Hieraŭ mi iris al la urba administrado de Münster por finfine oficiale registriĝi kiel enloĝanto. Normalkaze mi devintus fari tion jam meze de marto, ene de unu semajno ekde kiam mi translokiĝis. Mia unua (do ĉefa) loĝadreso daŭre estas tiu en Nordwalde – same kiel dum mia studenta tempo en Paderborn. Agrablan surprizon donis al mi la malkovro, ke en la administrado laboras ĉarmetaj dungitinoj, kiuj traktis min rapide kaj afable.

Hodiaŭ mi iris al la labora agentejo de Steinfurt. Ne ĉar mi serĉas laboron aŭ esperus trovi ĝin per burokrata instanco, sed ĉar kompreneble ekzistas certaj devoj por laboruloj. Teorie mi devintus fari tion jam plurfoje, ĉar laŭ Germana leĝo oni devas anonci sin tie tri monatojn antaŭ la fino de la aktuala laborkontrakto. Kaj ĉar preskaŭ ĉiuj miaj laborkontraktoj kovras la tempon de tri monatoj, mi – jes! – devintus do deklari mian antaŭvideblan senlaborecon dum mia unua labortago. Ho Germanio, vi protektzono de la stultaj reguloj… Aliflanke la dungitinoj tie estis relative komprenemaj, ne plendis kaj eĉ iĝis pli afablaj dum nia interparolo. Do kion postuli plu (de ili)?

Mi trovis novan helpilon por kompili KDjn:
Por pluraj projektoj, mi plenigis mian MP3-aŭskultilon kun la antaŭvideblaj enhavoj. Se mi jam havis ideon pri eble bona vicordo, mi aranĝis ankaŭ tion. Ekde nun mi do povas kunporti la materialon kaj rapide elprovi ĝin (ekz. dum atendado). Fakte minimume kvar ideoj pri memkompilitaj KDj unue svage fantomis en mia kapo kaj nun jam estas preskaŭ pretaj, sed ĉe ĉiuj mankas la lasta paŝo ( = definitiva titollisto kaj vicordo). Nu, tiu nova metodo helpos, mi certas.

Rigardo reen – la 11a de aŭgusto 2003

La dudekdua enskribo antaŭ unu jaro – rakontado pri la IJS.