Arkivoj de etikedoj: melankolio

Bonan tagon, mi volas rehavi mian vivon

Longe mi ne plu skribis ion. La vivo ne permesis tion. A? mankis al mi tempo, a? la koncentri?o, a? simple la volo. Foje mi faris ion alian kreivan. Sed ofte mi devis simple funkcii, atendi a? batali – amara sperto, tamen ne nova al mi.

Reveno al la konata malnova vivo – tio certe ne estas agrabla afero, des pli se oni devas ordigi multe. Sed anka? revenas la ?ato de la malnova muziko. Jam kiel junulo (kaj juna plenkreskulo) mi ?atis “The Police”, nun tiu inklino revenas pli forte ol dum multaj jaroj anta?e.

Da?re la samaj kanta?oj validas“, kiel kantis Persone. Tiu (la?dire) unua viva prezentado de “Message In A Bottle” aparte pla?as al mi. ?i estas kruda, vigla, senkompromisa, ribela. Tio povas esti mia vojo. Kiu scias?

Mi ne povas atendi pli longe

Mia reta taglibro a?as unu jaron pli, do sep entute. Sed ?ifoje eblas atesti, ke kelkaj aferoj ?an?i?is. Pri tio mi skribu morga?.

Lastatempe mi renkontas zorgigan tendencon ?e muzikvideoj en la interreto. Grandaj diskoeldonejoj blokas spekteblon en unuopaj landoj, precipe Germanujo. Tio egalas al balkanigo de la interreto, komparebla al la “regionaj kodoj” de DVDj kiuj permesas uzadon de DVD nur en certaj landoj. Tiu sinteno estas same ana?ronisma kiel kopiprotektado de diskoj. Reale tio ne funkcias kaj nur forpelas klientojn.

Anka? mia bela U2-ludolisto i?is viktimo de tio. La muzikvideojn, kiujn enretigis la muzika entrepreno mem, ne plu spekteblas en Germanujo. Sed al kio tio gvidas? ?u la uzantoj akceptas tion? Ne, ili simple ser?as la saman enhavon aliloke. Aliaj homoj enretigos la muzikvideojn – eble kun malpli bona kvalito, kun priskribo, kiun la origina artisto kaj ties diskeldonejo ne povas rekte influi. Ne validas la argumento ke “La homoj ne pagas por muziko kiun ili povas a?skulti en la reto senpage”:

  1. ?iu volas sen granda peno a?skulti muzikvideojn sendepende de la ?irka?o a? la konkreta aparato. Kaj por tio plej ta?gas cifereca kolekto de dosieroj.
  2. Muzikvideoj vekas apetiton ?e konsumantoj. Post ofta a?skultado kreskas la volo, mem posedi iun kanton. Se ne estus tiel, ne havus sencon montri varba?on kun ligo al mendeblo de la kanto aldone al la muzikvideo, kiel jam okazas delonge, cetere anka? ?e maloficiale enretigitaj kantoj.
  3. Aliaj diskoeldonejoj kaj artistoj konscias pri la promocia valoro de muziko ?e videoportaloj. Ili e? enretigas videojn, kiuj konsistas nur el bildoj, simple por havi ion en la reto. Jen nur du ekzemploj: Pet Shop Boys: Love Etc. kaj Julian Casablancas: The 11th Dimension. (Amba? videoj ne plu estas spekteblaj en Germanujo pro la menciita balkanigo, sed la duan (re)enretigis la artisto mem. Muziko foje tamen venkas je la fino!)

Resume tio ?iam montras: La muzikindustrio volas la monon de la homoj, sed ne fidas ilin. Sed tiel ne eblas havi sanan komercan rilaton. Misfido kaj suspekto ne harmonias kun libera mondo. Kaj ?u la merkatoj ne estu relative liberaj en demokratio? Kiel la volo, kontroli la homojn, estas agordebla kun la ideo de justa ?tato?

Tamen restas interese, kompari la diversajn versiojn de la sama kanto. U2 la?dire malofte ludis la kanton “When I Look At The World” dum koncertoj, e? dum la turneo, kiu sekvis la publikigon de la albumo “All That You Can’t Leave Behind”. Jen koncerta versio el novembro 2001:

Tio sonas sufi?e a?e kaj amatore, se oni konas la originalon. En la interreto svarmas memfaritaj videoj de homoj, kiuj kantas a? muzikas anta? la kamerao por prezenti sian talenton al aliaj a? por kapti komplimentojn. Jen reludado de la gitaro parto de la sama kanto:

La gitara solo la?dire estas iomete komplika. Sed e? ekzistas specialistoj ?uste por tio:

Eblas ripro?i, ke kun sufi?e da preparo kaj komputilaj programoj eblas ?ajnigi ?ion bona. Sed jen brila koncerto de reludgrupo:

La prezentado de la origina grupo neniel povas konkursi kun tio! Mi tiom ?atas tiun version ke mi aldonis ?in al la ludolisto, êc se mi origine nur volis enmeti originalojn.

Mi perdis min mem en somera pluvo

Hodiaŭ mia taglibro denove aĝas unu jaron pli, nun ses entute. Dum la pasintaj monatoj mi malofte skribis ion, sed tio iĝu temo por la morgaŭa enskribo. Nun mi – kiel kutime dum la 8a de majo – pritraktu melankolian muzikon:

Fine de la pasinta jaro, mi kreis U2-ludoliston ĉe Youtube, kiu enhavis mian alternativan version de la U2-albumo “All That You Can’t Leave Behind”. Per la ilustraĵoj de la disko kaj ties unua disketo, nigrablankaj fotoj ĉe flughaveno komenciĝis mia muzika taglibro. La unua enskribo kun teksto enhavis la klarigon, kial tiu melankolia rokmuziko tiom movas mian koron.

Al la kutima eldono mankis la aldona kanto de la versio aperinta en la Unuiĝinta Regno, sed el la unuopaj kantoj mi ne ŝatis ĉiujn. La ludolisto prezentas kantoelekton, kiun mi ŝatas kaj kiu konsideras surbendigitajn verkojn el tiu tempo, kiu tamen ne eniris la albumon.

Kvankam origine mi ne intencis la diskojn, kiuj enhavas tiujn kantojn, mi intertempe realigis tion: Mi aĉetis la sonŝpuron de “The Million Dollar Hotel” kaj la du disketojn “Beautiful Day” kaj “Walk On”. Nur mankas en mia kolekto la kanto “Love You Like Mad”. Sed ĝi aperis nur en MP3-kolekto. Mi ne ŝatas aĉeti MP3-dosierojn – krome la kolekto ne plu haveblas. Kaj kial elspezi multan monon por dekoj da kantoj, se oni nur volas unu el ili?

La grundo sub ?iaj piedoj

La jaro finiĝas kaj estas tempo por fari lastan specialan enskribon. Denove mi skribas pri la U2-albumo “All That You Can’t Leave Behind”, kies melankolia rokmuziko kaj nigrablankaj fotoj ĉe flughaveno ĉiam aparte ravis kaj kortuŝis min.

La kutiman eldonon mi ekposedis en 2004. Kiam mi skribis pli detale pri la unuopaj kantoj de la disko, mi notis ke sur la versio de la KD, kiu aperis en la Unuiĝinta Regno, troviĝas aldona kanto, nome “The Ground Beneath Her Feet”. Tial mi hezitis definitive prijuĝi la albumon, ĉar por plena recenzo mi unue akiru tiun version. Fakte mi tenis tion en mia koro kiel promeson al mi mem dum la pasintaj jaroj.

Sed nur en novembro mi ekhavis la ŝancon, rekte aĉeti la albumon. Mia provo, akiri specialan diskon, sukcesis denove tra jpc.de. Kia emociiga momento, kiam mi tenis tiun diskon en mia mano. Sed nun venis tempo por pensi pri la promeso. Fakte mi relegis, kion mi siatempe skribis pri la kantoj kaj rimarkis, ke preskaŭ ĉio ankoraŭ validas. Nur la bonusan kanton mi ŝatas pli ol je la unua aŭskultado sen la resto.

Tial nun ne havas sencon, perdi pliajn vortojn: Mi jam kreis alternativan version de la albumo, kaj tio estas mia respondo, kia estintus mia persona eldono de la disko. De tio mi nenion povas postlasi!

Dum iom da tempo mi pripensis, ĉu ne serĉi la diskojn, kiuj enhavas la kantojn, kiujn mi enmetis plie al tiuj de la origina albumo, anstataŭigante kelkajn, kiuj ne plaĉis al mi. Sed tio povas daŭri denove tre longe. Krome unu kanto eĉ ne aperis surdiske ĝis nun!

Tial mi faris alian solvon: Mi kreis kantoliston ĉe Youtube kun videoj de tiuj 12 kantoj: Ĉio, kion vi ne povas postlasi

Ĉio, kion vi ne povas postlasi
n-ro daŭro titolo
01. 4:04 Beautiful Day
02. 3:50 Elevation
03. 4:34 Walk On
04. 3:37 In A Little While
05. 4:16 When I Look At The World
06. 5:32 New York
07. 3:52 The Ground Beneath Her Feet
08. 4:07 Stateless
09. 4:09 Summer Rain
10. 3:59 Stuck In A Moment You Can’t Get Out Of (Acoustic Version)
11. 4:20 Love You Like Mad
12. 3:48 Always

Kaj la koloroj brilas

Ankoraŭ indas unufoje skribi pri la disketoj de la dua Klee-albumo “Jelängejelieber”. Se oni kunmetas la enhavon de la kvar diskoj, oni ricevas sep kantojn de la albumo kaj du de la antaŭa. Fakte eĉ estas du el tri disketoj de la albumo “Unverwundbar”, nur mankas la tria disketo “Lichtstrahl”.

Kompreneble ne ĉiam temas pri la samaj versioj, fakte nur trifoje. Sed la alternativaj versioj foje pli plaĉas al mi. Tio validas por la ruslingva versio de “Nicht immer aber jetzt”, kiun mi metis al mia disko por mia unua vojaĝo al Rusujo.

Same tio validas por la Cinerame-reludversio de “Erinner Dich”, kiu klare venkas kontraŭ la originalo. La muziko estas gitare roka kaj ne elektronike popa. Tre interese, ke Usonanoj pli bone interpretas germanlingvan kanton ol Germanoj malgraŭ malpli bona prononcado!

En la reludversio la ĉefa kantisto estas viro kun virino en la malantaŭo. Imprese, ke tio pli plaĉas al mi ol la originalo. La kantistino de Klee havas bonan voĉon, sed ĉifoje la iom glata-plata aranĝado nenecese paligas la kompletan impreson.

La tipa enhavo de disketo troviĝas ankaŭ ĉe la kvar diskoj en diversaj varioj. Mi ne listigas videojn kaj bildojn, sed nur la muzikajn trakojn mem:

2 Fragen

  1. 2 Fragen (Radioversion)
  2. 2 Fragen (Albumversion)
  3. 2 Fragen (Original-Demo Januar 2004)
  4. Nicht immer aber jetzt (Russisch)

Gold

  1. Gold
  2. Wenn Dich die Liebe trifft
  3. Erinner Dich
  4. Targa & Mike Litt Session Mix

Tausendfach

  1. Tausendfach (Radioversion)
  2. Tausendfach (Albumversion)
  3. Red nicht von Straßen
  4. Mein Geheimnis (live)

Für alle die

  1. Für alle, die (Radioversion)
  2. Keine zehn Pferde (live)
  3. Wunschfrei (live)

Evidente la tria disketo estas la plej bona kompare al la aliaj tri. Ke mi ne metis ĝian A-flankon al la kvara eldono de mia kompilo kun germanlingva muziko, sed la A-flankon de la dua disketo, havas du kialojn: Unue la spaco sufiĉis nur por la pli mallonga versio. Mi preferas tamen ĝenerale la albuman version. Due mi jam havis sufiĉe multajn melankoliajn kantojn sur la kompilo kaj volis havi unu pli rapidan, danceblan anstataŭe.

Plej proksima estas la E

Jam ekde monatoj mi intencis kompili du ludolistojn por youtube.com-videoj. Nun mi realigis tion.

Esperanto” konsistas el diversaj videoj en Esperanto. Pli interesa estas “Esperanto-muziko“, en kiu aperas dekoj da Esperanto-muzikvideoj. Mi ankoraŭ ne ordigis la unuopajn pecojn laŭ muzika kvalito, sed almenaŭ metis la plej konatajn grupojn antaŭen: Esperanto Desperado, JoMo, Dolchamar, Kajto – ili ĉiuj havas videon ĉe youtube.com! Tial intertempe eĉ mi pripensas, ĉu ne produkti amatoran videon por unu el miaj kantoj. Mi havas plurajn diskojn plenaj aŭ duonplenaj je videoj – mi nur neniam uzis ilin, krom por ĉirkaŭ unuminuta video fine de 1997.

Dum mi trarigardis la 333 videojn, mi kompreneble ankaŭ trovis kelkajn kuriozaĵojn. Por mi la plej granda surprizo estis “Next is the E-o“. Fakte la titolo estas vortludo, ĉar la muziko estas la kanto “Next is the E” de Moby.

De tiu artisto mi posedas du albumojn, nome “Play” kaj “18“. Mi unue ne rimarkis, ke vere estas lia muziko en la video, ĉar la kanto venas el pli frua verkofazo kaj sonas kiel tipa denca muziko el la komenco de la 1990aj jaroj.

Post iom da tempo tamen venas la tipa melankolia sono, kiun mi ŝatas en multaj de liaj kantoj. Sed mi neniam pensintus, ke mi aperus en video kun lia muziko! Fakte parto de la materialo estis filmita en la universitato de Standford (Usono) kaj dum la Internacia Seminario 2003/04 en Naumburg/Saale (Germanio). Kaj ĝuste dum melankolia kantofazo, inter 2:14 kaj 2:24, videblas sceno de la silvestra balo, kiam ĵus alvenis la nova jaro kaj la homoj gratulas unu la alian. Tiam tuj en la antaŭo mia frato kaj mi brakumas unu la alian.

Tio postlasas bonegan impreson ĉe mi, ĉar la tuto (malrapida video kun melankolia muziko) kreas tre solenan, paceman kaj harmonian etoson. Cetere ekzistas enskribo kun foto de mia frato kaj mi dum tiu IS.

?io nur pro vi

En majo mi aĉetis “Für alle die”, la kvaran disketon de la dua Klee-albumo. Laŭ mi ĝi estas la plej malforta el la kvar disketoj. Iom negative laŭ mi estas, ke sur la kompaktdisko nur troviĝas la radio-versio kaj ne tiu de la albumo. Krome la teksto ŝajnas al mi sufiĉe triviala kaj nenion diranta. Ankaŭ la muziko ne sonas tro sprite. Ĝi similas al “Wenn Dich die Liebe trifft” (kanto de la dua disketo “Gold”) rilate al la pianoludado kaj al “Gold” rilate al la ĝenerala dancoritmo.

La kanto de la kvara disketo, kiu vere kaptis mian atenton, estas koncera versio de “Wunsch frei”. Ĝi estas terure melankolia – kompreneble ke ĝi movas mian koron. Unu signifo de la teksto povus esti, ke la kantistino parolas al sia mortinta amato – iom simile al “Nur zu Besuch” de Die Toten Hosen, nur ke tie viro parolas kaj ke ne nepre temas pri koramikino. Mi tamen preferas la interpreton, kiu unue venis al mi, nome ke la kantistino memoras perditan amon. Certe tio estas pli simpla ideo, sed ĉu vere malpli grava?

Post iom da aŭskultado mi eltrovis, ke “Wunsch frei” tamen ne estas tiom brila, kiel mi unue pensis. La gitarludado en la enkonduko kaj refrenoj tre similas al tiu en “Yellow” de Coldplay (la ligon al britpopo mi jam menciis la pasintan fojon), dum la pianoludado inter la strofoj kaj la refreno konsistas el la sama melodio kiel refrenoparto de “Perfect day” de Lou Reed. Tiu ekkonscio iom mildigas la melankoliigan efikon de la kanto.

Krome okazaĵo en mia vivo – aŭ pli bone, propra ago – tre helpas ne malgajiĝi dum la aŭskultado de la kanto. Hieraŭ mi realigis la bonan intencon kiun mi faris por tiu ĉi jaro kaj ricevis tute neatenditan kompenson. Nenio pli larĝe malfermas la pordon al la estonteco ol fari bilancon al pasintaj aferoj. Estas ĉiam tre kuraĝige aŭdi de aliaj ke oni faris ion ĝuste, precipe se tiu persono ludas aŭ ludis gravan rolon en la propra vivo kaj se oni ne nur pensis, sed ankaŭ sentis, ke oni faru iun certan agon. Krome nenio pli trankviligas ol scii, ke oni ne eraris rilate al kelkaj aferoj en la pasinteco. Kaj se post jaroj nun oni konfesas, ke mi pravis pri tio, ke mia vivo ne tiom facilas kiel alia persono imagas ĝin – kion deziri plu?

Sed ankaŭ mi lernis ion novan: Mi ĉiam pensis, ke mi estas plej forta, kiam mi estas kune kun virino. Nun mi eltrovis, ke ekzistas eĉ pli supera stato al tio: esti en harmonio kun mi mem post kiam mi bilancigis mian pasintecon, tiel ke mi tute ne dependas de tio, ĉu mi nun havas koramikinon aŭ ne.

Mi opinias, ke mi finfine venkas ĉiurilate kontraŭ mi mem, kompare al mi dum mia plej bona tempo. Fascine, ke mi ne bezonas virinon por tio, sed nur devas fari, kion mi opinias ĝusta.

Se oni aldonas al tio la sperton faritan dum la rekontiĝo okaze de la 10-jara jubileo de mia lernejofina jaro, tiam la majo estis tre komprenoriĉa monato, kiu portis min vere antaŭen. Kompreneble necesis multe agi mem antaŭe por tio. Sed estas ĉiam mirinde, sperti ke foje vere indas la propraj agoj!

Kiel jam dum la pasintaj tri jaroj, mi ne kreos novajn enskribojn en junio. Unumonata paŭzo servu kiel fazo por ripozi, koncentriĝi pri aliaj aferoj – kaj kolekti novajn temojn por la muzika taglibro!