Arkivoj de etikedoj: gitarludado

La vivon plen?uis per via tuta kor’

Hodia? mi provludis la unuan fojon kun alia persono post la koncerto de La Kuracistoj dum la 2a Junulara E-Semajno (JES) en Burg/Spreewald. La kantistino, kiu pasintfoje akompanis min anta? du jaroj kaj duona, vizitis min en mia nova lo?ejo. Poste ankora? venis alia amikino, sed unue ni kune muzikis. Jen la kantolisto:

  1. Westerland
  2. Junula amo
  3. Mi kaj ?i (origine de Amplifiki)
  4. Por ?iam
  5. Duona amkanto
  6. Feli?e (origine de Esperanto Desperado)
  7. En ka?’ (origine de Team’)
  8. Longe for (origine de Persone)
  9. Hej la nizoj (origine de JoMo)
  10. Sen vi

Estas tre agrable, denove ludi mian bonan gitaron. La fingropintoj de mia maldekstra mano estas bone ?velitaj nun. Krome muzikado estas nr-o 4 el la receptoj kontra? la post-Esperanto-renkonti?o-sindromo.

La horlo?o montras noktomezon

Kio helpas kontra? la post-Esperanto-renkonti?o-sindromo? Festo en la amikaro! Kaj kion mi volis fari en la nova jaro? Denove muziki! Amba? eblis sabate anta? du semajnoj.

Dum la dua duono de la festo, ni organizis gitaron. Mi tute ne kapablis agordigi ?in, sed tio ne gravis. Mi komencis la rondon per Teenagerliebe (la originalo de “Junula amo”) de Die Ärzte. Sekvis “Nana-Mouskouri-Konzert” kaj “Uruguay” de Funny van Dannen. Per liaj kantoj mi jam kreis multan amuzi?on ?e alia festo, kaj anka? ?ifoje la homoj ridetis. Poste alia persono ludis “Canción del mariachi” el la filmo Desperado, sed preska? tute sen koni la tekston. Kompreneble mi kunkantis ?in komplete. Tria homo, kun kiu mi estis babilanta anta?e longe pri muzikado, transprenis. Li prezentis “First We Take Manhattan”, origine de Jennifer Warnes, kaj Taximann de Marius Müller-Westernhagen.

Mi volas la gitaron por fari bluson

La?dire la ukulelo i?as la sekva nova moda instrumento en popmuziko. En malfrua rekomendolisto por kristnaskaj donacoj legeblis kiel speciala ideo, deziri ukulelon. ?in oni povas transporti facile kaj reludi jardekojn da populara muziko.

Tiu ideo allogis min. Ankora? tre bone mi memoris, kiom malfacilis transporti gitarojn en aviadilo por la koncerto de “La Kuracistoj” dum la Internacia Junulara Semajno (IJS) en Máko (Hungarujo). Aliflanke ukulelo havas esencan malavanta?on: La kvar kordoj estas en tute alia dutalteco kaj kun alia dutodiferenco inter si, tiel ke necesus relerni ?iujn akordojn. Tio anka? malfaciligas rapidan ?an?adon inter la du instrumentoj.

La solvo prezenti?is en hibrida formo: Ekzistas tielnomata gitalelo! Tio estas gitaro en la grandeco de ukulelo. Mi trovis unu en la reta katalogo de la magazeno, en kiu mi jam estis a?etinta mian novan gitaron. Kaj ?i alvenis ?ustatempe por kristnasko!

Bildo de la du instrumentoj trovi?as ?e Ipernity. Mi faris ?in hodia?.

Mi kunportis la gitalelon al la Junulara E-Semajno (JES) en Burg/Spreewald. ?ar Sebastian estis kunportinta sian dekdukordan gitaron, ni ne bezonis plian instrumenton por la koncerto de “La Kuracistoj”.

Sed dum la du tagoj post JES en Berlino, mi kelkfoje elpakis kaj ludis ?in. ?i tre motivigis min, reordigi miajn muzikajn noticojn kaj ludi denove. Kelkaj akordoj estas multe pli facilaj ol sur kutima gitaro, aliaj iom pli malfacilaj. La sono certe ne estas komparebla al tiu de bonkvalita gitaro, sed ?i bone ta?gas kiel instrumento por provludi ion sen altaj ambicioj. Cetere kutime ?i venas en alia dutalteco ol gitaro. Tamen post la elpakado de la donaco mi rimarkis, ke la gitalelo estis jam tre proksima al la kutima gitara dutalteco. Tiel mi e? ne devas transponi ion.

Mi ludas la gitaron kaj mi pensas la? malord’

Jam delonge mi volis aĉeti novan gitaron. Okaze de mia naskiĝtago mi finfine realigis tiun intencon. Kune kun mia frato mi veturis al “Musik Produktiv” en Ibbenbüren (proksime de Münster) unu tagon poste. Tiu vendejo iam estis la plej granda muzikvendejo en EAropo kaj daŭre estas tre impresa. Ĉe la muroj pendis dekoj da gitaroj kaj basgitaroj. Ĉie muzikis homoj diversajn instrumentojn.

Mi jam estis pripensinta antaŭe, kian gitaron mi aĉetu. Almenaŭ mi sciis, ke ĝi estu amplifiebla kaj kun zono, tiel ke oni povas ludi ĝin starante. Krome ĝi estu “Western”-gitaro, do kun mallarĝa kolo. Mia nuna gitaro estas koncertgitaro kun larĝa kolo, sen zono kaj ne amplifiebla.

Baldaŭ mi trovis la ĝustan angulon, kie la vendisto tuj invitis min, elprovi ĉiujn gitarojn, kiuj interesus min. Mi estis atendinta, ke tio iĝus multe pli malfacila! Tuj mi komencis rondrigardi kaj elekti kelkajn por pli intensa ekzamenado. Amplifiloj kaj kabloj pretis por konekti la gitarojn.

La prezoj ege variis kaj la unuan fojon mi vere aŭdis la diferencon inter malmultekosta kaj multekosta gitaro. Onidire la prezoj ĉe Musik Produktiv estas iom pli altaj ol aliloke, sed ĉiuj muzikistoj, kun kiuj mi parolis antaŭe, laŭdis la servon kaj opiniis, ke tial indas pagi iom pli. La vendejo eĉ havas kelkajn kompletajn pakaĵojn por komencantoj, sed la gitaro de speciala oferto ne sonis tiom bone kiom la tri eblaj kandidatoj, inter kiuj mi hezitis post iom da provludado. Je la fino mi akiris modelon, pri kiu la vendisto diris, ke ankaŭ li uzas ĝin. Dum la Esperanto-semajnfino, mi montris ĝin al Sebastian, kiu konfirmis la bonan kvaliton de la gitaro.