ĉeboksaro (alveno la 11an)
restado en Ĉeboksaro dum kvar tagoj
14a de aŭgusto forveturo al la regiono Krasnodar (alveno la 16an)
restado en Primorsko-Aĥtarsk, feriejo Lotuso
24a de aŭgusto reveturo al Ĉeboksaro (alveno la 26an)
27a de aŭgusto reveturo al Moskvo (alveno la 28an)
28a de aŭgusto flugo de Moskvo (Ŝeremetjevo) al Düsseldorf

Male al la kutima timo, la vojaĝado en Rusio estis tute bona. La vera aventura parto de la vojaĝo estis la trajnoj de Münster al Düsseldorf kaj reen pro eblaj strikoj de la Germanaj fervojistoj! Eĉ du tagojn antaŭ ol forvojaĝi mi ne sciis, ĉu necesos ŝofori min aŭte al la flughaveno. Dum la restado en Rusio mi devis redemandi miajn familion hejme, ĉu la strikoj okazos dum mia revojaĝo.

Katja Arĝenta Volkova sendis al mi detalan vojopriskribon por atingi la centron de Moskvo. La kontakton liveris Ksenia Libera. La tranokteblon ofertis Irina Gonĉarova (mirinda-strigo). Malnovaj kontaktoj el mia aktivula tempo efektive helpis.

Pro komento de Slavik Ivanov pri la malfacileco, akiri Esperanto-muzikon, mi decidis kunporti ĝuste tion kiel gastodonacojn. Tial mi aĉetis po tri ekzemplerojn de la albumo de “JoMo kaj Liberecanoj” (kun la kanto “Ĉeboksaro”!) kaj de la Amplifiki-alumo “Tute ne gravas“. Laŭ la reagoj, estis bona ideo!

Aliaj muzikaj okazaĵoj en Moskvo:

  1. Mi kantis la Germanan nacian himnon por Irina kaj Arĝenta. Dum agrabla babilado ni venis iel al tiu temo. Pro la stranga sinteno de Germanoj al nacia ĝojo, apenaŭ ekzistas okazoj por kanti ĝin.
  2. Dum unu vespero Irina kaj mi piknikis en parko kun kelkaj aliaj personoj. Laŭ Irina, ili tre interesiĝas pri fantazio kaj mikso inter folkloro kaj romuziko. Tio kompreneble tre memorigas min pri rolludado kaj mezepokeca metalroko! Kiam ni forlasis la parkon, mi kantis du Esperanto-kantojn: “Longe for” de Persone kaj “Vi volas kisi” de la Kuracistoj.
  3. Irina demandis min pri mia muzika aktiveco kaj mi prezentis al ŝi du kantojn de la Kuracistoj, nome Westerland kaj Kisu min, ho kara. Al ŝi plaĉis la kantado!

La plej grava afero tamen estas: Finfine mi povas aliĝi al la rondo de homoj, kiuj povas kunkanti la Ĉeboksaro-refrenon, ĉar mi estis en tiu urbo!

Re?oj de cindro, re?oj de plor’

Unu el la muzikaj ideoj, kiu delonge estas en mia kapo, konsistas el reludversio de “Amperforto“, origine de Persone. Mi ankoraŭ ne volas malkaŝi, kion mi ekzakte alcelas per ĝi. Jam komence de marto mi alskribis Bertilo Wennergren, sed ial la mesaĝon li pretervidis kaj reagis nur meze de septembro. Tamen la unua paŝo nun estas finfine farita, ĉar mi ricevis la akordojn de li. Helpis Sebastian, kiu notis unuan version, kiun poste korektis Bertilo.

La okupiĝo pri Persone-tekstoj havis amuzan kromefikon: Mi verkis novan parodion spontanee dum unu tago. La titolo “Reĝoj de cindro” ja ne nepre alcelas militemulojn… fakte la baza ideo jam venis al mi dum la IJS 2006. Kompreneble mi sendis la rezulton al Bertilo, kiu tre amuziĝis kaj laŭdis la verkon. Bedaŭrinde mi ankoraŭ ne havas la akordojn de tiu kanto, tiel ke mi ne rekte povas reludi ĝin. Sed Bertilo jam signalis, ke li pretas noti pliajn kantojn; kaj krome Sebastian povas denove helpi rilate al la notado. Li nur bezonas surbendigon de la kanto. Kaj mi laŭeble ne superŝutu ambaŭ per kantodeziroj, sed limiĝu al unu kanto post la alia.

Eĉ se la reludversio ne realiĝos en la formo, en kiu mi imagas ĝin nun, la akordokolektado alportos bonon: Almenaŭ eblas aldoni plian kanton al la publika kantaro – kaj krome indas skribe noti la akordojn de ĉiu Persone-kanto!