Mi daŭrigis mian atentan analizadon de sonŝpuroj per dua filmo, nome “The Lost Boys“. Dum “Willow” havas orkestran muzikon, en tiu ĉi filmo aperas ĉefe popmuziko el la 1980aj jaroj en la malantaŭo. La sonŝpura kompaktdisko enhavas 10 titolojn:
Lost Boys Soundtrack:
- INXS and Jimmy Barnes – Good Times
- Lou Gramm – Lost in the Shadows (The Lost Boys)
- Roger Daltrey – Don’t Let The Sun Go Down On Me
- INXS and Jimmy Barnes – Laying Down The Law
- Echo and The Bunnymen – People Are Strange
- Gerald McMann – Cry Little Sister (The From The Lost Boys)
- Eddie And The Tide – Power Play
- Tim Cappello – I Still Believe
- Mummy Calls – Beauty Has Her Way
- Thomas Newman – To The Shock Of Miss Louise
Ĉefe allogis min kanto kun melankolia infana ĥoro en la refreno. Kiam mi la unuan fojon aŭskultis la kompaktdiskon, mi estis iom seniluziigita: Tiu kanto en la komencaj scenoj de la filmo ne enhavis strofan kantadon. Krome rapida komparo kun la informoj de la filmo liveris, ke pluraj kantoj mankas sur la sonŝpuro.
Mi spektis la filmon kaj notis, kiam kiu kanto aperas. Kompreneble mi denove kunindikis la DVD-ĉapitron por pli facila orientiĝo:
ĉ. 01 0:00 - 1:00 ( 6) 1:01 - 1:34 (10) 1:49 - 1:59 (10) ĉ. 02 3:50 - 5:58 ( 5) ĉ. 04 9:20 - 11:19 ( 8) 11:20 - 12:50 ( 7) 12:51 - 13:17 (10) ĉ. 05 13:18 - 14:58 ( 4) ĉ. 06 14:59 - 15:40 ( 9) 15:41 - 15:50 (10) ĉ. 08 18:25 - 19:02 ( 1) 19:03 - 19:35 (10) ĉ. 09 20:20 - 21:35 ( 2) ĉ. 11 27:58 - 29:09 ( 6) ĉ. 13 (36:26 - 37:25) ĉ. 16 46:26 - 48:03 ( 6) ĉ. 19-20 57:03 - 57:36 (10) ĉ. 20 (57:39 - 1:00:00) ĉ. 27 1:19:19 - 1:19:36 ( 1) ĉ. 29 1:21:46 - 1:23:33 ( 6) ĉ. 32 1:29:09 - 1:30:20 ( 5) 1:30:21 - 1:33:20 ( 3) ĉ. 02: Danny Gould - Some Other Day Troy Seals - Crazy Old Soldier The Rascals - Grooving ĉ. 13: Clarence "Frogman" Henry - Ain't Got No Home ĉ. 20: Run D.M.C. - Walk This Way
Tiu analizo komplete ŝanĝis la bildon, kiun mi havis pri la kompaktdisko. Nun mi opinias, ke ĝi estas tre bona, pro pluraj kialoj:
La mankantaj kantoj (krom unu) estas malgravaj. Tri el ili eksonas nur dum kelkaj sekundoj unu post la alia. En la filmo la ĉefaj herooj tiam plendas, ke la muziko en la radio aĉas kaj postulas ŝanĝon de la kanalo. La malnovan kanton, kiun unu el la herooj aŭskultas kaj kunkantas dum banado, mi ĉiel ajn ne ŝatas.
La nura grava kanto mankanta estas “Walk This Way” de Run D.M.C., kiu eksonas dum la atako de la vampiroj. Sed la muzikon origine aŭskultas ne ili mem, sed iliaj viktimoj. Krome tiu hiphopa kanto stile ne kongruas al la sonŝpuro, kiu konsistas ĉefe el popmuziko.
La instrumentaj pecoj uzitaj dum diversaj scenoj de la filmo tre mallongas. Ili daŭras maksimume ĉirkaŭ unu minuton kaj do estas neglektindaj.
Kiel mi eltrovis nur tra la detala ekzamenado de la filmmuziko, diversaj partoj de mia plej ŝatata kanto eksonas en diversaj partoj. Do ankaŭ estis uzita la strofa kantado kaj la orgeno. Tio kompreneble multe plibonigis mian prijuĝon, ĉar en tio mi vidas multe pli inteligentan uzadon de muziko.
La sonŝpuro entute plaĉas al mi pro la unueca sono – popmuziko el la 1980aj jaroj. Komuna elemento en diversaj kantoj estas saksofono. Tial rimarkeblas bona sinsekvo de la kantoj en la filmo, ĉar ne okazas fortaj stilrompoj kiam diversaj muzikaĵoj aŭdeblas unu tuj post la alia.
La kermesa peco eksonas daŭre, ne nur unufoje dum kvin sekundoj, kiel mi memoris tion. Tial mi konsentas, ke ĝi meritas lokon sur la kompaktdisko.
La muskola kantisto, kiu videblas dum koncerto en la filmo, vere estas la artisto de la kanto, kiun li prezentas. Pri tiaj detaloj mi ĉiam ĝojas.
Resume mia detalfanatikeco ne ĉiam gvidas al malkontenteco. Foje ege helpas, rigardi (resp. aŭskulti) pli intense al la aferoj.