Kio restas por diri pri la 52 Internacia Seminario en Biedenkopf? La plej grandan parton mi jam skribis en artikolo por revuo Esperanto. Tial nun sekvu nur kelkaj noticoj pri la internacia vespero.
La Kuracistoj ankoraŭfoje kontribuis. Dum la koncerto en la gufujo, Sebastian kaj mi uzis nur akustikan gitaron. Por adekvate prezenti “Vi volas kisi“, necesas elektra baso.
Cetere n_true verkis IS-raporton. Kaj kompreneble kun iom da prokrasto, sed tamen min kaptis la post-IS-sindromo.
Cetere finfine mi estis la “numero 1”, ĉar Andi Münchow ne venis al la IS. Antaŭe li estis la nura kun pli longa neinterrompita serio de partoprenoj.
Lasta muzika kulmino de la 52a IS estis la komuna kantado de la IS-kanto. Ĝi iĝis 25-jara! Mi ankoraŭ bone memoras ĝian 20an naskiĝtagon.