Denove mi lastminute prepariĝis por la IS. Ĉiam temas pri preparado de kelkaj KDj.

Ekde kelkaj jaroj, al tio apartenas “silvestra KD”, kiu komenciĝas per “The Final Countdown” de Europe, sekvita de “New Year’s Day” de U2. Ĉifoje mi unue pensis, ke mi rezignu pri la KD kaj rompu la tradicion, sed tamen lastminute kelkaj ideoj pri eventuala enhavo venis al mi kaj mi ĝustatempe realigis ĝin. Mi tamen ne verkis la novan eldonon de mia “multlingva KD”, kiun mi intencis fari ekde la pasinta IS (kiom rapide pasas jaro). Sed mi havas preskaŭ ĉiujn kantojn kun mi, nur disigitaj sur pli ol 1-2 KDj. Kvankam dum freneza festado do estus kroma laboro, nun mi ŝparis tion. Ĉiam alceli cent procentojn ne estas realisma vidpunkto.

Por mia prelego pri Esperanto-muziko, mi aŭskultis tri KDjn kiuj aperis dum la pasintaj monatoj. Ankoraŭ restis kvara, sed post la tria mi jam ne plu havis nervojn por elteni plian aŭskultadon. (Mi ĉiam faris notojn pri la muziko, la tekstoj ktp., do ne estis simpla superfaca konsumado, sed tre intensa ago.)

Ial mi ege malbonhumuriĝis de tiu laboro kaj malbone dormis. Fakte hieraŭ matene mi sentis min terure. Sed vespere pluraj Esperanto-amikoj kontaktis min, kio tre ĝojigis min. Tio montris al mi, kio vere gravas: Ne novaj KDj, reguloj aŭ diskutoj, sed amikoj.

Rigardo reen – la 24a de decembro 2003

La sepdeksepa enskribo antaŭ unu jaro – nova versio de la kantokolekto, revido de iamaj sambazlernejanoj.