Hieraŭ mi revenis de la 50a Internacia Seminario (IS) en Wewelsburg apud Paderborn. La post-IS-sindromo certe ankoraŭ kaptos min, sed nun mi jam aktive batalas kontraŭ ĝi.
Kion diri pri la jubilea IS? Ĝi estis minimume pli bona ol la pasintaj du kaj rilate al la etoso denove memorigis min pri la Internaciaj Seminarioj de la malfruaj 1990aj jaroj. La nombro de la partoprenantoj restis iom malalta (209), sed almenaŭ rimarkeblis denove kresko.
Mi jam notis ĉiujn rakontindajn punktojn pri tiu ĉi IS, sed nur iom post iom skribos ilin. Kompreneble la muzika parto ricevos apartan atenton. Jam nun mi menciu ke la muzika programo superis eĉ tiun de la pasinta jaro kaj estis la plej bona, kiun mi iam ajn spertis ekster la Kultura Esperanto-Festivalo (KEF)!
Kun multaj artistoj mi babilis kaj feliĉe rimarkis, ke ili havas similajn vidpunktojn kiel mi. Do mi ne estas sola batalanto, sed trovas min en bona kompanio. Tio sole jam estas tre esperiga.