Hodiaŭ mi forvojaĝos kun mia frato kaj kvar amikoj al la IJS en Miskolc (Hungario). Espereble ĉio iras glate… la aĉetado de la trajnbiletoj similis al odiseo. La Germana fervojo vere estas idiota rilate al sia prezosistemo – nur la bonvolaj, helpemaj dungitoj savas la entreprenon.

Kiel ĉiam mi enpakis 40 KDjn, kvankam ĉifoje la organizantoj eĉ ne petis min DĴi. Nu, mi ja scias, ke tio signifas nenion. La sperto diras: Se mi volas havi bonan diskotekon, mi normalkaze devas kunporti bazan stokon por fari ĝin mem. Aĥ, mi memoras la orajn tempojn de DĴ Nucki, la plej bona DĴ de Esperantujo…

Dum la pasintaj jaroj, mi alkutimiĝis al tio, ĉiam kompili unu novan KDn kadre de plia Esperanto-renkontiĝo. Hieraŭ mi ne nur faris la KDn por la IJS 2004, sed metis la saman enhavon en mian MP3-ludilon, same kiel mian “Irish Ambient“-KDn.

Mi ne scias, kiom longe mi denove paŭzos mian taglibrumadon. Minimume ĝis fine de julio, sed eble ankaŭ la tutan aŭguston.

Du etaj aferoj, kiujn mi tamen volas mencii:
1e: Du de miaj najbaroj ŝatas brui nokte. Tio po unufoje malebligis sufiĉan dormadon al mi, ĉar petado pri plisilentigo ne helpis aŭ ne eblis. Intertempe mi ĉe ambaŭ protestis kaj venkis. Por la dua najbaro (kiu eĉ aŭdacis simple ignori la sonorilon kaj batadon kontraŭ la pordo), mi alvokis la policon. La du policanoj afable aŭskultis, kiujn paŝojn mi jam faris por solvi la problemon antaŭ ol alvoki ilin, kaj tute konsentis kun mi. Ili poste avertis la najbaron, ke la sekvan fojon li devos pagi altan punkotizon. Kara homaro, se vi vere pensas, ke vi povas ĝeni min per tiaj aferoj, vi eraras. Mi rebatas, se iu deklaras militon al mi. Des pli idiote, entute komenci batalon kun mi, se oni konsideras, ke kutime mi estas pacema, harmoniema homo. Sed se iu vere bezonas aldonan edukan lecionon, mi pretas doni ĝin.

2e: Post pli ol kvar jaroj, mi malaktivigis mian aliron ĉe la politika forumo dol2day. (Tie daŭre legeblas mia profilo sub la nomo Kunar.) Kvankam tie ekzistis ankaŭ Esperanto-komunumo, ne plu havis sencon resti ĉe “dol”. Jen mi denove agis por simpligi mian retan kaj malstreĉigi mian realan vivon.

Nun ĝi alvenis: La 22a de julio. Tre speciala tago por mia vivo, ne nur ĉar amikino de mi havas naskiĝtagon aŭ mi finis plurajn komiksojn kaj muzikpecojn dum tiu dato. (Sed ne hazarde, la naskiĝtago kaj la finitaj verkoj enmiksiĝas en la tuta afero.)

Ĉijare ĝi eĉ estas pli speciala ol antaŭe, ĉar mi intertempe finfine faris gravan plian paŝon for el mia nigra pasinteco. Mi neniam forgesos la 22an de julio 1991 kaj kion ĝi portis al mia vivo. Tute klare, mi pro troa laboro ne plu havas multajn nervajn kaj korpajn fortojn, sed tamen devas konfesi: La mondo estas bela dum tiu tago.

Rigardo reen – la 22a de julio 2003

La dektria enskribo antaŭ unu jaro – la reveno post la taglibra paŭzo, la signifo de tiu tago por mia artista vivo.