Arkivoj de etikedoj: chicane

?iu tago estas grimpado supren al la monteto

La vivo estas granda miraklo. Kiom ?i povas ?an?i?i ene de unu jaro! Kaj e? en pozitiva senco!

Hodia? mi i?is 38-jara?a. Kaj kompare al la pasinta jaro, preska? ?io estas alia. Kiam mi estis pasintfoje tiom feli?a? ?u kun 32 jaroj? ?u kun 23 jaroj? ?u iam entute?

Ekde duona jaro mi pa?zas de la laboro (kaj blogas pri tio en la germana). Post ?enerale sukcesa jaro, kiun mi el hodia?a vidpunkto konsideras rekonstruan jaron, mi prenis tempon por mi mem.

Mi ?esis ludi la? la reguloj de la socio – kaj subite mi estas libera homo. Mi vidas ?ion nun en tute nova stat’.

Rilate al sano, mi estas en tiom bona stato kiel ekde ok jaroj ne plu. Nun estas ver?ajne la due plej bona tempo en mia ?isnuna vivo rilate al tio!

Mi uzis la malkontenton kaj ?agrenon, kiuj kolekti?is en mi, por fari ion bonan kaj kreivan. Mi multe voja?is kaj muzikis.

Nun mi rikoltas multajn bonajn aferojn, kiujn mi semis en la malbonaj jaroj. Mi tamen da?re miras. Kaj tio estas tre bona sento.

Pri muziko: La kanto “Don’t Give Up” de Chicane akompanis min dum multaj jaroj. Hiera? mi a?skultis ?in en koncerto de la artisto (mi blogis pli detale pri tio en la germana). Interese, ke ?i neniom perdis sian kvaliton – ?i estas kaj restas bonega kanto, sendepende de mia aktuala vivsituacio.

Chicane: Don’t Give Up (Reboot 2014) (ekde 52:55)

Post tiom da bruo libereco estas silento

Kiam mi post plurjara serĉado trovis kaj aĉetis la sonŝpuron de la filmo “Willow“, mi rimarkis, ke ĝi enhavas nur ok pecojn, tamen plurajn tre longajn. Tio tute kontraŭas la kutimon, ke tiaspecaj muzikaĵoj prezentas diversajn temojn aŭ situaciojn el la filmo, sed ne kvazaŭ la akompanan muzikon el tuta aro da scenoj kun tre diversaj etosoj. La tri plej longaj pecoj el la menciita sonŝpuro estas “Tir Asleen” (10:47), “Willow the sorcerer” (11:55) kaj “Bavmorda’s spell is cast” (18:11).

Kelkajn jarojn poste, kiam mia KD-kolekto jam estis sufiĉe kreskinta kaj mi regule trarigardis kaj aŭskultis ĝin, tiu longa daŭro de la pecoj pensigis min. Kiuj tre longaj kantoj troviĝas en mia muzikkolekto? Per “tre longa” mi ne alcelas ion inter 6 kaj 7 minutoj – tiajn kantojn mi ja posedas abunde kaj uzas kelkajn el ili por necesejaj paŭzoj dum mia DĴumado. Kiel kriterio servu la limo de 10 minutoj (kompreneble tute hazarda numero, kiu ricevas sian signifon nur pro la atingo de dua cifero).

La unua kanto, kiu tuj venis al mia menso, estas “This Corrosion” de “Sisters of Mercy”. Ĝin mi konas ankoraŭ el mia studenta tempo, ĉar tiam oni aŭskultigis ĝin dum studentaj festoj. Imprese, se oni konsideras, ke ĝi daŭras 10:16 minutojn. Ankaŭ Marillion, progresema poprokgrupo, ŝatas produkti longajn kantojn, ekzemple “House”. Ĝi havas nur du sekundojn malpli kaj troviĝas sur la brila “marillion.com“-albumo. La kompaktdisko kun “The Positive Light”-remiksoj de Marillion-kantoj enhavas du tre longajn kantojn, nome “Estonia” (11:43) kaj “This Strange Engine” (20:38).

La plej longa kanto tamen troviĝas sur la albumo “Made in Heaven” de la famega rokgrupo Queen. Temas pri ambjenta peco, kiu ne havas nomon, do ne troviĝas sur la titollisto. Ĝi daŭras 22:32 minutojn. Plej kurioze, ĝi sekvas ege mallongan kanton, kiu same ne havas titolon kaj siavice nur daŭras kvar sekundojn! Tiuj du pecoj – la 12a kaj 13a titolo sur la menciita albumo – jam de jaroj interesas min pro siaj strangaj ecoj.