La du muzikaj novaĵoj: Mi komencis traaŭskulti la KDjn kiujn Arafat la DĴ lasis ĉe mia hejmo post la festo. Multaj interesaj kantoj, multa metalroko, sed ankaŭ la 1980aj jaroj ricevas sian lokon. Mi demandos Arafat pri kelkaj kantoj, kiujn mi ne trovis sur la KDj, sed pri kiuj mi scias, ke li ilin havas. Fakte laŭ la numeroj de la KDj mankas kelkaj.

Mark Eaton kreis Vinilkosmo-paĝon kiu prezentas Esperanto-muzikon al la anglalingva publiko, kun 12 elŝuteblaj MP3-dosieroj, inter ili tri antaŭe interrete ne haveblaj: http://www.vinilkosmo.com/?prs=listen.

Mi ĉiam opiniis ke vinilkosmo.com estas bona loko por mendi, sed malbona loko por ekkoni Esperanto-muzikon. Kaj sincere, kiu aĉetas ion kion li ne konas? Mi tre kontentas ke tiu manko nun ne plu ekzistas – almenaŭ por la anglalingva mondo, el kiu (laŭ informoj de Mark, kiu regule analizas la statistikojn) venas 99%j de la vinilkosmo.com-vizitantoj. Bone ankaŭ ke finfine Vinilkosmo mem prezentas informojn pri Esperanto-muziko. Ĝi tro longe fidis je aliaj pro tio tasko; oficiala TTT-ejo estas pli kredinda ol la amatoraj paĝoj eĉ de la plej vervaj muzikŝatantoj.

La Germana televido okazigas sufiĉe primitive stultan konkurson pri “la plej grava Germano”. Jam la demando, kiu estis la plej grava, estas stulta – tiu dubinda adorado de la “numero unu” montras, ke homoj ne bone komprenas matematikon. Superlativoj estas senvaloraj, se ne samtempe temas pri pozitivoj. Oni povus riproĉi al mi, ke estas surprize ke ĝuste mi kritikas tian konkurson – ja mi daŭre ŝatas substreki la valoron de la individuo kaj la meriton, kiun unu persono sole povas ekposedi. Nu, kiu farus tion, forgesus, ke mi samtempe tre estimas socion, kaj tia sensenca elstarigado de unuopaj personoj ne bone kongruas al socio, en kiuj multaj elementoj donas utilan kontribuon.

Ankaŭ la kadraj kondiĉoj, sub kiuj la konkurso okazas, estas dubindaj – anstataŭ demandi tiajn historiistojn (sciencistojn), kiuj estas imunaj kontraŭ popularscienco kaj aktualaj gazetaraj modoj, oni uzas retorikemulojn, kiuj propagandas por “sia” kandidato, kaj krome lasas la demandon al la publiko. Plej idiota tamen estas, ke oni malpermesis la elektadon de Adolf Hitler kiel la “plej gravan Germanon”:

1. Hitler estis Aŭstro, kiu suferis (kaj poste suferigis) pro la mensa malsano, kiu montriĝis tielmaniere ke li asertis, esti (aŭ nepre devi esti) Germano.
2. La malpermeso de li kiel kandidato montras, ke la televidkanalestroj serioze timas, ke la publiko elektas lin. Sed se la publiko vere elektas diktatoron, tiam ĝi montras ke ĝi ne meritas demokratian elekton, kaj oni tuj povas rezigni pri tia decidmaniero.

Je la surprizo de multaj, la listo de la 11 plej gravaj Germanoj feliĉkaze enhavas eĉ ne unu sportiston, aktoron, popstelulon aŭ televidikonon. Listo de dek unu personoj estas iom pli malidiota laŭ mi, kaj do jen ĝi:

Albert Einstein, fizikisto
Johann Sebastian Bach, komponisto
Karl Marx, socisciencisto kaj ekonomisto
Otto von Bismarck, kancliero de la Germana regno
Hans kaj Sophie Scholl, batalantoj kontraŭ la Nazia reĝimo
Willy Brandt, socialdemokrata kancliero de FRG
Johannes Gutenberg, inventinto de la libropresado
Martin Luther, religia reformisto
Johann Wolfgang von Goethe, poeto kaj verkisto
Konrad Adenauer, konservativa kancliero de FRG

Eksterlandanoj verŝajne ne konos la tri kanclierojn kaj la gefratojn Scholl, dum la aliaj nomoj espereble apartenas al la ĝenerala scio de edukita homo.

Johannes Gensfleisch, nomata Gutenberg, inventinto de la libropresado

Laŭ mi, el ĉiuj famaj aŭ gravaj Germanoj, pri kies agoj mi scias, la titolon meritas Gutenberg. Kialoj: 1. Gutenberg inventis ion fundamente novan. Multaj aliaj post li nur povis famiĝi pere de lia verko: El la supra listo ekzemple Martin Luther kaj lia germanlingva traduko de la biblio; Karl Marx kaj lia komunista manifesto; la gefratoj Scholl kaj siaj informfolioj kontraŭ la milito kaj la diktaturo en nazia Germanio. 2. La verko de Gutenberg estas principe politike kaj ideologie neŭtrala kaj sekve povas esti rekonata kiel grava invento de ĉiuj. Ke presitaj libroj iĝis danĝeraj por estantaj sistemoj, montras nur la gravecon de la invento. 3. La verko de Gutenberg estas multcele uzebla; por scienco same kiel por muziko, por politiko same kiel por poezio; kaj povas funkcii kun ĉiu lingvo, por kiu ekzistas skribaj signoj. Tial ĝi povas utili al la plej multaj homoj. 4. Gutenberg dum sia vivtempo ne sukcesis profiti de sia invento. Li mortis kiel malriĉulo. Estus tre digna gesto memorigi pri homo kiu persone ne plu spertis la rekonon, kiun li meritis. Ekzistas foto-serio ĉe Spiegel.de kun la aliaj dek “plej gravaj” Germanoj.