Hieraŭ mi devis iri kinejen. Kial “devis”? Nu, mi ankoraŭ havis kuponon, kiu estis foruzenda ĝis la 3a de novembro kaj hodiaŭ vespere mi ne havas tempon). Do estis la lasta ŝanco por ke tiu kupono ne forfalu. Kiam mi studis la kinejan programon, mi rememoris, ke marde ja estas speciala oferto en la kinejoj en Münster, ĉar tiam oni pagas nur 4 EUR anstataŭ 8. Do sufiĉus por plia persono! Tial mi invitis amikinon, kun kiu mi interkonsentis pri la filmo, kaj akiris la biletojn. Sed poste ŝi altelefonis min por diri ke ŝi ne povos veni. Ĉiujn tedajn detalojn mi ĉi tie ne skribu – cetere ili pli nervis ŝin ol min.

Jam estis tro malfrue por alirigi iun el Nordwalde, do mi provis kontakti kelkajn amikojn el Münster, sed sen sukceso. Kiom stulte ke mi ne havis la telefonnumeron de elgrande, kiu ja ne tre ŝatas diskotekojn aŭ trinkejojn, sed vizitadon de kinejo. Mi eĉ alparolis kelkajn homojn en la granda enirhalo de la kinejo, ofertante unu senpagan bileton aŭ alternative ambaŭ biletojn kontraŭ la normala prezo. Je la fino tamen unu bileto restis neuzita.

Mi elektis la filmon “Collateral” kaj tre ĝuis ĝin. La tuta rakonto de la filmo okazas dum la nokto en urbego. Tio kreas tre specialan etoson. Tion plifortigis la muziko. En la taksio (precipe je la komenco) eksonis hiphopo, en unu klubo ĵazo. Ambaŭ ne tre interesis min. La klasika muziko estis almenaŭ agrabla; mi rekonis ĝin, kvankam temis pri moderna versio. Laŭ la nomoj de la kantoj kaj artistoj, kiujn mi legis je la fino de la filmo, estis eĉ pli multaj latinmuzikaj kantoj en la filmo ol mi supozis laŭ mia memoro. Sed neniu restis vere bone en mia memoro. Elstaris du tre diversaj kantoj: La unua, malmola blusroko, eksonis, kiam la policano la unuan fojon aperas, veturante en sia aŭto. La dua aŭskultiĝas en la Azia klubo kaj estas trenco en tipe kluba stilo. Ŝajne temas pri “Korean style” de Paul Oakenfold. Bedaŭrinde la filma sonŝpuro ne enhavos ĉiujn kantojn el la filmo – ja estas tro multaj laŭ la listo, kiun mi legis. Do mi ne scias ĉu tiuj du kantoj estos facile akireblaj.

Ial la lastaj tri filmoj, kiujn mi vidis (“The Village“, “The Butterfly Effect” kaj “Collateral“) pensigis min pri mia vivo kaj miaj revoj. Eble mi estas tro memfiksita nuntempe. Sed ĉiu el la tri filmoj montris al mi demandojn, kiuj estas aktualaj por mi, ekzemple: Kia estas bona bojo vivi kun la sperto de malbono? Kiel oni traktu la nigrajn partojn de sia pasinteco? Kio estas miaj revoj? Ĉiuj tiuj estas tre fundamentaj demandoj, kiuj kompreneble okupas min. Tial mi ankaŭ retrovas ilin en la filmoj resp. pli forte reagas al tiuj demandoj, se ili estas esprimitaj iaforme en la filmoj.

La bona novaĵo tamen estas, kiel miaj sentoj post tiuj filmoj evoluis: Post la unua filmo mi sentis malkomforton kaj tristecon, post la dua ŝanĝemon kaj batalemon kaj post la tria kontentecon kaj muzikemon. Mi fakte denove iom eksperimentis per miaj samplaĵo-KDj, prilaborante trencopecon.

Rigardo reen – la 2a kaj 3a de novembro 2003

La kvindeksepa enskribo antaŭ unu jaro – “Halloween”-festo, filmoj, MP3-ciferoj.
La kvindekoka enskribo antaŭ unu jaro – la kantokolekto, “Star Trek” en la malaltgermana, Erica Kelly.