Bonajn amikojn ni havis, bonajn amikojn ni perdis

Dum la IS denove montriĝis la utileco de la publika kantaro, por kiu mi investis jam tiom multan tempon kaj energion. La 28an de decembro, post mia prelego pri la tradukado de kantotekstoj kaj la polurado de traduko verkitade timwi, tuta grupo komencis kanti en la ludoĉambro. Tiam tre bonvenis, havi Esperanto-kantaron kun aktualaj kantoj.

Oliver Loose, kun kiu mi muzikis dum la IS 2003/04, rakontis al mi, ke li estas lernanta gitarludadon. Li demandis min pri facile ludeblaj kantoj. Mi montris al li kelkajn kantojn en Esperanto kaj en la germana. Aldone mi menciis kelkajn interesajn TTT-ejojn, inter ili la paĝon de la publika kantaro, kiuj servas kiel bonaj fontoj.

Unu vesperon mi muzikis kun diversaj homoj en la trinkejo. Estis simple gitara rondo, kiel oni konas ĝin de Esperanto-renkontiĝoj. La granda avantaĝo de la publika kantaro konsistis en tio, ke oni tuj havis iun komunan, faman Esperanto-kanton. Dum tio mi i.a. ludis la akordojn de “No woman, no cry” (C G Am F – jes, temas pri tre bazaj gitaraj akordoj, kaj jes, ankaŭ “So lonely” de The Police uzas ilin!) kaj tekste improvizis, iom prenante de la originalo kaj iomete elpensante ĝin dum la kantado. La refreno estis “Jen dum la IS”. Simile mi jam faris dum la KISO 2001, kiam Basim, Sebastian kaj mi muzikis kune en trinkejo en Marburg. Iam mi verku kompletan, bonan tekston laŭ tio melodio, eble version por Esperantujo.

La gefratoj Fantom tre plaĉe muzikis dum la novjara kaj la internacia vespero. Por la lasta ili bezonis akordojn de la IS-himno. Mi volonte donis al ili la du foliojn. Bedaŭrinde poste mi ne plu rericevis ilin, tiel ke mi devis represi ilin hejme. Sed tiel praviĝis mia atentemo, ĉiam havi aktualan PDF-dosieron kaj konservi ĉion, eĉ se foje pluroble.

Respondi

Retpoŝtadreso ne estos publikigita. Devigaj kampoj estas markitaj *